Ποια είναι τα μεγάλα φαβορί; Κάθε φορά οι συνήθεις τρεις: η διοργανώτρια (Γερμανία), η κάτοχος του τελευταίου τίτλου (Ιταλία) και η μεγάλη ηττημένη (Αγγλία) του Euro ’20, που εκτάκτως είχε γίνει ένα χρόνο αργότερα λόγω της παγκόσμιας Πανδημίας του Covid. Η Ιστορία όμως απέδειξε ότι δεν κερδίζει πάντα το φαβορί: και το επιβεβαίωσαν οι θρίαμβοι της Τσεχοσλοβακίας (’76), της Δανίας (’92) και, πάνω απ’ όλα της Ελλάδας (’04), που χάνοντας στα πέναλτι από τη Γεωργία δεν κατάφερε να προκριθεί στο πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα όλων των εποχών με 24 φιναλίστ.

Οι αναμφισβήτητες «βασίλισσες» του θεσμού είναι η Γερμανία, που φιλοξενεί τη διοργάνωση για 2η φορά, μετά το ’88 και η Ισπανία. Η διοργανώτρια έχει κατακτήσει το τρόπαιο τρεις φορές (’72, ’80, ’96), φτάνοντας στον τελικό άλλες τρεις (’76, ’92, ’08). Τρία τρόπαια έχει και η Ισπανία (’64, ’08, ’12), αλλά με έναν χαμένο τελικό (’84).

 

Από δύο Κύπελλα έχουν η Ιταλία (’68, ’20) και δύο χαμένους τελικούς (2000, ’12) και η Γαλλία (’84, 2000) με έναν χαμένο τελικό (’16). Από ένα η άλλοτε Σοβιετική Ένωση (’60), συν τρεις χαμένους τελικούς (’64, ’72, ’88), η Τσεχοσλοβακία (’76), μ’ έναν χαμένο τελικό (’96), η Πορτογαλία (’16), επίσης μ’ ένα χαμένο τελικό (’04), η Ολλανδία (’88), η Δανία (’92) και η Ελλάδα (’04), ενώ ήττα σε τελικό είχαν γνωρίσει η τότε Γιουγκοσλαβία (’60 και ’68), το Βέλγιο (’80) και η Αγγλία (’20) στα πέναλτι, από την Ιταλία.

 

Η ομάδα με τους περισσότερους τελικούς είναι η Γερμανία (6), από τους οποίους τρεις συνεχόμενους. Τους τρεις ως Δυτική Γερμανία: το ’72, νίκησε στις Βρυξέλλες την τότε Σοβιετική Ένωση με 3-0. Το ’76 έχασε στο Βελιγράδι, 5-3 στα πέναλτι (με το «σκαφτό» αριστούργημα του Πανένκα). Το ’80 νίκησε στη Ρώμη το Βέλγιο (2-1). Και άλλους τρεις ως Γερμανία, σκέτη: το ’92 ηττήθηκε στο Γκέτεμποργκ από τη Δανία (2-0), το ’96 νίκησε στο Λονδίνο την Τσεχία (2-1) με golden goal, ενώ το 2008 ηττήθηκε στη Βιέννη, 1-0 από την Ισπανία.

 

Με «golden goal», που είχε μετονομαστεί σε «sudden death» κρίθηκε και ο τελικός- θρίλερ του 2000 στο Ρότερνταμ ανάμεσα στη Γαλλία και την Ιταλία. Η Squadra Azzurra είχε προηγηθεί στο 55’ με τον Ντελβέκιο, ισοφαρίστηκε στο 94’ από τον Βιλτόρ και στην παράταση, «ξεράθηκε» από το γκολ του Τρεζεγκέ στο 103’.

Ένα επίσης αρνητικό, για τους Ιταλούς στατιστικό, ότι είναι η ομάδα που έχασε τον 2ο της τελικό με το βαρύτερο σκορ του θεσμού: ένα αφοπλιστικό 4-0 από την Ισπανία, στο Κίεβο που χάριζε στις «Furias Rojas» (καμία άλλη ομάδα δεν το έχει πετύχει), το 2ο συνεχόμενό τους τρόπαιο.