Ολυμπιακός: Αντέχεις να σου πει ο Μεντιλίμπαρ ότι... δεν;

Στα πρώτα 4 δευτερόλεπτα του Ολυμπιακος-Μπρέντα 3-2 ο Γιάρεμτσουκ πίεζε τον αντίπαλο τερματοφύλακα και δεξιά και αριστερά του, για να δυσκολέψουν την πάσα στα στόπερ, ήταν οι Ζέλσον και Πνευμονίδης. Στα πρώτα 14 δευτερόλεπτα του ματς η πίεση είχε ως αποτέλεσμα την 1η ανάκτηση-κλέψιμο για τους παίκτες του Μεντιλίμπαρ, με κεφαλιά του Κοστίνια στη μεσαία γραμμή. Αν έπρεπε να περιγράψω με 1-2 φράσεις το πρώτο φιλικό της προετοιμασίας των ερυθρόλευκων και ειδικά το α' ημίχρονο θα ήταν οι παραπάνω. Θα μπορούσα να πω πως είδα ό,τι χρειάζονταν. Τι χρειάζονταν; Να διαπιστώσω με τι διάθεση σκοπεύει να μπει ο νταμπλούχος στη νέα σεζόν. Συχνά τα περισσότερα, αναφορικά με τη διάθεση, φαίνονται στα φιλικά. Λες και δεν πέρασαν δύο και κάτι μήνες από το τελευταίο ματς της περασμένης σεζόν, τον τελικό κυπέλλου με τον ΟΦΗ. Λες και ήταν 3-4 μέρες νωρίτερα, άντε μια βδομάδα. Σα να πάτησε ένα... κουμπί ο Μεντιλίμπαρ και όλα άρχισαν από 'κει που τελείωσαν. Πιο... signature (υπογραφή - σφραγίδα) παιχνίδι απ' αυτή την πίεση μέχρι τα... δίχτυα του αντιπάλου δεν γίνεται. Αν αφαιρούσες το σήμα του Ολυμπιακού από τη φανέλα και φόραγες μάσκες στους παίκτες (για να μην αναγνωρίζονται) δεν θα χρειαζόσουν πάνω από 5 λεπτά για να αναρωτηθείς φωναχτά: ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ δεν είναι αυτός;

Ναι, ήταν απλά το πρώτο φιλικό. Ναι, απέναντί του ήταν η Μπρέντα. Ναι, θυμάμαι και το καλοκαίρι του Σόλιντ με τις 4άρες και τις 5άρες στα φιλικά και όταν άρχισαν τα επίσημα, πήραν οι αναστεναγμοί τη θέση των χαμόγελων. Συνεπώς, κάτω η μπάλα. Για το σύνολο και τα πρόσωπα. Όλοι μιλάνε ήδη για τους Σταύρο Πνευμονίδη και Αργύρη Λιατσικούρα. Και λέγονται οι αγαπημένες μας υπερβολές. Ποιος να αδικήσει ποιόν και γιατί; Ο Σταύρος Πνευμονίδης κλείνει τα 19 του χρόνια στις 7 Αυγούστου. Ο Αργύρης Λιατσικούρας είναι 18 ετών και 7 μηνών, λίγο μικρότερος δηλαδή. Προσωπικά, πέρα από τη δική τους εξαιρετική εμφάνιση, ειδικά ο Πνευμονίδης ήταν πέρα από κάθε λογική - προσδοκία. Η λέξη εντυπωσιακός ήταν φτωχή να περιγράψει την εμφάνισή του. Όμως, περισσότερη αξία για μένα, ακόμα και από την ίδια την εμφάνιση των παιδιών, έχει η επιλογή του Μεντιλίμπαρ.

Στο πρώτο κιόλας φιλικό της προετοιμασίας επέλεξε για την 11άδα και τους δύο μικρούς μαζί. Γιατί; Μόνο εκείνος ξέρει. Σίγουρα είχε πολλά στο μυαλό του. Προσωπικά δεν θα βγάλει κανείς από το δικό μου ότι αυτή του η επιλογή είχε έναν συμβολισμό. Ένα παραλληλισμό. «Πέρυσι καθιέρωσα Κωστούλα και Μουζακίτη που δεν το περίμενε κανείς, φέτος θα ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ να κάνω το ίδιο με Πνευμονίδη και Λιατσικούρα», αυτό νομίζω θέλει να πει ο... ποιητής Μεντιλίμπαρ αν και σίγουρος δεν μπορώ να είμαι. Εκείνος ξέρει τι έχει στο μυαλό του, δυστυχώς δεν βρίσκομαι σ' αυτό. Λες και ήθελε σ' αυτή την πρώτη εικόνα του νέου του Ολυμπιακού να υπάρχουν οι φάτσες των δύο αυτών παιδιών. Λες και ήθελε να (ξανα)περάσει τα δικά του μηνύματα, εντός, εκτός και επί τα αυτά. Ναι, μεταγραφικά εννοώ. Πέρυσι η... τρέλα ήταν μεγαλύτερη. Όλοι ζητούσαν - απαιτούσαν μια... 18άδα μεταγραφές το καλοκαίρι και 5-6 τον χειμώνα. Εκείνος κατέβασε τον πήχη (και τον αριθμό) όσο πιο πολύ γινόνταν. Αντιστέκονταν διαρκώς στις γλυκές... σειρήνες των μεταγραφών. Η δικαίωσή του ήταν εκκωφαντική. Και οικονομικά πολύ ωφέλιμη για το κλαμπ βεβαίως βεβαίως.

Και τώρα (σας) κάνω την πιο κρίσιμη ερώτηση: όλη αυτή η πλημμύρα ενθουσιασμού για τους δύο μικρούς θα παραμείνει στα ύψη ΑΝ ο Ολυμπιακός ενημερώσει ότι τελικά, με τη βασική εισήγηση Μεντιλίμπαρ (αν υπάρχει τέτοια, λέω αν), θα πάρει μόνο έναν εξτρέμ αφού θα υπολογίζει ΚΑΝΟΝΙΚΑ και για 11άδα τον Πνευμονίδη ενώ και η σκέψη για έξτρα χαφ επίσης εγκαταλείπεται ακόμα κι αν πωληθεί κάποιος από τους υπάρχοντες λόγω Λιατσικούρα; Την απάντηση δεν θα την δώσω εγώ, ας την δώσει ο καθένας στον εαυτό του με ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.

Λόγω Πνευμονίδη και Λιατσικούρα πέρασαν, αναμενόμενα αλλά κακώς, σε 2η μοίρα οι εμφανίσεις των Γιαζίτσι και Ζέλσον. Μαζί με Πνευμονίδη και Γιάρεμτσουκ δημιούργησαν υπέροχη 4άδα μπροστά και έπνιξαν την άμυνα της Μπρέντα η οποία θα πρέπει να αισθάνεται και τυχερή που δέχθηκε «μόνο» 3 γκολ στο ημίχρονο. Ο Ζέλσον, με εξαιρετικό πίσω του τον Κοστίνια, όπως αρκετά καλός ήταν και ο Μπρούνο πίσω από τον Πνευμονίδη, ήταν μέσα σε σχεδόν κάθε καλή φάση του Ολυμπιακού στο α' ημίχρονο. Είχε και διάθεση και ουσία και φαντασία και τρέξιμο συνεισφέροντας στην αμυντική λειτουργία. Υπέροχη εμφάνιση πραγματικά.

Εξαιρετικός, τηρουμένων των αναλογιών, ήταν και ο Γιαζίτσι. Ο Τούρκος επέστρεψε στο γήπεδο για ματς, έστω και φιλικό, 265 μέρες μετά από εκείνο το «καταραμένο» απόγευμα του περασμένου Οκτώβρη στην Τρίπολη και το ματς με τον Αστέρα. Ένα ματς στο οποίο μπήκε να ντεμπουτάρει και πρόλαβε να παίξει 20 λεπτά πριν φύγει σοβαρά τραυματίας με φορείο. Ήταν δύσκολοι αυτοί οι 8 μήνες και οι 22 μέρες. Επέστρεψε ωστόσο και φαίνεται ότι δεν πρόκειται να αφήσει το κεφάλαιο Ολυμπιακός να κλείσει. Θέλει να το ζήσει. Το έδειξε με τη διάθεσή του και φυσικά την εικόνα του. Και ο Μεντιλίμπαρ, που είχε ήδη παραδεχθεί τον Τούρκο για την πολλή και σκληρή δουλειά που «έριξε» στην προσπάθεια επανόδου από τον σοβαρό τραυματισμό, επιβεβαίωσε ότι θα είναι δίκαιος μαζί του, θα του δώσει την ευκαιρία να δείξει αν αξίζει να είναι στο ρόστερ των ερυθρόλευκων για τη σεζόν 2025/26. Το 1ο δείγμα, αναμφίβολα νομίζω, ήταν από ενθαρρυντικό έως πολύ καλό. Ας περιμένουμε ωστόσο και τα επόμενα αρχής γενομένης από το επόμενο φιλικό με τη Νόριτς (25/7 - 13:00 ώρα Ελλάδας) που η λογική λέει ότι θα είναι με σαφώς μεγαλύτερο συντελεστή δυσκολίας.

Αναφορικά με την ομάδα του β' ημιχρόνου, ήταν ολοφάνερη σ' αυτή η έλλειψη χημείας παρότι είχε και παλιούς παίκτες μέσα όχι μόνο νέους όπως και η ομάδα των πρώτων 45'. Ουδέποτε κατάφερε να υπηρετήσει το παιχνίδι πίεσης που θέλει ο Μεντιλίμπαρ ενώ έδειξε και ευάλωτη πίσω. Και διπλά δυστυχώς που έδειξε ευάλωτη πίσω από αέρος κυρίως όπως συνέβαινε συχνά και πέρυσι. Αν πρέπει να σταθώ σε ένα πρόσωπο, ειδικά από τους νέους αφού τους άλλους τους ξέρουμε, αυτό είναι ο Σιπιόνι. Μου άρεσε η απλότητά του. Το άμεσο παιχνίδι του. Το αρχοντικό του στυλ, παίζει με το κεφάλι ψηλά. Έδειχνε να έχει αποφασίσει που θα πασάρει πριν πάρει τη μπάλα, στοιχείο απαραίτητο για το σύγχρονο ποδόσφαιρο και ειδικά για τα τετραγωνικά τα οποία παίζει αφού η φλυαρία και μια απώλεια μπάλας εκεί «γεννάει» σοβαρό κίνδυνο για την ομάδα. Και έδειξε και ικανότητα στο να πασάρει σωστά εμπρός, δηλαδή δεν κόβει μόνο. Ωραίες επαφές με τη μπάλα είχε ο Ντιόγκο αλλά εκείνος θα κληθεί να αποδείξει πράγματα σε σοβαρά τεστ αφού στη θέση του θα εμφανίζονται αντίπαλοι παίκτες-ύαινες που θα θέλουν να τον «καταπίνουν» ζωντανό. Πέρα από την ποιότητα που έχει, θα χρειαστεί ταχύτητα σκέψης, δύναμη για να αντέχει στα μαρκαρίσματα και guts.

Τέλος, τον πιο άχαρο ρόλο είχε ο Μπετανκόρ στο β' ημίχρονο και δεν χρειάζονται επεξηγήσεις γι' αυτό. Ο Καμπελά πάλευε να συνδυαστεί μαζί του αλλά δίχως επιτυχία. Πρώτο τους ημίχρονο ήταν ωστόσο, μην προτρέξουμε.