του Κώστα Γκόντζου
Δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο όποιος νομίζει πως είναι εύκολο για μια οποιαδήποτε ομάδα, να επιστρέψει σε ένα παιχνίδι, στο οποίο στο πρώτο ημίχρονο είχε δεχθεί 15-0 τελικές προσπάθειες, μπροστά σε 67.000 κόσμο. Ο Κώστας Γκόντζος γράφει για τη μεγάλη πρόκριση του Τριφυλλιού και τον απόλυτο πρωταγωνιστή της βραδιάς.
Αυτή η τεράστια πρόκριση μέσα στο Βελοντρόμ για τον Παναθηναϊκό, έχει και ονοματεπώνυμο και ιδιότητα που την έφεραν.
Κι αυτά είναι Ιβάν Γιοβάνοβιτς και προπονητής.
Καθως αυτό που είδαμε στην Μασσαλία, δεν ήταν απλά μια μεγάλη βραδιά, δεν ήταν μια αντίδραση της μισής ώρας, δεν ήταν μια στιγμή μέσα στις άλλες.
Ήταν το επιστέγασμα. το αποτέλεσμα και η ανταμοιβή, μια επίμονης, συνειδητής και πάνω απ' όλα συνεπούς ΔΙΧΡΟΝΗΣ προσπάθειας ενός ανθρώπου που έτσι έμαθε να δουλεύει, αυτά είναι τα προσόντας του και έμεινε μακριά από δημόσιες σχέσεις, δηλώσεις, ευχολόγια και ψέματα.
Αυτό είδαμε στην Μασσαλία και αυτό έφερε την τεράστια πρόκριση για τον Παναθηναϊκό.
Τα δύο χρόνια δουλειάς που έκανε με αυτή την ομάδα ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και που της άλλαξαν όχι μόνο το αγωνιστικό πρόσωπο, αλλά και την νοοτροπία.
Όσοι έτρεχαν την περασμένη σεζόν να "μαζέψουν" την δήλωση του στο Καραϊσκάκη μετά την νίκη του Παναθηναϊκου΄επί του Ολυμπιακού "τι να την κάνω την νίκη από την στιγμή που είμαστε πέμπτοι στο πρωτάθλημα¨, ισως και να κατάλαβαν τώρα, το το τι σημαίνει φτιάχνω ομάδα και ποδοσφαιρικά αλλα και σαν νοοτροπία που να σέβεται το όνομα και την ιστορία της.
Γιατί αυτό ήταν που κράτησε τον Παναθηναϊκό όρθιο στο κατηφορικό Βελοντρόμ και έκανε τον απίθανο Μαρθελίνιο να κουτρουβαλάει και να μην καταλαβαίνει τι του έστηνε αυτός ο τύπος με τα άσπρα μαλλιά και το "μικρό" σε σχέση με το δικό του όνομα και συμβόλαιο.
Κι όποιος νομίζει, πως είναι εύκολο για μια οποιαδήποτε ομάδα, να επιστρέψει σε ένα παιχνίδι, στο οποίο στο πρώτο ημίχρονο είχε δεχθεί 15-0 τελικές προσπάθειες, μπροστά σε 67.000 κόσμο που παραληρούσε και με αντίπαλο μια ομάδα από τις μεσαίες και πάνω του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, τότε πραγματικά με την μπάλα δεν έχει σχέση.
Μπορεί να ήταν τυχερός στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός. Μπορεί να ήταν σούπερ τυχερός και στο δεύτερο που βρήκε φάση-πέναλτι στο τελευταίο λεπτό του αγώνα. Μπορεί να ήταν τυχερός και στην παράταση που βρήκε.... λίγα εκατοστά και γλιτωσε σαν οφ-σάιντ το τρίτο γκολ.
Αλλά το πως συμπεριφέρθηκε, το πως αντέδρασε και το με ποιο τρόπο κυνήγησε ένα χαμένο παιχνίδι και μια χαμένη πρόκριση. όχι, δεν ήταν καθόλου τύχη!
Η φυσιολογική αντίδραση με βάση την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου και με το σκορ πρόκρισης να έχει περάσει στον αντίπαλο, θα ήταν η κατάρρευση και ο διασυρμός.
Αντί γι' αυτό, ήταν αρκετά δεκαπέντε λεπτά ανάπαυλας, κουβέντας ανάμεσα σε προπονητή και παίκτες και αυτοσυγκέντρωσης, για να βγει στο γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο, μια ομάδα που ζήτησε με πάθος και απαίτηση να ξαναμπεί στο παιχνίδι και από κει και πέρα ότι γινόταν.
Κι αυτό δεν είναι μικρό πράγμα και δεν γίνεται τυχαία.
Το ότι σ' αυτό βοήθησε κι αυτός ο απίθανος Μαρθελίνιο που ή... δεν ήξερε πως αν ο Παναθηναϊκός βάλει ένα γκολ το ματς πάει στην παράταση, ή νόμιζε πως μετρούσαν και οι... χαμένες ευκαιρίες του πρώτου ημιχρόνου και άρχισε από το 60΄ να κάνει αλλαγές του.... 5-0, δεν μειώνει σε τίποτα την προσπάθεια, την αντίδραση και την πρόκριση του Παναθηναϊκού.
Κι αυτό είναι που μετράει.
Τα υπόλοιπα, το πως και το γιατί του πρώτου ημιχρόνου δηλαδή, το γιατί δεν ξεκινάει ο Ιωαννίδης, το τι θα γίνει με την αμυντική λειτουργία ειδικά στο χώρο της μεσαίας γραμμής, το γιατί ο Τζούρισιτς σε δυο μεγάλα παιχνίδια εξαφανίστηκε, μπορούμε να τα πούμε με την ησυχία μας, αλλά πάντως όχι σήμερα.
Σήμερα είναι η μέρα της... ανάπαυσης και της αποθέωσης των πολεμιστών και νικητών και του αρχιστράτηγού τους.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις