Κυνηγοί φαντασμάτων

Ένα είδος που ευδοκιμεί χρόνια τώρα στον περίγυρο του Παναθηναϊκού, είναι οι ghostbusters των λαϊκών δικαστηρίων που στήνονται με την παραμικρή αφορμή και με αποκλειστικό σκοπό να φορτώσουν τα πάντα μόνο σε μία πλάτη. Κυνηγοί φαντασμάτων που ζουν εγκλωβισμένοι στο δικό τους μικρόκοσμο και κυκλοφορούν με ένα παλούκι καρφωμένο στα μάτια, στην άκρη του οποίου είναι γραμμένη η λέξη Βαρδινογιάννης. Για όλα φταίει ο Βαρδινογιάννης. Από το ανάποδο πέταγμα μιας πεταλούδας στ' αποδυτήρια μέχρι το ζιζάνιο που κιτρίνισε το χορτάρι στην Παιανία, ο Βαρδινογιάννης φταίει και μόνο ο Βαρδινογιάννης.

Φυσικά και έχει ευθύνες ο Βαρδινογιάννης. Πολλές και μεγάλες σε ορισμένα από τα θέματα που έχουν διαμορφώσει τη σύγχρονη παναθηναϊκή πραγματικότητα. Ακόμα και γι' αυτή τη μίζερη αντιμετώπιση προς το πρόσωπό του, την ευθύνη την έχει ο ίδιος σε ένα μεγάλο ποσοστό γιατί δεν έχει κάνει τίποτα δραστικό για να την αλλάξει. Σα να έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι αυτός θα είναι το «μαύρο πρόβατο» για όλα και αφήνει τα πράγματα να κυλούν όπως πάνε, αντί να κάνει κάτι για να τα πάει εκεί που πρέπει να πάνε.

Είναι πολύ light ο τρόπος που διαχειρίζεται ο Γιάννης Βαρδινογιάννης πρόσωπα και καταστάσεις κι αυτή η ατολμία του να τραβήξει γροθιά στο μαχαίρι, είναι υπεύθυνη σε μεγάλο βαθμό για το σημερινό κατάντημα. Σε ό,τι έχει να κάνει με τον ίδιο, δικό του πρόβλημα. Αφού ανέχεται να τσαλακώνεται με τόσο βίαιο τρόπο η δημόσια εικόνα του χωρίς να αντιδρά με την πυγμή που οφείλει να έχει ένας ηγέτης, ρίχνει από μόνος του νερό στο μύλο της αμφισβήτησης.

Το θέμα μας δεν είναι τι επιπτώσεις έχει αυτή η αρρωστημένη κατάσταση στο πρόσωπο του Βαρδινογιάννη. Αφού την ανέχεται ο ίδιος, δικό του πρόβλημα, δεν μπορώ να τον βοηθήσω εγώ σε κάτι. Το θέμα μας είναι ότι το μεγάλο θύμα αυτής της μίζερης και αρρωστημένης κατάστασης που δημιουργούν οι κυνηγοί φαντασμάτων, είναι ο ίδιος ο Παναθηναϊκός. Είναι μια ομάδα εγκλωβισμένη σε μια στρεβλή λογική που ζει και κινείται με μια εντελώς λάθος νοοτροπία, μια ομάδα που χρόνια τώρα δεν ξέρει να χαρεί ούτε καν τη χαρά της, μια ομάδα που έχει ξεχάσει να συμπεριφέρεται ποδοσφαιρικά και ξεσκίζεται μέσα στα λεπίδια μιας αδιέξοδης μικροπολιτικής που έχει στόχο ασήμαντες νίκες στη μάχη της «επικοινωνίας».

Χρόνια τώρα έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να λειτουργήσει ποδοσφαιρικά για να λύσει το αγωνιστικό του πρόβλημα. Η λύση μπορεί να έλθει μόνο μέσα από την ποδοσφαιρική και όχι την επικοινωνιακή λογική. Με συγχωρείτε, υπάρχει άνθρωπος που να έχει μυρωδιά από μπάλα και να πιστεύει ότι υπεύθυνοι για την τριάρα από τα αμούστακα της Μακάμπι είναι ο Βαρδινογιάννης, ο Πατέρας και ο Βγενόπουλος με τον Γιαννακόπουλο; Δηλαδή, τι έπρεπε να έχει ο Παναθηναϊκός για να νικήσει τον Νταμπούρ και τον Νταχάν; Τον Ρονάλντο και τον Μέσι;

Έχετε συνειδητοποιήσει τι έγινε; Στο ματς της Τετάρτης, ξεκίνησαν μόνο δύο παίκτες (Νιβάλντο, Γέινι) απ' αυτούς που είχαν αποκλείσει πέρυσι τον Ολυμπιακό και μπήκαν αλλαγή άλλοι δύο (Κολαούτι, Μεντούγιανιν). Εφτά από τους υπόλοιπους που έριξαν τρία στον Παναθηναϊκό του Λέτο, του Νίνη, του Μπουμσόνγκ, του Κατσουράνη, του Φερέιρα κλπ, κλπ, ήταν παιδιά από την ομάδα Νέων της Μακάμπι και εφέτος έπαιξαν για πρώτη χρονιά σε ευρωπαϊκό παιχνίδι. Το καταλαβαίνετε; Εφτά από τους παίκτες της Μακάμπι 3-0 δεν έχουν βάλει καλά - καλά ξυράφι στο μάγουλό τους και καθόμαστε να συζητάμε αν ο Παναθηναϊκός έπρεπε έχει διοίκηση και τον Σισέ με τον Ζιλμπέρτο για να τους κερδίσει; Πάτε καλά ή να βάλω καμιά φωνή;

Ακόμα κι έτσι, παρατημένος από τους μετόχους του, ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα εκατομμυρίων. Κοστίζει καμιά εικοσαριά φορές περισσότερο από την Μακάμπι και γύρω στις δέκα πάνω από την Οντένσε. Έχει προπονητή με εμπειρία και καλό όνομα, είχε προχθές στην ενδεκάδα του εφτά εν ενεργεία διεθνείς, έναν Λέτο που κοστίζει μόνος του όσο όλη η Μακάμπι. Έφαγε τρία γκολ  από τα αμούστακα και μιλάμε για διοίκηση; Πώς διάολο τους επηρεάζει τους παίκτες η απουσία των μετόχων; Είναι μήπως απλήρωτα τα παιδιά και δεν το ξέρουμε; Μπας και είναι ψωνισμένοι από το πανέρι; Δεν κοστίζουν όλοι μαζί κάτι εκατομμύρια; Μήπως δεν έχουν όλες τις ανέσεις του Θεού στην Παιανία για να κάνουν σωστά τη ρημάδα τη δουλειά τους;

Αν ο ΠΑΟΚ π.χ είχε το ρόστερ του Παναθηναϊκού, θα παραμίλαγαν οι οπαδοί του. Θα κατέβαινε μες τους ίδιους παίκτες στο Τελ Αβίβ και θα έριχνε τρία από ημίχρονο στη Μακάμπι. Γιατί; Γιατί ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα πολύ πιο υγιής από τον Παναθηναϊκό. Μια ομάδα που προσπαθεί να βγάλει το ψωμάκι της μόνη της και δεν είναι μαθημένη να την ταΐζουνε στο στόμα. Που έχει διοίκηση έναν άφραγκο Ζαγοράκη και αντί οι οπαδοί της να τα βάζουν με την άτιμη κοινωνία, συσπειρώθηκαν όλοι γύρω του, σήκωσαν τα μανίκια και κοιτάνε να δούνε τι μπορούν να κάνουν μ' αυτά που έχουνε και όχι μ' αυτά που θα θέλανε να έχουνε.

Βάλτε το καλά στο μυαλό σας. Ο Παναθηναϊκός πρώτα απ' όλα είναι μια άρρωστη ομάδα σε νοοτροπία. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Δέκα Σισέδες να έχει και άλλους δέκα Ζιλμπέρτο, αν δεν αλλάξουν μυαλά όλοι όσοι κινούνται μέσα στ' αποδυτήρια και στον περίγυρό του, προκοπή δεν θα κάνει, έχει - δεν έχει Γιάννη. Γι' αυτή η ρημάδα τη νοοτροπία φωνάζει τώρα ο Φερέιρα και πιο πριν φώναζαν ο Τεν Κάτε, ο Πεσέιρο, ο Μαλεζάνι. Από εκεί ξεκινά το βασικό του πρόβλημα και ακολουθεί μετά το αγωνιστικό. Γιατί πέρα από το έλλειμμα σωστής νοοτροπίας, υπάρχουν και καθαρά ποδοσφαιρικοί λόγοι για το κατάντημα στο Τελ Αβίβ.

Βγάζει μάτι ότι αυτή η ομάδα έχει καλούς παίκτες και καλό προπονητή αλλά δεν έχει καλή χημεία. Ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή, δεν μπορεί να υποστηρίξει το 4-3-3 γιατί δεν έχει τρεξίματα στο κέντρο. Ότι πέντε μαρκάρουν και άλλοι πέντε λουφάρουν. Κι άμα απ' αυτούς τους πέντε που μαρκάρουν, βρεθούν οι δύο σε κακή μέρα, η κάθε Μακάμπι με τα αμούστακα θα μοιάζει με τη Μπαρτσελόνα του Μέσι. Οι εξηγήσεις είναι απλές και ποδοσφαιρικές. Και υπάρχει λύση αρκεί να αφήσουμε την ομάδα να λειτουργήσει ποδοσφαιρικά για να γιατρέψει τις πληγές της. Όσο οι ghostbusters συνεχίζουν να κυνηγάνε ανεμόμυλους, κανένα πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί. Η δημιουργία βολικών ενόχων με αοριστολογίες και με λόγια που τα χωνεύει εύκολα η μάζα, εκεί θα μας αφήνει μια ζωή. Να κυνηγάμε την ουρά μας, συντηρώντας τη μιζέρια, την εσωστρέφεια και την αντιποδοσφαιρική λογική.

Πηγή: Leoforos.gr