Θέση, όμως, για τον τελικό υπήρχε μόνο για τον έναν. Τον Ατρόμητο, που αρχίζει και αποκτάει παράδοση. Για δεύτερη συνεχόμενη φορά φτάνει τελικό κυπέλλου. Καθόλου μικρό πράγμα, αυτό. Το αντίθετο!

Ο Ατρόμητος, λοιπόν, όχι μόνο θα παίξει Ευρώπη, όχι μόνο διεκδικεί μια πολύ υψηλή θέση στην κανονική σεζόν του πρωταθλήματος, αλλά πήρε και μια μεγάλη πρόκριση.

Παλικάρια, πάντως, ήταν και ο Ατρόμητος, αλλά και ο Αστέρας. Να μένει μια ομάδα τόσο νωρίς με παίκτη λιγότερο, να βρίσκεται πίσω στο σκορ, αλλά να κάνει τέτοια ανατροπή; Και να διεκδικεί με μαγκιά την πρόκριση απέναντι σε μια από τις πιο δεμένες ομάδες της superleague.

Και ο Ατρόμητος, όμως, δεν πήγε πίσω. Βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και απάντησε, παίρνοντας τελικά το μεγάλο εισιτήριο.

Είναι χαρά για ένα πρωτάθλημα προβληματικό να έχει συλλόγους σαν τον Ατρόμητο και τον Αστέρα. Σωματεία οργανωμένα, μετρημένα οικονομικά και, βέβαια, με ανταγωνιστικές ομάδες.

Ο Αστέρας Τρίπολης έκανε μια κοιλιά για κάποιες σεζόν, όμως φαίνεται ότι ξαναπατάει πλέον γερά στα πόδια του. Όπως και ο Ατρόμητος που κάνει πράματα και θάματα επί Δώνη. Μπράβο και στους δυο, λοιπόν! Να και κάτι ευχάριστο στο ελληνικό ποδόσφαιρο! Ένας πράγματι σπουδαίος ημιτελικός, που ακόμα και μερικά παρατράγουδα από την κερκίδα δεν στάθηκαν ικανά για να τον χαλάσουν.