Τον δάσκαλο και μέντορά του, που το απόγευμα της Κυριακής έφευγε απ’ αυτόν τον κόσμο σε ηλικία 84 ετών. Μία ζωή αφιερωμένη στη διδασκαλία του ποδοσφαίρου, αλλά και στην ανακάλυψη τριών πρώην ταλέντων που, καλώς ή κακώς σήμερα αποτελούν μέρος της ραχοκοκαλιάς της ιταλικής μπάλας.

 Του προπονητή της Μίλαν, Μαξ (συντόμευση του Μασσιμιλιάνο) Αλέγκρι, της Ρόμα, Τζανπιέρο Γκασπερίνι, αλλά και του Τζενάρο Γκαττούζο, που στις αρχές Σεπτεμβρίου αντικατέστησε τον Λουτσάνο Σπαλλέττι στον πάγκο της Squadra Azzurra.

 Τον «Ringhio» τον είχε λανσάρει 17χρονο ακόμη, στην Περούτζα, πολύ πριν τον «απαγάγουν» οι Ρέιντζερς, πρώτα και η Μίλαν ύστερα, ενώ τους Αλέγκρι και Γκασπερίνι τους είχε προπονήσει τουλάχιστον μία 5ετία επί εποχές Πεσκάρα.

 Κυρίως με τον πρώτο ανέπτυξαν μία φιλική και ανοξείδωτη σχέση πατέρας- γιού, που ξεπερνούσε την τετριμμένη του δασκάλου με τον μαθητή. Είχαν κοινή την αγάπη για τη θάλασσα, έχοντας ο Γκαλεόνε γεννηθεί στη Νάπολι, ο Αλέγκρι στο Λιβόρνο. Για κάποιο λόγο το ίδιο πάθος για το μπάσκετ. Αλλά και το ίδιο όραμα ως προς τη δημιουργία ενός παράλληλου, ποδοσφαιρικού σύμπαντος που θα έφερνε ένα είδος επανάστασης στον κόσμο της μπάλας.

 Κατά κάποιο τρόπο ο Αλέγκρι το κατάφερε επιτυγχάνοντας σπουδαία αποτελέσματα σε Κάλιαρι, Μίλαν, Γιουβέντους και από το καλοκαίρι, ξανά Μίλαν. Ενώ ο Γκαλεόνε, αν και «προφήτης» του 4-3-3, που εξελισσόταν τόσο σε 3-4-3, όσο σε 4-3-1-2 βίωσε 32 χρόνια από τη ζωή του μόνο στους πάγκους μεσαίων ή και μικρομεσαίων ομάδων: Πορντενόνε, Αντριέζε, Κρεμονέζε, Σπαλ, Ουντινέζε και Πεσκάρα, σε τρεις διαφορετικές χρονολογίες, Περούτζα, Κόμο, Σαντζοβαννέζε, Γκροσσέτο.

 Μόνο μία φορά, το ’97-’98 εκπλήρωσε το μεγάλο του όνειρο να προπονήσει μία «μεγάλη», που υπήρξε και η ομάδα της καρδιάς του, αλλά ήταν η ατυχής χρονιά που εκείνη η Νάπολι, μεταξύ άλλων και με τον Μαξ Αλέγκρι στο ρόστερ της υποβιβαζόταν, ως τελευταία και καταϊδρωμένη στη Serie B, για πρώτη φορά από το μακρινό ’64.

 Ο Γκαλεόνε είχε κληθεί στο τότε «Σαν Πάολο» ως αντικαταστάτης του Ματσόνε, που με τη σειρά του είχε πάρει τη θέση του Μούττι, αλλά η θητεία του διήρκησε μόνο στο διάστημα Νοεμβρίου- Φεβρουαρίου πριν αντικατασταθεί κι εκείνος από τον Μοντεφούσκο.

 Η σχέση του Αλέγκρι με τον Γκαλεόνε αποδείχθηκε με τα χρόνια τόσο ισχυρή, που τον συμβουλευόταν, όχι μόνο τηλεφωνικά, αλλά και από κοντά σχεδόν ανά δύο εβδομάδες. Για τον Μαξ ο Γκαλεόνε υπήρξε πολλά περισσότερα από τον προπονητή που του έμαθε τα μυστικά του επαγγέλματος. Και όταν ο Αλέγκρι, εμμέσως, πλην, σαφώς ήθελε να στείλει ένα μήνυμα, είτε για το τι συνέβαινε στη Γιουβέντους, είτε στη Μίλαν, οι δημοσιογράφοι τον Γκαλεόνε πολιορκούσαν για δηλώσεις προσπαθώντας ν’ αποκωδικοποιήσουν τις όποιες λέξεις, φράσεις ή σκέψεις.

 Μία από τις αγαπημένες του μεταφορές αφορούσαν την πορτοκαλί μπάλα, «γιατί «όποιος αγαπάει το ποδόσφαιρο θα έπρεπε πρώτα να έχει μάθει να παίζει μπάσκετ». Έλεγε, «πάρτε για παράδειγμα τον Ομπράντοβιτς: εάν βάλεις καλάθι στα 17 δευτερόλεπτα θα σε πυροβολήσει. Ενώ εάν το πετύχεις στα 20’’ θα γίνει φίλος σου, γιατί σημαίνει ότι εξάντλησες μέχρι τέλους τη δυνατότητα της επίθεσής σου, αποκοιμίζοντας τους αντιπάλους».

 Το χθεσινό Μίλαν- Ρόμα θα μπορούσε να ήταν το «παιχνίδι» του. Ένα big- match μεταξύ των παιδιών που είδε να μεγαλώνουν εφαρμόζοντας, άνω, κάτω τις ίδιες ποδοσφαιρικές του αντιλήψεις.

 Ανεξάρτητα από το τελικό 1-0 για τους «Rossoneri» εξελίχθηκε σε πολύ μεγάλο παιχνίδι, με τουλάχιστον 5 χαμένες ευκαιρίες της Ρόμα, στο πρώτο ημίχρονο, συν ένα χαμένο πέναλτι του Ντιμπάλα, που ο Μενιάν απέκρουσε. Κι άλλες τόσες, μετά χαμένες κι από τη Μίλαν. Ένα ποδοσφαιρικό σόου ωστόσο που, λογικό ήταν ν’ αφήσει στον Αλέγκρι ένα μεγάλο κενό, όσο πικρία για τη σοβαρή του απώλεια.       

Τζοβάνι Γκαλεόνε Τζανπιέρο Γκασπερίνι Ρόμα Διεθνή Μίλαν