του Αλεσσάντρο Μερκιόρι
Στο «Στάμφορντ Μπριντζ» αρχίζουν ν’ ανησυχούν, και με το δίκιο τους για την εκκίνηση, σε ρυθμούς χελώνας μίας ομάδας που χτίστηκε με 1.5 δις ευρώ για να πρωταγωνιστήσει και να επιστρέψει στην κορυφή του αγγλικού, αλλά και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όπου και βρισκόταν επί εποχών Ρομάν Αμπράμοβιτς.
Παρόλο όμως τις επενδύσεις εκατοντάδων κι εκατοντάδων εκατομμυρίων, οι Blues έχουν εμφανές πρόβλημα, δεν έχουν ακόμη μία συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα και κυρίως υποφέρουν με θεωρητικά μικρότερους, στα χαρτιά τουλάχιστον, αντιπάλους.
Φταίει ο Αργεντινός προπονητής, Μαουρίστιο Ποτσετίνο; Φταίει το ψυχολογικό βάρος της ετικέτας του ακριβότερου (με 133εκ. ευρώ, από τη Μπράιτον), ποδοσφαιριστή στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, που κουβαλάει ο 21χρονος διεθνής μέσος από το Εκουαδόρ, Μόισες Καϊσέντο; Κανείς δεν ξέρει ακόμη τι φταίει, πάντως το βέβαιο είναι πως κάτι δεν πάει καλά. Και ότι το πανάκριβο παιχνιδάκι που λεγόταν Τσέλσι και που ο Ρώσος μεγιστάνας είχε μετατρέψει, στα 17 χρόνια της παρουσίας του σε υπερδύναμη, κάπου ράγισε, έσπασε και δεν συναρμολογείται πλέον με τίποτα: ούτε με τις «φαραωνικές» επενδύσεις 1.5 δις ευρώ σε διάστημα, μάλιστα μικρότερο των 15 μηνών, πάνω, κάτω όσο πέρασε από τότε που ο Αμπράμοβιτς, υπό την απειλή κυρώσεων για την ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία εξαναγκάστηκε ν’ αφήσει τον θρόνο του.
Από το 2003, την χρονιά που ο Ρώσος ολιγάρχης αγόρασε την Τσέλσι (κατά λάθος, γιατί την Τόττεναμ ήθελε, αλλά πετώντας με το ελικόπτερό του πάνω από το Λονδίνο, το «Στάμφορντ Μπριντζ» τελικά του άρεσε περισσότερο από το τότε «Ουαϊτ Χαρτ Λέιν»), οι Blues έγραψαν τις πλέον χρυσές σελίδες ολόκληρης της ύπαρξής τους. Με glamorous παίκτες και προπονητές (Ρανιέρι, δύο φορές ο Μουρίνιο, Μπενίτεθ, επίσης δύο φορές ο Χίντινκ, Σκολάρι, Γκραντ, Αντσελότι, Κόντε, Σάρι, Ντι Ματέο, Βίλας Μπόας, επίσης δύο φορές και ο Λάμπαρντ, Τούκελ…), με 6 πρωταθλήματα Αγγλίας, 5 Κύπελλα, 2 Λιγκ Καπ, 2 Τσάριτι Σιλντς, 2 Champions, 2 Europa League, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 1 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων, το άλλοτε Διηπειρωτικό.
Επί Αμπράμοβιτς έγινε η πρώτη, αλλά και η μόνη αγγλική ομάδα της Ιστορίας που κατάφερε να κατακτήσει το λεγόμενο «European Treble», δηλαδή τα τότε Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων, αλλά και Uefa, επίτευγμα δύσκολο και που πέτυχαν μόνο οι Γιουβέντους, Άγιαξ και Μπάγερν Μονάχου. Κυρίως όμως πρωταγωνιστούσε, κάθε χρόνο στα ψιλά της Premier League, μαζί με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ, Άρσεναλ, αλλά και την Σίτι του Γκουαρντιόλα την οποία και λύγισε 1-0, το ‘21 στο Οπόρτο πανηγυρίζοντας το 2ο της Champions League. Μετά τον Αμπράμοβιτς; Το χάος.
Η ομάδα αγοράστηκε από έναν επιχειρηματικό, αμερικανικό όμιλο μ’ επικεφαλής τον Τοντ Μποέλι, τον πρώτο χρόνο επένδυσε σε χολιγουντιανό, υπερπαραγωγής στυλ σχεδόν 1δις ευρώ καταφέρνοντας μία τρύπα στο νερό, γιατί δεν φτάνει που έμεινε εκτός Ευρώπης, αλλά για πρώτη φορά από το ’92, όταν και ιδρύθηκε η Premier League τερμάτισε στην χαμηλότερη, την 12η, θέση της σύγχρονης Ιστορίας.
Ήρθαν, λοιπόν κι άλλες επενδύσεις, αυτή τη φορά μισού δις, από τα οποία τα 330 μόνο για να ενισχυθεί η μεσαία της γραμμή, με τους Καϊσέντο, Λαβιά κτλ, αλλά και πάλι, ύστερα από 4 αγωνιστικές πρωταθλήματος η Τσέλσι βρίσκεται στα χαμηλά της βαθμολογίας με μόλις 4 βαθμούς: μία ισοπαλία με τη Λίβερπουλ στην πρεμιέρα (1-1), μία ήττα από τη Ουέστ Χαμ (3-1), μία νίκη με τη Λούτον (3-0) και μία ακόμη ήττα, αυτή τη φορά ακόμη περισσότερο απρόσμενη, στο «Στάμφορντ Μπριντζ» από τη Νόττινγκαμ Φόρεστ (0-1).
«Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, λέει ο Ποτσετίνο. Η ομάδα είχε ανάγκη από πολλές επεμβάσεις. Όλα χρειάζονται τον χρόνο τους». Του το ευχόμαστε, γιατί έτσι έλεγε πέρυσι και ο Πότερ, που ο Μποέλι «απήγαγε» στην κυριολεξία με 30εκ. ευρώ από τη Μπράιτον και τελικά τον κράτησε στον πάγκο για πέντε μόλις παιχνίδια. Για να δούμε: το 5ο θα είναι στις 17 Σεπτεμβρίου, εκτός με τη Μπόρνμουθ. Και τόσο η Τσέλσι, όσο, κυρίως ο Αργεντινός δεν έχουν άλλες δικαιολογίες ν’ αποτύχουν.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις