Μπορεί τα πέτρινα χρόνια της Λίβερπουλ να έχουν ξεπεράσει τις δυο δεκαετίες, όσον αφορά το πρωτάθλημα, όμως είναι βαρύ κι ασήκωτο για μια ομάδα τέτοιου βεληνεκούς να έχει έξι ολόκληρα χρόνια χωρίς να έχει σηκώσει ούτε μια κούπα, ούτε έστω ένα… κατσαρόλι, που λέει ο λόγος.

Της βγήκε η ψυχή, βέβαια, όμως τελικά τα κατάφερε. Ζορίστηκε πολύ η Λίβερπουλ με την πολύ μαχητική Κάρντιφ, αλλά μπόρεσε να πάρει έναν τίτλο. Το λιγκ καπ είναι δικό της και η εποχή της ξηρασίας πέρασε.

Η Λίβερπουλ, μάλιστα, διεκδικεί και το κύπελλο Αγγλίας, αφού έχει ήδη προκριθεί στον 6ο γύρο.

Η ομάδα του Νταλγκλίς έχει να φάει πολλά ψωμιά ακόμα για να γίνει ξανά ανταγωνιστική, όπως στο παρελθόν. Χρειάζεται παικταράδες, πρέπει να φύγουν κάποιοι που δεν κάνουν, ενώ υπάρχει κι έλλειμμα αυτοπεποίθησης.

Κάθε κούπα, όμως, είναι κι ένα παράσημο, που σπρώχνει τον (κάθε) σύλλογο προς τα πάνω. Και ειδικά όταν έχει μια ιδιαίτερη δυναμική σαν την συγκεκριμένη ομάδα.

Θα φανεί, λοιπόν, αν για την Λίβερπουλ αυτός ο τίτλος θα είναι μια ένεση ανόδου για το μέλλον έτσι ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει ξανά το πρωτάθλημα ή αν θα επιστρέψει στα ίδια. Μόνο το μέλλον θα δείξει. Έβαλε, πάντως, ένα λιθαράκι αυτή τη φορά και η σεζόν δεν πάει εντελώς χαμένη. Το αν θα μπορέσει να χτίσει κιόλας μια νέα αυτοκρατορία, είναι κάτι που κατ’ αρχήν δεν είναι εύκολο, αλλά και κανένας δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να το ξέρει.