Πολύ πρόωρα ρίχνει τίτλους τέλους στην καριέρα του ο Ζίγκα Λάτσι, που ήταν παλαιότερα στην ΑΕΚ.
Διαβάστε επίσης...
Ο Σλοβένος στόπερ, μόλις στα 22 του χρόνια, γνωστοποίησε ότι σταματά το ποδόσφαιρο λόγω σοβαρών τραυματισμών που έχει αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια, αν και αφήνει ένα παράθυρο ανοικτό να γυρίσει στη δράση, αν το επιτρέψει η κατάσταση της υγείας του.
Ο Λάτσι είχε καταγράψει 12 συμμετοχές με την Ένωση, αλλά και 35 με την ΑΕΚ Β’, ενώ στη σεζόν 2024-25 είχε 3 εμφανίσεις με τη Μούρα, από την οποία και είχε ξεκινήσει τη σταδιοδρομία του.

Αναλυτικά, οι δηλώσεις του στην ιστοσελίδα της σλοβενικής ομάδας: «Θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτή ήταν μία από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που έχω πάρει στη ζωή μου. Το ποδόσφαιρο σήμαινε πολλά για μένα και πάντα θα σημαίνει. Το ίδιο ισχύει και για τη Μούρα, που έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Έπρεπε όμως να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου.
Μου φάνηκε δίκαιο να μην καθυστερήσω την απόφασή μου και να μη δώσω στο σύλλογο ψεύτικες ελπίδες ότι η κατάσταση θα είναι διαφορετική σε μερικούς μήνες. Δυστυχώς, μετά από όλους τους τραυματισμούς που με συνόδευσαν σε όλη την καριέρα μου, φτάσαμε σε ένα σημείο όπου απλώς δεν μπορώ πια. Ξεκίνησε στην Ελλάδα, συνεχίστηκε στη Σλοβενία και, παρά το γεγονός ότι η καρδιά και τα πόδια μου το θέλουν, το μυαλό μου απλώς δεν είναι εκεί. Πάντα άκουγα τον εαυτό μου, ήμουν ειλικρινής με εμένα και με τους άλλους και παραμένω έτσι και τώρα.
Είμαι ευγνώμων στη Μούρα για την ευκαιρία που μου έδωσε πριν από χρόνια και για την ευκαιρία που μου προσέφερε ξανά όταν επέστρεψα στη Φαζανέριγια. Θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους με τους οποίους συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια. Θα θυμάμαι πάντα όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε μαζί. Είμαι ευγνώμων που ο σύλλογος στάθηκε δίπλα μου ακόμη και σε αυτές τις στιγμές και που δεν κλείνουμε την πόρτα για μια πιθανή μελλοντική συνεργασία. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ πια να βοηθήσω μέσα στο γήπεδο. Όμως, θα είμαι εγώ αυτός που θα βρίσκεται στην πρώτη σειρά των εξεδρών της Φαζανέριγια σε κάθε αγώνα, σφίγγοντας τις γροθιές του και φωνάζοντας για τη Μούρα μας».
