του Κώστα Γκόντζου
Το μοναδικό στυλ που έχει το σύνολο του Ιβάν μέσα στο γήπεδο και ο απόλυτος συνδυασμός συλλογικής και ατομικής συμπεριφοράς μιας ποδοσφαιρικής ομάδας. Οι Πράσινοι έκαναν το 10/10 και ο Κώστας Γκόντζος αναρωτιέται αν υπάρχει πλέον ομάδα στην Ελλάδα να τους νικήσει...
Προφανώς και κανείς δεν μπορεί να πει από τώρα ποια θα είναι η κατάληξη της φετινής σεζόν για τον Παναθηναϊκό. Προφανώς επίσης σημασία έχει η διάρκεια και το σε ποια κατάσταση θα είναι όλες οι ομάδες που θα μείνουν μέχρι τέλους στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος όταν θα έρθει η ώρα για τα πλέϊ-οφ.
Όμως προς το παρόν το σίγουρο είναι ένα.
Και αυτό είναι ότι μια ομάδα που εδώ και πάνω από δέκα χρόνια είχε πάρει ουσιαστικά διαζύγιο με το όνομα και την ιστορία της, αυτή την στιγμή με το σπαθί της έχει δώσει και παλι νόημα στον στίχο του ύμνου της που λέει "χαίρεται η Ελλάδα πούχει τέτοια ομάδα".
Και εν πάσει περιπτώσει για να μην πετάμε και στα σύννεφα, δεν ξέρω όντως αν χαίρεται... όλη η Ελλάδα πούχει τέτοια ομάδα, αλλά πάντως σίγουρα... και χιλιάδες φίλοι όταν βλέπουν αυτόν τον καιρό τον Παναθηναϊκό, μπορούν με σιγουριά να "λένε ζήτω ο Παναθηναϊκός".
Κι αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο επίτευγμα αυτής της ομάδας που έφτιαξε ο Ιβαν Γιοβάνοβιτς και που για να μην είμαστε και άδικοι, έφτιαξαν και ο συνθήκες που δημιούργησε η διοίκηση και ο κόσμος του Παναθηναϊκού.
Ίσως και να μην ήρθε όλη αυτή η διαδικασία σαν αποτέλεσμα συντονισμένης και συγκεκριμένης προσπάθειας και λειτουργία και να ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας σειράς συγκυριών με πρώτη και καλύτερη την επιμονή του Γιοβάνοβιτς σε μια καθαρά ποδοσφαιρική λογική στην δημιουργία και την λειτουργία αυτής της ομάδας, πολλές φορές μάλιστα και... κόντρα σε μια σειρά συνήθειες και λογικές που κυριαρχούσαν εντός και στα πέριξ του Παναθηναικου τα τελευταία χρόνια.
Σημασία όμως έχει το αποτέλεσμα.
Και βέβαια ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει η έκβαση αυτής της άτυπης αναμέτρησης στην συνέχεια, δηλαδή η σύγκρουση ανάμεσα στον τρόπο και την λογική που λειτουργεί το τελευταίο διάστημα το ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού με επικεφαλής την τεχνική της ηγεσία, με τον τρόπο που είχε συνηθίσει αυτή η ομάδα και ο περίγυρός της να λειτουργεί τα τελευταία χρόνια.
Από κει και πέρα και σε σχέση με αυτό το εντυπωσιακό 1-5 με το οποίο ο Παναθηναϊκός πέρασε με ισοπεδωτικό τρόπο από τον Βόλο.
Για μια ακόμα φορά φάνηκε μέσα στο γήπεδο, πως αυτή η ομάδα έχει βρει τον τρόπο να κερδίζει με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά τα παιχνίδια της και έχει αποκτήσει ταυτόχρονα και την πίστη και σιγουριά ότι αργά ή γρήγορα στην διάρκεια του παιχνιδιού θα βρει αυτόν τον τρόπο.
Έτσι και στο Βόλο, σε ένα παιχνίδι που κυλούσε με τον Παναθηναϊκό ναι μεν ισοπεδωτικό στην κυριαρχία του μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά χωρίς ιδιαίτερες στιγμές επιθετικά με εξαίρεση τα κέφια και την όρεξη του Βέρμπιτς να γίνει ο πρωταγωνιστής του αγώνα, ήρθε ξαφνικά ο Παλάσιος που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν του είχε βγει καμία σχεδόν ενέργεια και με δυο εκπληκτικές ατομικές στιγμές του έκανε το 0-2 μέσα σε λίγα λεπτά και έδωσε τέλος στο ερώτημα ποιος θα κερδίσει και αυτό το παιχνίδι.
Κι όταν πάλι στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε σχετικά χαλαρός στο γήπεδο και ο Βόλος ξεμύτισε λίγο σε μια προσπάθεια να ξαναμπει στο παιχνίδι, ήρθε ένα τρίλεπτο ξέσπασμα και δύο ακόμα γκολ, το ένα αποτέλεσμα της καλής συγκυρίας και του άστρου που συνοδεύει από το ξεκίνημα της σεζόν τον Παναθηναϊκό και το άλλο.σαν επιστέγασμα της προσφοράς και της απόδοσης του Τσέριν από το ξεκίνημα επίσης της σεζόν και έβαλε την σφραγίδα του θριάμβου στο πέρασμα του Παναθηναϊκού από τον Βόλο.
Κι αυτή είναι η ουσία του φετινού Παναθηναϊκού.
Το ότι έχει βρει δηλαδή μια χημεία και μια συγκρότηση σαν ομάδα, που της επιτρέπει να βρίσκει διαφορετικους πρωταγωνιστές και "εκτελεστές" κάθε φορά που μάλιστα δεν είναι κατ΄ανάγκη και οι πιο φορμαρισμένοι σε απόδοση την συγκεκριμένη μέρα.
Μάλιστα ακόμα πιο εντυπωσιακό, είναι το γεγονός ότι αυτός ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει ακόμα και σε ένα παιχνίδι στο οποίο κανένας παίκτης του δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα από τους άλλους ή δεν έχει ανεβάσει σε υψηλά επίπεδα την προσωπική του απόδοση, η ομάδα σαν σύνολο να εμφανίζει υψηλά στάνταρ απόδοσης μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Μιλάμε για τον απόλυτο συνδυασμό συλλογικής και ατομικής συμπεριφοράς μιας ποδοσφαιρικής ομάδας μέσα στο γήπεδο και αυτό είναι που έχει κάνει τον Παναθηναϊκό μέχρι στιγμής να εμφανίζεται από την μια τόσο δυσκολοκατάβλητος και από την άλλη να φτάνει συνεχώς και με διαφορετικούς τρόπους στην νίκη κάθε αγωνιστική.
Αποτέλεσμα, αυτή την στιγμή το πραγματικό ερώτημα να μην είναι το μέχρι πότε θα συνεχίσει να κερδίζει ο Παναθηναϊκός, αλλά το από ποιον και πως θα χάσει αυτή η ομάδα που βλέπουμε μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα.
Μέχρι στιγμής μοιάζει άτρωτη και σίγουρη, αλλά φυσικά στο ποδόσφαιρο μετράει η διάρκεια και μια σειρά άλλες συγκυρίες που καθορίζουν το τελικό αποτέλεσμα.
Αλλά αυτά και αυτές, θα πρέπει πρώτα να τις δούμε να... εμφανίζονται και μετά το ξανασυζητάμε.
Προς το παρόν και με όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής απ' όλους στο πρωτάθλημα, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται ακόμα με... γυμνό μάτι στον ορίζοντα σαν άμεση πιθανότητα.
Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό την ερχόμενη αγωνιστική, είναι ένα ακόμα καθοριστικό τεστ για το συγκεκριμένο, αλλά μέχρι τότε έχουμε ακόμα καιρό και ασφαλώς θα το ξανασυζητήσουμε μέσα στην εβδομάδα..
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
