του Αλεσσάντρο Μερκιόρι
Το αφοπλιστικό 3-0 σε βάρος της Μπάγερν Μονάχου αποδεικνύει πως, ίσως, για την «Πόλη της Ασπιρίνης» αυτή η χρονιά θα είναι επιτέλους η τυχερή της. Γιατί κατακτώντας την ιστορική, πρώτη της Μπουντεσλίγκα, η Λεβερκούζεν θα βγάλει από πάνω της, μία για πάντα την ετικέτα… «Νέβερ- κούζεν», δηλαδή της ομάδας που άγγιξε πέντε φορές το «αργυρό πιάτο», αλλά που δεν κατάφερε ποτέ να κάνει δικό της.
Και εάν συμβεί, θα το οφείλει, αποκλειστικά και μόνο στον Βάσκο προπονητή της, Τσάμπι Αλόνσο, επί μία 5ετία εμβληματικό εγκέφαλο στη μεσαία γραμμή των «Reds» και επικρατέστερο διάδοχο του Γιούργκεν Κλοπ στον πάγκο της Λίβερπουλ. Που να το φανταζόταν και ο ίδιος, όταν πριν δύο χρόνια ο Αρτέτα τον εκλιπαρούσε να γίνει βοηθός του στην Άρσεναλ; Και κυρίως ότι, το ερχόμενο καλοκαίρι ενδέχεται να είναι αντίπαλοι στην Premier League;
Ο δρόμος, βέβαια μέχρι τον τελικό θρίαμβο στη Γερμανία είναι ακόμη μακρύς. Δεκατρείς αγωνιστικές πριν τη λήξη του πρωταθλήματος, η διαφορά του +5 από τους Βαυαρούς δεν εξασφαλίζει ακριβώς αυτό που ονομάζουμε, άνεση εφησυχασμού. Είναι όμως ενδεικτικό μίας πάγιας κατάστασης που πάει ν’ αλλάξει. Μίας ποδοσφαιρικής «δικτατορίας» που πάει να σπάσει γιατί, ουδέποτε όπως αυτή τη φορά, η Μπάγερν Μονάχου δεν είχε δείξει τόσες πολλές αδυναμίες, μαζεμένες.
Φυσιολογικό αναπόφευκτο, το βαρύ 3-0 του «BayArena», τρεις σφαλιάρες στο «Εγώ» και την έπαρση του Τούκελ, μάλιστα με σκόρερς δύο, από τους τρεις παίκτες που ήρθαν στο Λεβερκούζεν το καλοκαίρι, ως δανεικοί: τους Γκριμάλντο και Φριπμπόνγκ, πάνω απ’ όλους τον Στάνισιτς, που ανήκει ακόμη στη… Μπάγερν Μονάχου.
Αρχιτέκτονας του ονείρου που καλλιεργούν, μία ζωή η ομάδα και η «Πόλη της Ασπιρίνης», έως σήμερα νικήτριες μόνο ενός Κυπέλλου (’92-’93), ενός Uefa (’87-’88) και ηττημένες στον τελικό Champions League του 2002, στη Γλασκόβη, από τη Ρεάλ Μαδρίτης και το «golazo» του Ζιντάν, είναι ο Χαμπιέρ «Τσάμπι» Αλόνσο Ολάνο, γεννημένος πριν από 42χρόνια στην κωμόπολη Τολόσα, όχι πολύ μακριά από το Σαν Σεμπαστιάν, αμφότερες στη «Γη των Βάσκων», όπου 4 μήνες αργότερα γεννιόταν και ο Μίκελ Αρτέτα, σημερινός προπονητής της Άρσεναλ.
Αλόνσο και Αρτέτα μεγάλωσαν μαζί. Μπορεί να μην πήγαιναν στο ίδιο σχολείο, αλλά έμεναν 4 λεπτά μακριά, ο ένας από τον άλλον και κυρίως, ξεκίνησαν να κλωτσούν την ίδια μπάλα στην ερασιτεχνική ομάδα Αντιγουόκο Κιρόλ Ελκαρτέα, επί σχεδόν μία 10ετία, όταν οι δρόμοι τους χώρισαν γιατί παραχωρήθηκαν, ο μεν Τσάμπι στη Ρεάλ Σοσιεδάδ, ο δε Μίκελ στη Μπαρτσελόνα κι από κει στην Παρί Σεν Ζερμέν και το 2004, στη Ρέιντζερς, την ίδια χρονιά που και ο Αλόνσο προσγειωνόταν στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά στη Λίβερπουλ.
Μετά ο Αρτέτα δόθηκε για ένα χρόνο στη… Σοσιεδάδ, επειδή όμως το κάρμα τους ήταν ήδη προδιαγεγραμμένο, για κάποιο λόγο ξαναβρέθηκαν μαζί στο Λίβερπουλ, με τη μόνη διαφορά ως αντίπαλοι, αφού ο Μίκελ είχε αποκτηθεί από την «αιώνια» Έβερτον. Έμεναν μάλιστα στην ίδια πολυκατοικία και στον ίδιο (4ο) όροφο, λογικό να έκαναν παρέα, να δέθηκαν μεταξύ τους και ως «κολλητοί» ακόμη να παραμένουν.
Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι θα ξανασμίξουν, το καλοκαίρι στα αγγλικά γήπεδα, αφού πρόσφατη δημοσκόπηση των οπαδών της Λίβερπουλ ανέδειξε τον Αλόνσο ως ιδανικό αντικαταστάτη του (οικιοθελώς, παραιτηθέντα) Γιούργκεν Κλοπ, με δεύτερο τον Ιταλό Ντε Ζέρμπι και τρίτο τον… Αρτέτα ο οποίος επίσης προσπαθεί, μάλιστα με επιτυχία να ξανανοίξει έναν νικηφόρο κύκλο στην Άρσεναλ που είχε να παίξει τόσο ωραίο ποδόσφαιρο από την εποχή του Βενγκέρ.
Θα’ χε πάντως πλάκα, ο Αλόνσο να τον πρότεινε ως βοηθό του στη Λίβερπουλ, όπως είχε κάνει και ο Αρτέτα όταν είχε αναλάβει την Άρσεναλ. Με αυτούς τους δύο, ποτέ δεν ξέρεις. Ειδικά, με τόσο ισχυρό κάρμα, όλα να τα περιμένουμε…
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις