του Αλεσσάντρο Μερκιόρι
Την ερχόμενη Τετάρτη, στο Μάντσεστερ, Σίτι και Άρσεναλ θα διεκδικήσουν το σημαντικότερο κομμάτι τίτλου μίας Premier League που επί 30 παιχνίδια έμοιαζε καταδικασμένη να καταλήξει φέτος στο Λονδίνο.
Όμως οι «Gunners» κατάφεραν να πετάξουν στα σκουπίδια το πολύτιμο +8, οι «Citizens» ευχαρίστησαν, ροκάνισαν γρήγορα τη διαφορά και με ενδεχόμενη νίκη θα βρεθούν αγκαλιά με το 3ο συνεχόμενό τους πρωτάθλημα και ένατο της ιστορίας τους. Γιατί όμως, η Άρσεναλ ξαφνικά κλάταρε πάνω στο καλύτερο;
Γιατί, όπως έλεγε κάποτε κι ο μεγάλος Αμερικανός μπασκετμπολίστας Μπιλ Μράντλεϊ, «Το να γίνεις Νο 1, είναι πολύ πιο εύκολο από το να παραμείνεις Νο 1». Στην περίπτωση της νεότερης, ηλικιακά ομάδας της φετινής Premier, οι πιτσιρικάδες του Αρτέτα ίσως να μην άντεξαν το βάρος της ευθύνης και μόλις πάτησαν κορυφή, από την 3η αγωνιστική, έως και σήμερα, άρχισαν να αισθάνονται τέτοια, ψυχολογική πίεση που σταδιακά άφησαν στον δρόμο πολύτιμους βαθμούς.
Ξεκάθαρη απόδειξη πανικού, το τελευταίο 3-3 στο «Emirates» με τη Σαουθάμπτον, που ήταν κι η 3η συνεχόμενη ισοπαλία της στο πρωτάθλημα, μετά το 2-2 εκτός με την Ουέστ Χαμ και το 2-2, πάλι εκτός με τη Λίβερπουλ: και στις δύο περιπτώσεις μάλιστα έχοντας προηγηθεί 0-2. Μία ακόμη ξεκάθαρη απόδειξη ότι τα πόδια τους αρχίζουν να τρέμουν υπό το βάρος της κατάκτησης ενός τίτλου που απουσιάζει από το Λονδίνο 19 ολόκληρα χρόνια. Κι όχι μόνο τα πόδια, αλλά και τα χέρια, κρίνοντας τουλάχιστον από το παιδαριώδες λάθος με το οποίο ο τερματοφύλακας Ράμσντειλ έδωσε, το βράδυ της Παρασκευής και ύστερα από μόλις μερικά δευτερόλεπτα στα πόδια του Αλκαράζ το γκολ του 0-1 και 13’ αργότερα, σ’ εκείνα του πρώην gunner, Θίο Ουόλκοτ τη μπαλιά του 0-2. Η Άρσεναλ μείωσε με τον Μαρινέλι (20’), δέχτηκε όμως το 1-3 από τον Καλέτα- Καρ (66’), ξανά μείωσε με τον Όντεγκαρντ και ισοφάρισε στο 90 φεύγα με τον Σακά. Θα ήταν απίστευτο να χάσει η πρωτοπόρος, από την ουραγό, πόσο μάλλον από μία ομάδα που σε 24 παιχνίδια της Premier, με 16 ήττες και 8 ισοπαλίες δεν είχε καταφέρει ποτέ της ν’ αλώσει το Λονδίνο.
Αρτέτα και Όντεγκαρντ πάντως, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η μοίρα του φετινού τίτλου εξακολουθεί να βρίσκεται, αποκλειστικά και μόνο στα χέρια της Άρσεναλ. Ναι μεν, αλλά, γιατί οι «κανονιέρηδες» μπορεί να παραμένουν στην κορυφή της βαθμολογίας, με 75 βαθμούς σε 32 αγώνες, η Σίτι όμως ακολουθεί με 70, αλλά με δύο παιχνίδια λιγότερα. Κι αν νικήσει θα πάει στους 73, κι αν μετά νικήσει και την Μπράιτον στο εξ’ αναβολής, στους 76, που θα σημαίνει αυτόματα και προσπέρασμα.
Μοναδικό, ίσως στοιχείο υπέρ της Άρσεναλ η ενδεχόμενη κούραση των παικτών του Γκουαρντιόλα που αντίθετα βρίσκονται «μπλεγμένοι» σε τρία μέτωπα: την Premier, το Κύπελλο Αγγλίας (σήμερα το απόγευμα, στο «Ουέμπλεϊ», στον ημιτελικό με τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ), αλλά και στα διπλά ημιτελικά Champions League, στις 9 Μαΐου με τη Ρεάλ, στη Μαδρίτη και στις 17 στο Μάντσεστερ. Αυτό σημαίνει ότι οι Citizens, από δω έως το τέλος Μαΐου θα πρέπει να δώσουν 11 παιχνίδια, ενώ η Άρσεναλ μόνο έξι πρωταθλήματος: εκτός με Σίτι (26/4), Νιουκάσλ (7/5), Νόττινγκαμ Φόρεστ (20/5), εντός με Τσέλσι (2/5), Μπράιτον (14/5) και Γουλβς (18/5). Η Σίτι, μετά την Άρσεναλ, θα περιμένει εντός τις Ουέστ Χαμ (3/5), Λιντς (7/5), Τσέλσι (21/5) κι εκτός τις Φούλαμ (30/4), Έβερτον (14/5), Μπρέντφορντ (28/5) και Μπράιτον (δεν έχει ακόμη οριστεί), παίζοντας εν ολίγοις, σχεδόν ένα παιχνίδι ανά τρεις ημέρες.
Επειδή όμως, πάντα υπάρχει κι η άλλη πλευρά του νομίσματος βρήκαμε όχι ένα, αλλά δύο υπέρ της Σίτι: ότι έχει να χάσει στην έδρα της, από την Άρσεναλ από το μακρινό 2015. Κι ότι στις 15 Φεβρουαρίου την νίκησε 1-3 στο Λονδίνο. Που δεν είναι και λίγο…
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις