Η υπόθεση αφορά έναν πρώην Γάλλο διεθνή, τον Λασάνα Ντιαρά, ο οποίος αμφισβήτησε στο δικαστήριο πριν από δέκα χρόνια τους όρους της αποχώρησής του από τη Λοκομοτίβ Μόσχας, συνοδευόμενη από οικονομικές κυρώσεις.
Ο αμυντικός χαφ, ο οποίος έχει αποχωρήσει από την ενεργό δράση, στράφηκε αρχικά στο βελγικό σύστημα Δικαιοσύνης, ενώ η υπόθεση εξετάσθηκε από Δικαστήριο του Λουξεμβούργου για να αποφασίσει, σχετικά με την «ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων» στην ΕΕ.
Αρκετοί κανονισμοί της FIFA που διέπουν τις διαφωνίες μεταξύ ενός ποδοσφαιριστή και του πρώην εργοδότη του, είναι στοχευμένοι και «έχουν πραγματικό στόχο να αποτρέψουν όλους τους παίκτες να χωρίσουν», επισημαίνει ο Βέλγος δικηγόρος, Ζαν Λουί Ντιπόν, ο οποίος υπερασπίζεται τον Ντιαρά.
«Κατά κάποιον τρόπο, η υπόθεση Λασανά Ντιαρά, είναι η υπόθεση Μποσμάν 2.0», εκτιμά αυτό το συμβούλιο, το οποίο είχε ήδη εμπλακεί πριν από τριάντα χρόνια με τον Βέλγο, Ζαν Μαρκ Μποσμάν, στην αρχή της απόφασης του 1995 που φέρει το όνομά του, σχετικά με τις ποσοστώσεις για ξένους παίκτες σε έναν σύλλογο.
Ο Ντιπόν, ειδικευμένος στο ευρωπαϊκό Δίκαιο και στα θέματα αθλητισμού, είναι η πηγή πολλών ηχηρών καταγγελιών κατά αθλητικών ομοσπονδιών.
Σε αυτήν την υπόθεση, υποστηρίζει ότι η FIFA «πρέπει να σέβεται το δίκαιο της ΕΕ όπως κάθε άλλη εμπορική επιχείρηση».
Ο δικηγόρος υπογραμμίζει τα συμπεράσματα που κατέληξε στις 30 Απριλίου ο πρώτος γενικός εισαγγελέας του Δικαστηρίου, ο Πολωνός, Ματσιέϊ Σπούναρ, σύμφωνα με τον οποίο οι κανόνες της FIFA «περιορίζουν την ικανότητα των συλλόγων να αποκτούν παίκτες» και είναι αντίθετοι με την αρχή του ελεύθερου ανταγωνισμού στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Αλλοι νομικοί, γνώστες της υπόθεσης είναι πιο... μετρημένοι και δεν προβλέπουν μια απόφαση για σήμερα, που θα ήταν ορόσημο στην Ιστορία του ποδοσφαίρου όπως η απόφαση Μποσμάν στην εποχή της. Η περίπτωση του Βέλγου παίκτη, που αφορούσε ήδη την ελεύθερη κυκλοφορία, είχε καταρρίψει όλους τους κανόνες που περιορίζουν παίκτες διαφορετικών εθνικοτήτων στις ομάδες των συλλόγων, απελευθερώνοντας την μεταγραφική αγορά στην Ευρώπη.
Η υπόθεση Ντιαρά χρονολογείται από το 2014, όταν ο Γάλλος με 34 συμμετοχές στους «πετεινούς» εναντιώθηκε στην Λοκομοτίβ μετά από μια δραστική μείωση του μισθού του την οποία θεώρησε αδικαιολόγητη.
Το συμβόλαιό του, που αρχικά κάλυπτε τρεις σεζόν, λύθηκε και ο σύλλογος της Μόσχας ζήτησε από αυτόν 20 εκατομμύρια ευρώ -μειώνοντας αργότερα την απαίτηση στα 10,5 εκατομμύρια- για τη ζημιά που υπέστη. Αυτό βασίζεται στους κανόνες της FIFA σχετικά με μια αποχώρηση που θεωρείται αδικαιολόγητη και καταχρηστική από τον σύλλογο.
Στην συνέχεια, η Σαρλερουά προσπάθησε να αποκτήσει τον Ντιαρά, αλλά η μεταγραφή δεν έγινε, με τον βελγικό σύλλογο να αρνείται την προοπτική να πληρώσει μέρος του ποσού ως συνοφειλέτης.
Υποστηριζόμενος από τα συνδικάτα παικτών, ο Ντιαρά κίνησε νομικές ενέργειες στο Βέλγιο και το Εφετείο της πόλης Μονς και απευθύνθηκε στο ΔΕΕ με την ακόλουθη ερώτηση επί της ουσίας: η ρύθμιση του καθεστώτος και της μεταγραφής των παικτών είναι συμβατή με τη νομοθεσία ανταγωνισμού της ΕΕ και την δωρεάν μετακίνηση;
Σύμφωνα με τον γενικό εισαγγελέα Σπουναρ, οι διατάξεις που εφαρμόζει η FIFA «είναι πιθανό να αποθαρρύνουν τους συλλόγους από το να προσλάβουν τον παίκτη υπό τον φόβο οικονομικού κινδύνου».
«Ο περιορισμός της ικανότητας των συλλόγων να προσλαμβάνουν παίκτες επηρεάζει αναγκαστικά τον ανταγωνισμό μεταξύ των συλλόγων στην αγορά για την απόκτηση επαγγελματιών παικτών», υποστήριξε περαιτέρω ο Πολωνός δικηγόρος.
Εάν η άποψή του υιοθετηθεί σήμερα, η ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη θα μπορούσε να επιτρέψει σε έναν παίκτη αποκλεισμένο από την ομάδα του, να λύσει μονομερώς το συμβόλαιό του χωρίς η μελλοντική του ομάδα να είναι υπεύθυνη για τους νομικούς κινδύνους και το οικονομικό βάρος, που ενδεχομένως να προκύψει.