του Αλεσσάντρο Μερκιόρι
Αργά ή γρήγορα, πιθανότατα το δεύτερο, η Ρόμα και η Ρώμη θ’ αναγκαστούν ν’ αποχαιρετήσουν τον Ζοσέ Μουρίνιο. Τον άνθρωπο που προσγειώθηκε στην ιταλική πρωτεύουσα πριν τρία χρόνια, ως Μεσσίας και Σωτήρας, αλλά που το τελευταίο διάστημα βρέθηκε και βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα έχοντας ξαφνικά απολέσει εκείνο το χάρισμα που του επέτρεπε να μετατρέπει σε χρυσό, ό,τι και αν άγγιζε.
Ένα déjà-vu για τον Πορτογάλο προπονητή, νικητή των πάντων με Πόρτο και Ίντερ, σχεδόν των πάντων με την Τσέλσι, πριν η καριέρα του, με Ρεάλ Μαδρίτης, ξανά Τσέλσι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Τόττεναμ, Ρόμα στρίψει προς τη λάθος κατεύθυνση απομυθοποιώντας τον και ως άνθρωπο, αλλά και ως «μάγο» της προπονητικής.
Δεν είναι, εξάλλου τυχαίο ότι για τους book- makers ο άλλοτε «Special One» είναι ο επικρατέστερος, επόμενος τεχνικός που θ’ απολυθεί από ομάδα του Campionato. Η ειρωνεία της τύχης είναι, πως το όνομά του βρισκόταν καιρό στην κορυφή της λίστας των στοιχημάτων, μετά όμως η Ρόμα συνέτριψε 7-0 την Έμπολι, ο Ζανέτι πήγε σπίτι του και ο Μουρίνιο έσωσε τον πάγκο του στο παρά 5’. Δεν είναι όμως, κάθε μέρα Κυριακή.
Γιατί εκείνο το απρόσμενο, όσο ανεξήγητο 7-0 ήταν η μέχρι στιγμής μοναδική νίκη των Giallorossi στις πρώτες έξι αγωνιστικές πρωταθλήματος: είχαν προηγηθεί μία ισοπαλία με τη Σαλερνιτάνα (2-2), δύο συνεχόμενες ήττες από Βερόνα (2-1) και Μίλαν (1-2), ακολούθησε μία ακόμη ισοπαλία, εκτός με την Τορίνο (1-1) και ξανά μανά, η βύθιση στο άγνωστο και την αβεβαιότητα ύστερα από τέσσερις, αφοπλιστικές σφαλιάρες από την Τζένοα.
«Πηγαίνετε να δουλέψετε! Και αποδείξτε μας, επιτέλους ότι είστε άνδρες!», ήταν η εύλογα εξοργισμένη αντίδραση των φιλάθλων προς τους παίκτες που, πριν ακόμη επιστρέψουν στη δουλειά, καλό θα ήταν να ξανά πιάσουν από την αρχή τους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού: όπως το πώς αμυνόμαστε ή μαρκάρουμε, το πως γίνεται μία σωστή πάσα ή το πώς θα έπρεπε να παίζουμε ομαδικά. Γιατί, τόσο πολύ χάλια και σοβαρά είναι τα πράγματα. Τέτοια, και χειρότερη είναι αυτή τη στιγμή η εικόνα μίας ομάδας χωρίς πάθος, στόχους, ταυτότητα, πόσο μάλλον ελπίδες για ένα περισσότερο ήσυχο μέλλον. Μία κατρακύλα για την οποία, δεν γίνεται να μην, φέρει σαφή ευθύνη και ο προπονητής: άσχετα εάν ο συγκεκριμένος, για τον Μουρίνιο μιλάμε, δεν το παραδέχεται συνεχίζοντας το δικό του παραλήρημα.
«Ο προπονητής δουλεύει με τους παίκτες που έχει στη διάθεσή του: με όσους δεν τραυματίζονται συχνά, αλλά και με όσους του αγοράζει η διοίκηση. Πριν έρθω εδώ, δεν θυμάμαι να υπήρξε άλλος προπονητής που να χάρισε στη Ρόμα δύο συνεχόμενους, ευρωπαϊκούς τελικούς: το Conference, που το κατέκτησα και το Europa League που το έχασα στα πέναλτι».
Για τον Πορτογάλο, λοιπόν φταίει πάντα κάποιος άλλος, ποτέ όμως ο ίδιος. Φταίνε οι φυσιοθεραπευτές για τους συχνούς τραυματισμούς, φταίει η διοίκηση που δεν του αγοράζει αντάξιους παίκτες. Ποια, η διοίκηση που από τότε που η «Αυτού Μεγαλειότητα» πάτησε το πόδι του στη Ρώμη έχει ήδη ξοδέψει κοντά στα 800εκ. ευρώ. Και που ακόμη και σήμερα, με την απογοητευτική 16η θέση στη βαθμολογία, με 3 ήττες, 2 ισοπαλίες και μία νίκη εξακολουθεί να είναι η τρίτη ομάδα του Campionato με τα περισσότερα, ετήσια έξοδα: 157εκ. ευρώ, μόνο για τη μισθοδοσία του καθενός απ’ όσους εργάζονται για τη Ρόμα.
Τα περισσότερα (7.5εκ. ευρώ το χρόνο) τα παίρνει ο Λουκάκου, προσωπική επιλογή του Μουρίνιο. Τα αμέσως περισσότερα (7εκ.) ο ίδιος. Μόνο η Ίντερ και η Γιουβέντους ξοδεύουν παραπάνω, αλλά με τη διαφορά ότι, οι μεν Nerazzurri έχουν 10 βαθμούς περισσότερους, οι δε Bianconeri 8. Ας αναλάβει, επιτέλους και ο Πορτογάλος τις ευθύνες του, γιατί μ’ ένα ακόμη στραβοπάτημα, αύριο βράδυ στο κρίσιμο παιχνίδι με τη διπλανή (90χλμ. απόσταση) Φροζινόνε, θα έχει ένα τόσο κακό και απότομο τέλος που ούτε έχει φανταστεί…
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις