Προδόθηκε από την ίδια της την αλαζονεία

 Για τους «Bianconeri» τα διπλά «όχι» που εισέπραξε, τόσο από τον άνθρωπο που την είχε οδηγήσει στην κατάκτηση τριών συνεχόμενων πρωταθλημάτων, όσο από εκείνον που είχε ανδρωθεί, τόσο ποδοσφαιρικά, όσο προπονητικά στους πιτσιρικάδες της Γιουβέντους ήταν ένα σκληρό, όσο διπλό χτύπημα που ξεπερνά την ορολογία του απλού νοκ- άουτ.

 Ήταν η επιβεβαίωση μίας απαξίωσης. Η απόδειξη ότι, με τα χρόνια η Γιουβέντους όχι μόνο έχασε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από το αρχικό της dna, αλλά κάτι πολύ σημαντικότερο: την αξιοπιστία της, τόσο ως προς τον προγραμματισμό, όσο προς τους μελλοντικούς της στόχους.

 Την τελευταία 3ετία υπέπεσε στο ένα λάθος, μετά το άλλο. Τιμωρήθηκε από την Uefa μ’ έναν χρόνο αποκλεισμού από τα κύπελλα Ευρώπης για παρατυπίες ως προς το οικονομικό fair- play που αφορούσαν το «μαγείρεμα» και την απόκρυψη της ρεαλιστικής διάστασης των ισολογισμών της.

 Ξεπούλησε, για ένα κομμάτι ψωμί παίκτες (Κουλουσέφκι, Χουισέν, Σουλέ), που σήμερα τριπλασίασαν την αξία τους και ανέθεσε την ποδοσφαιρική της τύχη σε δύο ανθρώπους που, ειρωνεία της τύχης εκδιώχθηκαν κακήν κακώς από το Τορίνο. Τον Κριστιάνο Τζούντολι, που ως γενικός διευθυντής είχε παίξει, προ 2ετίας κομβικό ρόλο στην κατάκτηση του 3ου scudetto της Νάπολι και τον Τιάγκο Μότα που ως προπονητής είχε ξαναβγάλει τη Μπολόνια στο Champions League ύστερα από 60 χρόνια.

 Άλλο όμως οι απαιτήσεις μίας μικρομεσαίας ομάδας, και άλλο μίας αποκαλούμενης «big» που κάθε χρόνο θα έπρεπε, το λιγότερο να παλέψει για τους υψηλότερους, δυνατούς στόχους. Ακριβώς το αντίθετο απ’ ότι τη συνέβη φέτος: έχασε πολύ γρήγορα το τρένο του πρωταθλήματος, ηττήθηκε στο ιταλικό Σούπερ- Καπ από τη Μίλαν, αποκλείστηκε, από την Έμπολι στο Κύπελλο χάνοντας και από την Αϊντχόφεν τα προημιτελικά του Champions League.

 Πάλι καλά, που λίγο σπρώξιμο και ευνοϊκά σφυρίγματα πρόλαβε, πλέον με τον Ίγκορ Τούντορ στη θέση του Μότα να τερματίσει 4η προλαβαίνοντας την πρόκρισή της στο επόμενο League Stage διαφορετικά θα έπρεπε να ξηλωθεί και να ξαναφτιαχτεί από την αρχή. Με ποιον όμως προπονητή;

 Ο πλέον κατάλληλος θεωρήθηκε ο Αντόνιο Κόντε, φρέσκος πρωταθλητής Ιταλίας με τη Νάπολι. Και η αλήθεια είναι πως, προς στιγμήν ο προπονητής από το Λέτσε σκεφτόταν σοβαρά να επιστρέψει στο Τορίνο έχοντας μάλιστα εκφράσει τη δυσαρέσκειά του, προς τον πρόεδρο της Νάπολι για την πώληση, στην Παρί Σεν Ζερμέν και τη μη αντικατάσταση του Κβαρατσκέλια. Μετά όμως ο Ντε Λαουρέντιις του υποσχέθηκε τον Ντε Μπρόινε συν μία επένδυση κι άλλων 200εκ. ευρώ, ο Κόντε το ξανασκέφτηκε και πείστηκε να παραμείνει στους πρόποδες του Βεζούβιο.

 Η Γιουβέντους τότε, έκανε στροφή προς τον Γκασπερίνι που μόλις είχε ανακοινώσει το αντίο του στην Αταλάντα ύστερα από 9 χρόνια. Ο έμπειρος προπονητής άκουσε με προσοχή ό,τι είχαν να του πουν, αλλά δεν χρειάστηκε περισσότερη από μισή ώρα τηλεφωνικής επικοινωνίας για να πειστεί ότι το πρόγραμμα που του πρότειναν, δεν τον… έπεισε καθόλου αποφασίζοντας εν τέλη να υπογράψει 3ετές συμβόλαιο με τη Ρόμα.

 Έχοντας, λοιπόν χάσει τους Κόντε, Γκασπερίνι, αλλά και Αλλέγκρι, που θα συνεχίσει στη Μίλαν οι επιλογές της Γιουβέντους περιορίζονται πλέον στα εξής πρόσωπα. Τον Στέφανο Πιόλι, που επιστρέφει στην Ιταλία από την Αλ Νασρ, στον πρώην Ιταλό, ομοσπονδιακό τεχνικό Ρομπέρτο Μαντσίνι, στον Ραφφαέλε Παλλαντίνο, που μόλις παραιτήθηκε από τη Φιορεντίνα, αλλά και στον Ζοσέ Μουρίνιο που μένει ελεύθερος όποτε θελήσει από τη Φενέρμπαχτσε.

 Οι όποιες αποφάσεις θα πρέπει να παρθούν πολύ σύντομα, γιατί η ομάδα ετοιμάζεται να «πετάξει» στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα παγκόσμιο πρωτάθλημα Συλλόγων. Και αν τελικά παραμείνει ο Τούντορ;