του Κώστα Γκόντζου
Το μεγάλο κέρδος του Τριφυλλιού και η δουλειά του Γιοβάνοβιτς. Ο Κώστας Γκόντζος γράφει για την πιο εύκολη νίκη του Παναθηναϊκού απέναντι στον Ατρόμητο, για τα όσα έδειξαν οι Πράσινοι στο χορτάρι, αλλά και για το δύσκολο παιχνίδι που ακολουθεί στο Κύπελλο.
Είχε ανάγκη μια τέτοια νίκη ο Παναθηναϊκός μετά την ήττα στο ντέρμπι με την ΑΕΚ.
Μια νίκη με τρόπο εύκολο, άνετο και κυρίως με απόδοση που δεν επιδέχεται αμφιβολία για τον τρόπο με τον οποίο επικράτησε τελικά.
Η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός φέτος έχει κατακτήσει αυτό το επίπεδο, δηλαδή να παίρνει είτε έτσι είτε αλλιώς τις νίκες απέναντι σε τέτοιες ομάδες και ειδικά μέσα στη Λεωφόρο.
Κι αυτό είναι μια πρόοδος σε σχέση με πέρυσι, μια πρόοδος που την πιστώνεται ο Γιοβάνοβιτς αλλά και όλη η ομάδα.
Στο κάτω-κάτω, επί της ουσίας μιλάμε για μια ομάδα που στο μεγαλύτερο κομμάτι της, είναι η ίδια με πέρυσι από πλευράς παικτών που την συγκροτούν.
Αυτό βέβαια είναι μια αδυναμία ή αν θέλετε ένα ερωτηματικό σε σχέση με την βοήθεια που παίρνει ο Παναθηναϊκός από τις καλοκαιρινές του μεταγραφές, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που την έχουμε ξανασυζητήσει και λογικά θα έρθει και πάλι στο προσκήνιο.
Ο Παναθηναίκός λοιπόν στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο, κυριάρχησε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό και δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία για την τελική έκβαση του αγώνα σε κανένα σημείο του.
Δεν βρήκε βέβαια και καμιά φοβερή και τρομερή αντίσταση από τον αντίπαλό του, καθώς ο Ατρόμητος ήταν απογοητευτικός και αν δεν κάνω λάθος μπορεί να είναι και η μόνη ομάδα που ήρθε στην Λεωφόρο και δεν έκανε ούτε μια φάση μπροστά.
Φυσικά αυτό είναι και αποτέλεσμα του εξαντλητικού πρέσινγκ που έκανε ο Παναθηναϊκός σε όλο το διάστημα σχεδόν του αγώνα, πρέσινγκ που μερικές φορές είχε τόσο επηρεάσει τους παίκτες του Ατρομήτου που έχαναν την μπάλα ή έκαναν λάθος πάσες στα τρία μέτρα ακόμα και όταν δεν έπεφτε πάνω τους κάποιος παίκτης του Παναθηναϊκού.
Στηρίχθηκε αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός στο κέντρο του, το οποίο πήγε καλά και σε ένταση και σε διάρκεια και ανασταλτικά και δημιουργικά.
Καθώς το συγκεκριμένο κέντρο, με Μαουρίτσιο, Πέρεθ και Βιγιαφάνιες δηλαδή, σε τέτοιου είδους παιχνίδια και ειδικά όταν ο αντίπαλος είναι σε εντελώς παθητικό ρόλο, μπορεί να ανταποκριθεί και να βγάλει όποια ποιότητα διαθέτει ατομικά ο καθένας από τους τρεις.
Η συγκεκριμένη τριάδα αρχίζει και γίνεται προβληματική, σε παιχνίδια που ο αντίπαλος μπορεί να τρέχει, να πιέζει και να διεκδικεί φάσεις προς την περιοχή του Παναθηναϊκού και εκεί σαφέστατα η παρουσία του Αλεξανδρόπουλου είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.
Κατά τα άλλα στα κέρδη της βραδιάς για τον Παναθηναϊκό, είναι φυσικά ο Παλάσιος.
Όχι γιατί έπιασε μια απόδοση πολύ καλύτερη από τα προηγούμενη παιχνίδια του, αλλά γιατί αυτή τη φορά βρήκε το γκολ που με τόση αγωνία έψαχνε στα προηγούμενα παιχνίδια του.
Κι αυτό ίσως να αποτελέσει την αφορμή να ξεκλειδώσει κάποια πράγματα που ακόμα τον κρατάνε σε χαμηλά στάνταρ σε σχέση με αυτά που περίμεναν στον Παναθηναϊκό απ' αυτόν, όταν αποκτήθηκε το καλοκαίρι.
Συμπερασματικά ο Παναθηναϊκός χωρίς να κάνει το καλύτερό του μέχρι τώρα παιχνίδι, έκανε το πιο εύκολο και άνετο απόγευμά του στη Λεωφόρο φέτος και αν μη τι άλλο σταμάτησε με την πρώτη τις εντυπώσεις που άφησε η ήττα από την ΑΕΚ και μπορεί τώρα με σχετική άνεση να ετοιμαστεί τόσο για τα παιχνίδια που έρχονται στο πρωτάθλημα, όσο και κυρίως για την ρεβάνς με τον Βόλο στο κύπελλο, που είναι και η πιο σοβαρή υποχρέωσή του μέχρι την διακοπή των Χριστουγέννων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Πόνεσαν τα μάτια μας, βαριά άρρωστος ο ΠΑΟ - Παραμύθα Γιοβάνοβιτς - Ομαδάρα μέχρι τη... φάπα!
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
