Έτρεμε ο τόπος από το κροτάλισμα των ερπυστριών!

Προς Θεού πάντως, δεν σπεύδουμε για την στέψη των «Πάντσερ» πριν τον τελικό της Κυριακής. Το κροτάλισμα των ερπυστριών τους όμως, έκανε τη βραζιλιάνικη γη να τρέμει…

Και για να μην σας κρυβόμαστε… Με αυτό που γινόταν στα βραζιλιάνικα media μετά το εκκωφαντικό 0-5, δεν περιμέναμε να βγει ο Φελίπε Σκολάρι με την 11άδα της «αιώνιας ντροπής». Εντάξει, οι 3/11 θυσιάστηκαν μένοντας στα αποδυτήρια αλλά… Εδώ μιλάμε για τους υπεύθυνος κι υπόλογους της κηδείας της «Σελεσάο»! Δεν έφθανε για να ημερέψει άγρια θηρία στην κερκίδα

«Αιώνια ντροπή», λοιπόν. Σας μεταφέρουμε τα πάντως, την επιεικέστερη έκφραση. Εξ αιτίας των λοιπών εκφράσεων εάν ήμασταν ο «Φελιπάο» ή 1/11 της αλλοπρόσαλλης σύνθεσης της «Καναρίνια» θα είχαμε ήδη μεταναστεύσει.

Είναι κρίμα κι άδικο, να φωτίζουμε τα έγκατα της γης για να βρούμε που θάφτηκε η Βραζιλία. Τούτο δε, επειδή έγινε η ημέρα νύκτας στην υφήλιο από την εκτυφλωτική λάμψη της Γερμανίας.

Τα πέντε γκολ της ευρωπαϊκής υπερδύναμης δεν ήταν απλά, επίδειξη δύναμης. Ταράχθηκε συθέμελα το σύμπαν του ποδοσφαίρου από τις γερμανικές βόμβες μεγατόνων, οι οποίες γκρέμισαν σαν χάρτινο πύργο τα βραζιλιάνικα όνειρα. Και μη μας πείτε για την απουσία του Νεϊμάρ . Αφ’ ενός μεν, δεν ωφέλησε τους συμπαίκτες του επειδή δεν τους έβγαλε τον εγωισμό. Μήπως κι είχαν; Κι αφ’ ετέρου η παρουσία του Νεϊμάρ δεν θα κάλυπτε μήτε το μισή από την υπέρβαρη ντροπή της «Καναρίνια». Δεν είναι καν αιτιολογία κι η απουσία του Τιάγκο Σίλβα.

Το κακό ξεκίνησε για την «οικοδέσποινα» του Μουντιάλ με το δέσιμο του Φελίπε Σκολάρι σε κόμπο από τον Γιοακίμ Λεβ. Μέχρι να καταλάβει που βρίσκεται ο «Φελιπάο» η Βραζιλία βυθίστηκε αύτανδρη. Που βρήκε νερό να χαθεί στα βάθη του; Στο Μπέλο Οριζόντε. Εκεί όπου βλέπουν θάλασσα μόνον σε φωτογραφίες. Τελικά, μάλλον πνίγηκε σε μια κουταλιά αλαζονείας του Φελίπε Σκολάρι. Η υπερφίαλη διαχείριση του Ημιτελικού κι η μέχρι παρεξήγησης εμμονή του στον «φτερό στον άνεμο» Φρεντ . Τον έριξε βορά στη λυσσασμένη για «αίμα» κερκίδα…

Στην αντίπερα όχθη ο Γιοακίμ Λεβ έδωσε μαθήματα! Δικαίωσε δε, τον Φραντς Μπεκενμπάουερ ο οποίος πριν τον αγώνα «κελαηδούσε» την σιγουριά του για την γιορτή με τη νίκη της γιορτής της κατάκτησης του Μουντιάλ του 1990

Όσοι από τους ναυαγούς πάντως, δεν πνίγηκαν, προσπάθησαν στο Β’ ημίχρονο. Για να επιβιώσουν. Έπεσαν όμως, πάνω στα βράχια του …Μάνουελ Νόιερ. Τσακίστηκαν κι αυτοί. Και χάθηκαν στα μανιασμένα κύματα της κερκίδας με το 0-6 και το 0-7.

Το γκολ του Όσκαρ στο 90ο λεπτό – έτσι για τη ιστορία – ουδόλως δύνανται να εκληφθεί ως γκολ της τιμής για την βαθύτατα ατιμασμένη «οικοδέσποινα» της διοργάνωσης.

Η απαστράπτουσα Γερμανία – με δυο λόγια – πέταξε τα μάτια της κακόμοιρης κι αξιοθρήνητης Βραζιλίας έξω…

Οφείλουμε όμως, να παραδεχθούμε πως μετά το 45ο λεπτό η «Καναρίνια» έπαιξε για την τιμή των όπλων της. Κι ας την είχαν αφοπλίσει αλλά κι αιχμαλωτίσει πριν το 45ο λεπτό τα «Πάντσερ»!

Η εντύπωση μας όμως, είναι πως ο αγώνας της «αιώνιας ντροπής» για τους παθιασμένους με την μπάλα Βραζιλιάνους κατ’ ουσία δεν τελείωσε. Εάν τελείωνε, δεν θα ήταν αιώνια η ντροπή. Ως εκ τούτου τα χειρότερα έρχονται. Ίσως, και να θυμίσουν το 1950…

Ο υπόκωφος ήχος του ερχομού τους καλύπτεται επί του παρόντος από τους πανηγυρικούς βρυχηθμούς των «Πάντσερ». Μόλις σβήσουν οι μηχανές τους αυτά, θα τρέμει πάλι, η βραζιλιάνικη γη . Από την επέλαση των χειρότερων…