του Αλεσσάντρο Μερκιόρι
Η διοίκηση στράφηκε αναγκαστικά προς τον αυστριακό γιατί στα 13 χρόνια που μεσολάβησαν από τότε έδειξε σημαντικά, σημάδια βελτίωσης, ωρίμανσης, αλλά και πειθαρχίας χωρίς να προκαλεί!
Ούτε στα καλύτερά του όνειρα δεν θα περίμενε ο Μάρκο Αρναούτοβιτς, στα 34 του και κάτι ότι η καριέρα του θα μπορούσε να τελειώσει, όταν και όποτε με κάποιο σημαντικό τίτλο. Σε μία σημαντικότερη, από τη Μπολόνια, ομάδα. Με τα διπλάσια χρήματα από τα 3.2εκ. ευρώ που του δίνουν, τα δύο τελευταία χρόνια οι Rossoblu’.
Παρόλο που, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο διεθνής αυστριακός επιθετικός δεν είχε ακόμη υπογράψει στους Nerazzurri, το πιθανότερο είναι ότι ο νέος του προορισμός θα είναι το Μιλάνο, 13 χρόνια μετά τη σύντομη παρουσία του στην αυλή του Μουρίνιο, την κατάκτηση του ιστορικού «Triplete», το μπάχαλο που δημιουργούσε στ’ αποδυτήρια με τον «κολλητό» του Μπαλοτέλι. Την πανάκριβη Μπέντλεϊ, 120.000 ευρώ που δανείστηκε από τον Σάμουελ Ετο’ο, αλλά που του κλέψανε το ίδιο βράδυ. Το ρολόι που του χάρισε ο «Special One» γιατί μία μέρα, νομίζοντας ότι θα ήταν το πρωί, πήγε στο προπονητικό κέντρο πέντε ώρες νωρίτερα.
Γι’ αυτά, κυρίως θυμούνται στην Ίντερ το 6μηνο, το πολύ, πέρασμά του στο Μιλάνο. Και όχι για το ποδοσφαιρικό του ταλέντο ή τη σφραγίδα που πρόλαβε ν’ αφήσει στην ομάδα τη χρονιά της ιστορικής κατάκτησης του πρωταθλήματος, του κυπέλλου, αλλά και του Champions League. Και γιατί άλλωστε να τον θυμούνται όταν, όλες κι όλες ήταν τρεις και μόνο, οι συμμετοχές του. Όλα κι όλα 56 λεπτά, και μηδέν γκολ, με μία φανέλα που αναμένεται να ξανά φορέσει, όχι γιατί έγινε ξαφνικά τόσο καλός ή ωριμότερος από τότε, αλλά γιατί, στην αγορά δεν υπήρχε άλλος φθηνότερος: κάτι ανάμεσα στα 8εκ. ευρώ, όσα πρόσφερε η Ίντερ και τα 10 που ζητούσε η Μπολόνια.
Και δεν υπήρχε άλλος, στη γύρα, φθηνότερος γιατί μετά την πισώπλατη μαχαιριά από τον Λουκάκου, που συζητούσε παράλληλα, τόσο με τη Γιουβέντους, όσο με τη Μίλαν η Ίντερ προσπάθησε να φέρει αρκετούς επιθετικούς, αλλά υπό την μορφή δανεισμού, χωρίς δηλαδή να δώσει χρήματα. Προσπάθησε με τον Μοράτα, της Ατλέτικο Μαδρίτης, τον Σκαμάκα της Ουέστ Χαμ (που τελικά κατέληξε στην Αταλάντα), τον Μπάλογκουν της Άρσεναλ, τον Ιρανό Ταρέμι για τον οποίο όμως η Πόρτο ζήτησε ακατέβατα 25εκ. ευρώ.
Η διοίκηση, λοιπόν στράφηκε αναγκαστικά προς τον αυστριακό γιατί στα 13 χρόνια που μεσολάβησαν από τότε έδειξε σημαντικά, σημάδια βελτίωσης, ωρίμανσης, αλλά και πειθαρχίας χωρίς να προκαλεί σε Τβέντε, Βέρντερ Βρέμης, Στόουκ, Ουέστ Χαμ, Σανγκάι και Μπολόνια τις τρέλες του Μιλάνο. Όταν δηλαδή, έλεγε στα μούτρα του Μουρίνιο ότι «εγώ, εντολές δέχομαι μόνο από τον πατέρα μου και τη μάνα μου». Ακριβώς τα ίδια του’ λεγε και ο Μάριο Μπαλοτέλι, αναμφισβήτητα, ακόμη μεγαλύτερο ταλέντο καταλήγοντας, τελικά, στα αζήτητα.
Με τα χρόνια όμως, ο Αρναούτοβιτς άλλαξε. Δούλεψε σκληρά κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του αείμνηστου Σίνιζα Μιχαίλοβιτς, που μέσω Μπολόνια του ξανά έδωσε τη δεύτερη ευκαιρία του Campionato. Παραδόξως, πριν την Ίντερ τον έψαξε και ο Μουρίνιο, αλλά η προσφορά της Ρόμα δεν ξεπερνούσε τα 5εκ. ευρώ. Πέρυσι τον έψαξε και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τότε όμως η Μπολόνια ζητούσε 15εκ., πέντε περισσότερα απ’ όσα έδινε ο Τεν Χαγκ. Ενώ τώρα τον στέλνει ευχαρίστως, με πολύ λιγότερα στην Ίντερ. Γιατί όπως λέει και ο προπονητής του, Τιάγκο Μότα, σ’ αυτή την ηλικία, καλό είναι να μην χάσεις ένα τόσο σημαντικό τρένο.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις