Ο Μάρκο Νίκολιτς έχει δείξει μέχρι στιγμής πως ξέρει να παίρνει δύσκολες αποφάσεις και να κρατά ισορροπίες μέσα στο ρόστερ της ΑΕΚ. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Πενράις. Ο ποδοσφαιριστής βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, με φυσική αντοχή και διάθεση να βοηθήσει, ωστόσο ακόμα δεν θεωρείται βασικό μέλος της 11άδας. Κάποιος θα περίμενε πως ο Σέρβος τεχνικός θα του είχε δώσει περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ωστόσο η διαχείρισή του δείχνει ότι κοιτάζει τη συνολική λειτουργία της ομάδας και όχι την άμεση απόδοση ενός παίκτη.
Ο Νίκολιτς φαίνεται πως προτιμά να εντάξει τον Πενράις σταδιακά, ώστε να διατηρήσει τον ανταγωνισμό και να έχει όλους τους ποδοσφαιριστές σε εγρήγορση. Έτσι δημιουργεί μια υγιή πίεση στα αποδυτήρια, όπου κανείς δεν αισθάνεται σίγουρος για τη θέση του. Ταυτόχρονα, δείχνει εμπιστοσύνη και σε άλλες επιλογές της ενδεκάδας, όπως ο Πήλιος, δίνοντας χρόνο στον Πενράις να προσαρμοστεί πλήρως στη φιλοσοφία του. Παρά το γεγονός ότι ο παίκτης δείχνει έτοιμος αγωνιστικά, ο προπονητής γνωρίζει ότι μια σεζόν είναι μακρά και απαιτητική. Έτσι, κρατά τον Πενράις ως ισχυρό χαρτί για τη συνέχεια, ώστε να μπει στο κατάλληλο timing και να δώσει ουσιαστικές λύσεις όταν θα χρειαστεί. Αυτή η τακτική διαχείρισης μπορεί να αποδειχθεί κρίσιμη για τη διάρκεια της χρονιάς.
Διαβάστε επίσης...
Πώς ο Νίκολιτς… έφτιαξε Μουκουντί και Περέιρα
Η άφιξη του Μάρκο Νίκολιτς στον πάγκο της ΑΕΚ στις αρχές τού καλοκαιριού δημιούργησε ερωτήματα για το πώς θα διαχειριστεί ένα ήδη διαμορφωμένο ρόστερ - Ο Σέρβος τεχνικός, ωστόσο, επέλεξε να αφήσει πίσω του οποιεσδήποτε προκαταλήψεις και να δώσει σε κάθε ποδοσφαιριστή την ευκαιρία να αποδείξει την αξία του. Αυτό ακριβώς ήταν το κλειδί για την αναγέννηση παικτών που θεωρούνταν "τελειωμένοι" ή έτοιμοι να αποχωρήσουν.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Εζέκιελ Περέιρα. Ο Αργεντινός χαφ έμοιαζε με ποδοσφαιριστή που δεν είχε πλέον θέση στο πλάνο της Ένωσης, τουλάχιστον με βάση την παρουσία του στην ομάδα επί των ημερών του Ματίας Αλμέιδα - Κανείς δεν περίμενε ότι θα παραμείνει καν στο ρόστερ, πόσο μάλλον ότι θα έβρισκε ρόλο βασικού. Κι όμως, ο Νίκολιτς όχι μόνο τον κράτησε αλλά τον αξιοποίησε ως βασικό γρανάζι στη μεσαία γραμμή. Δίνοντάς του την αυτοπεποίθηση να ξαναβγάλει στο γήπεδο τα στοιχεία που τον έκαναν ξεχωριστό.
Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Μουκουντί. Ο Καμερουνέζος στόπερ φαινόταν αποφασισμένος να αλλάξει παραστάσεις και είχε αφήσει να εννοηθεί στο περιβάλλον του πως ήθελε μια νέα πρόκληση. Ο Σέρβος τεχνικός, όμως, με τη στάση του τον έπεισε να μείνει και να ηγηθεί της άμυνας. Μάλιστα, του έδωσε ρόλο ηγέτη τόσο αγωνιστικά όσο και τυπικά, φορώντας το περιβραχιόνιο. Η μετατροπή του από "φευγάτο" σε αρχηγό, αποτελεί τρανή απόδειξη της ικανότητας του Νίκολιτς να διαχειρίζεται προσωπικότητες.

Η +1 μεταγραφή του Νίκολιτς!
Η πιο εντυπωσιακή, ωστόσο, μεταμόρφωση αφορά τον Αμπντουλαγέ Κοϊτά. Ο Μαυριτανός ήρθε στην ΑΕΚ με προσδοκίες και κόστισε πάνω από 3,5 εκατ. ευρώ, αλλά στην πρώτη του σεζόν δεν κατάφερε να πείσει. Στο τέλος της περυσινής χρονιάς τόσο ο ίδιος όσο και η ομάδα φαινόταν να σκέφτονται την πιθανότητα ενός διαζυγίου. Ο Ριμπάλτα, πάντως, είχε εκφράσει την πίστη του στις δυνατότητές του, θεωρώντας ότι ο παίκτης χρειαζόταν κυρίως ψυχολογική ώθηση.
Ο Νίκολιτς ανέλαβε να δουλέψει πάνω σε αυτό. Στην καλοκαιρινή προετοιμασία στην Ολλανδία αφιέρωσε χρόνο για να μιλήσει εκτενώς με τον παίκτη, να τον ακούσει και να τον κατευθύνει. Το αποτέλεσμα φάνηκε πολύ γρήγορα: Ο Κοϊτά άρχισε να μεταμορφώνεται σε έναν εντελώς διαφορετικό ποδοσφαιριστή. Αντί να περιορίζεται στα άκρα, όπου έδειχνε εγκλωβισμένος, τοποθετήθηκε πίσω από τον φορ, στον άξονα. Εκεί, με τον δυναμισμό, το σουτ και την ένταση στο παιχνίδι του, βρήκε χώρο να ξεδιπλώσει τις αρετές του.
Το πρέσινγκ του θυμίζει έντονα αυτό του Αραούχο, παρότι η φιλοσοφία της ΑΕΚ του Νίκολιτς στο κομμάτι της πίεσης είναι διαφορετική από εκείνη του Αλμέιδα. Ο Κοϊτά έχει ήδη σκοράρει τόσα γκολ όσα σε ολόκληρη την περσινή χρονιά, με πιο χαρακτηριστικά αυτά απέναντι στην Άντερλεχτ και τον Λεβαδειακό, που έκριναν αποτελέσματα. Ακόμα πιο σημαντικό, όμως, είναι το πάθος με το οποίο παίζει. Η εικόνα του να πανηγυρίζει έξαλλα, να επικοινωνεί με τον κόσμο, να δείχνει «μέσα» στο παιχνίδι, καταδεικνύει τη νέα ψυχολογία του.
Αυτό το στοιχείο άλλαξε ο Σέρβος!
Η αλλαγή αυτή δεν είναι τυχαία. Ο Νίκολιτς δούλεψε μεθοδικά για να του μεταδώσει αυτοπεποίθηση. Αυτό που φαινόταν ως χαμένη επένδυση, σήμερα μοιάζει με πολύτιμο χαρτί τόσο αγωνιστικά όσο και οικονομικά. Σε ηλικία 27 ετών, αν ο Κοϊτά συνεχίσει σε αυτόν τον ρυθμό, η μεταπωλητική του αξία μπορεί να εκτοξευθεί. Η Σιντ Τρούιντεν πήρε 3,5 εκατ. για τα 13 γκολ του στο Βέλγιο και η ΑΕΚ θα μπορούσε να διεκδικήσει πολλαπλάσια ποσά αν ο Μαυριτανός αποδώσει στο ελληνικό πρωτάθλημα και την Ευρώπη.
Πάνω απ’ όλα, βέβαια, αυτό που μετράει είναι η συνεισφορά του στο παρόν. Ο Νίκολιτς δεν έσωσε απλώς καριέρες: Δημιούργησε νέες προοπτικές για την ομάδα. Με τον Περέιρα να επανακάμπτει, τον Μουκουντί να καθιερώνεται ως αρχηγό και τον Κοϊτά να ζει τη δική του αγωνιστική αναγέννηση, η ΑΕΚ έχει κερδίσει τρεις παίκτες που πριν λίγους μήνες έμοιαζαν χαμένοι.
Το μάθημα από όλη αυτή την ιστορία είναι ξεκάθαρο: Ένας προπονητής που μπαίνει χωρίς έτοιμες προκαταλήψεις και δίνει σε όλους την ευκαιρία, μπορεί να αλλάξει εντελώς την εικόνα μιας ομάδας. Ο Μάρκο Νίκολιτς το απέδειξε ήδη στους πρώτους μήνες του στον πάγκο της ΑΕΚ και το αποτέλεσμα φαίνεται στο γήπεδο...
Βρήκε νέο Συλαϊδόπουλο ο Ολυμπιακός;
Ο Γιώργος Σίμος πραγματοποιεί εξαιρετική δουλειά στον πάγκο της Κ19 του Ολυμπιακού, με την ομάδα να παρουσιάζει συνεχώς πρόοδο και να καταγράφει αποτελέσματα που εντυπωσιάζουν. Ο νεαρός τεχνικός κερδίζει πόντους καθημερινά, όχι μόνο για τις επιδόσεις της ομάδας αλλά και για τον τρόπο που δουλεύει με τους ποδοσφαιριστές. Επενδύει στη βελτίωση των ατομικών χαρακτηριστικών, ενώ δίνει έμφαση στην πειθαρχία και την τακτική.
Η πορεία του θυμίζει αρκετά τον τρόπο που ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος είχε ξεκινήσει από τα τμήματα υποδομής και αργότερα βρέθηκε στο τεχνικό επιτελείο του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, πριν ανοίξει τα φτερά του ως πρώτος προπονητής στη Ρίο Άβε. Κάτι παρόμοιο δεν αποκλείεται να συμβεί και με τον Σίμο, ο οποίος δείχνει ότι έχει προοπτική να ανέβει επίπεδο.
Βεβαίως, στη β΄ ομάδα υπάρχει ήδη ο Ρομέν Πιτό που καλύπτει τον ρόλο του προπονητή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Σίμος δεν μπορεί να βρει μια θέση μελλοντικά στο τεχνικό επιτελείο της ανδρικής ομάδας. Η μεθοδικότητά του και ο τρόπος που εμπνέει τους παίκτες είναι στοιχεία που σπάνια περνούν απαρατήρητα. Ο Ολυμπιακός έχει την τύχη να διαθέτει έναν τεχνικό που καλλιεργεί σωστά τους αυριανούς πρωταγωνιστές.
Διώχνει "παιδί" του Ουζουνίδη ο Χιμένεθ από τον Άρη;
Ο Μορουτσάν ήταν μία από τις μεταγραφές που είχε φέρει στον Άρη ο Μαρίνος Ουζουνίδης, με την προσδοκία ότι θα δώσει λύσεις στο δημιουργικό κομμάτι και θα ανεβάσει επίπεδο την ομάδα. Ωστόσο, οι τελευταίοι μήνες έχουν δείξει ότι ο Ρουμάνος μέσος δεν έχει καταφέρει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Στη Θεσσαλονίκη ακούγεται όλο και περισσότερο ότι ο Μανόλο Χιμένεθ δείχνει να χάνει την εμπιστοσύνη του προς το πρόσωπό του.
Οι εμφανίσεις του χαρακτηρίζονται ασταθείς και χωρίς τη σταθερή συμβολή που θα περίμενε κάποιος από έναν ποδοσφαιριστή με την εμπειρία και το βιογραφικό του. Η έλλειψη συνέπειας στους αγώνες, αλλά και η δυσκολία να προσαρμοστεί πλήρως στο πλάνο του Χιμένεθ, τον έχουν φέρει σε δύσκολη θέση.
Η σχέση προπονητή-παίκτη είναι κρίσιμη για την εξέλιξη τέτοιων περιπτώσεων, και στην παρούσα φάση μοιάζει να έχει διαρραγεί η εμπιστοσύνη. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι ο Άρης θα χρειαστεί να επανεξετάσει τη θέση του Μορουτσάν στο ρόστερ. Ο Χιμένεθ θέλει ποδοσφαιριστές που μπορούν να ανταποκριθούν με συνέπεια και πάθος, και μέχρι τώρα ο Ρουμάνος δεν έχει πείσει ότι μπορεί να το κάνει σε βάθος χρόνου.
Δεν ήταν θετικός στην παραμονή Βιτόρια το καλοκαίρι ο Παπαδημητρίου!
Το καλοκαίρι που πέρασε το μέλλον του Ρουί Βιτόρια στον Παναθηναϊκό κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις εισηγήσεις που έλαβε ο Γιάννης Αλαφούζος. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει είναι ότι ο Γιάννης Παπαδημητρίου δεν ήταν εκείνος που επέμεινε για την παραμονή του Πορτογάλου. Αντίθετα, φάνηκε πιο επιφυλακτικός σε σχέση με άλλους συνεργάτες που πίστευαν πως ο Βιτόρια μπορούσε να συνεχίσει στο τιμόνι.
Η στάση αυτή εκτιμήθηκε εκ των υστέρων από τον Αλαφούζο, ιδιαίτερα μετά την αποχώρηση του Βιτόρια, καθώς έδειξε ότι ο τεχνικός διευθυντής είχε πιο καθαρή εικόνα για το τι χρειαζόταν η ομάδα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που ο Παπαδημητρίου παρέμεινε στη θέση του, παρά την απογοήτευση που προκάλεσαν τα αποτελέσματα της περιόδου με τον Βιτόρια.
Η διοίκηση αναγνωρίζει ότι δεν είναι εύκολο να πάρεις τέτοιες αποφάσεις και να διαχειριστείς τις ισορροπίες. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο Παπαδημητρίου δεν έβαλε πλάτη για τον Βιτόρια, αλλά αντίθετα τόνισε τους κινδύνους, ενίσχυσε τη θέση του μέσα στον οργανισμό. Σήμερα, θεωρείται ότι έχει έναν πιο ενεργό ρόλο στη χάραξη στρατηγικής, με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη από τον ίδιο τον Αλαφούζο.