Αποκαλύψεις για τον Λουτσέσκου εκτός γηπέδου - Τι κάνει μετά τις ήττες

Για τον Ρουμάνο τεχνικό, ο Δικέφαλος δεν αποτελεί απλώς μια επαγγελματική ομάδα∙ είναι ένας ζωντανός οργανισμός που επηρεάζει τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Οι Ρουμάνοι δημοσιογράφοι προετοίμασαν το κοινό για τη συνέντευξη με έναν σχεδόν… μυθικό πρόλογο: «Ένας προπονητής που έβγαλε πλήθη στους δρόμους, που κατέκτησε τίτλους σε δύο ηπείρους και που καθοδηγεί έναν σύλλογο που ανήκει σε μία από τις πιο ισχυρές οικογένειες της Ευρώπης». Όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά, «η ηρεμία της Θεσσαλονίκης ταράχτηκε από την παρουσία ενός Ρουμάνου που όπου κι αν πηγαίνει, προκαλεί συναισθηματική έκρηξη».

Ο ίδιος ο Λουτσέσκου, επιστρέφοντας στη στιγμή που πρωτοπάτησε το πόδι του στην Τούμπα το 2017, θυμήθηκε την αμφισβήτηση, τη δυσπιστία και το βάρος που έπεσε ξαφνικά πάνω του: «Έζησα όλα τα συναισθήματα. Οι πρώτοι μήνες ήταν πάρα πολύ δύσκολοι. Ήμουν ένα εύκολο θύμα, ένας εύκολος στόχος για όλους. Δεν με περίμενε κανείς, δεν με πίστευαν».

Μιλώντας για τον κόσμο του ΠΑΟΚ, ο Ρουμάνος τεχνικός στάθηκε σε κάτι που τον συγκλονίζει ακόμη και σήμερα: την αφοσίωση, αλλά και την πίεση που αυτή γεννά. «Οι οπαδοί εδώ λειτουργούν με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Αν χάσεις ένα παιχνίδι, θα το δεχτούν. Αν χάσεις δεύτερο, θα έρθουν στην προπόνηση. Θέλουν συμμετοχή, πάθος, εξηγήσεις. Ο ΠΑΟΚ δεν είναι απλώς ένα κλαμπ – είναι ολόκληρη η ζωή τους», εξήγησε με ένταση.

Στη συνέχεια περιέγραψε τον πυρήνα του συναισθήματος που μοιράζεται καθημερινά με τον κόσμο: «Μας λένε συνέχεια: “Εμείς δεν έχουμε τίποτα άλλο. Η δική σας νίκη είναι η ανάσα μας, η χαρά μας, αυτό που μας κάνει να συνεχίσουμε”. Είναι πανέμορφο, αλλά και τρομακτικό. Γιατί ξέρω πως από τις αποφάσεις μου εξαρτάται η ευτυχία ή η πίκρα τους. Είναι ένα βάρος που δεν εξαφανίζεται ποτέ».

Σε μία από τις πιο έντονες στιγμές της συνέντευξης, ο Λουτσέσκου παραδέχτηκε πως η κάθε ήττα του αφήνει πραγματικό σωματικό πόνο: «Η μεγαλύτερη χαρά είναι όταν, μετά το παιχνίδι, μπορώ να ξαπλώσω και να κοιμηθώ τρεις-τέσσερις ώρες με όλη την αδρεναλίνη να τρέχει μέσα μου. Μετά από μια ήττα όμως… είναι φρικτό. Δεν μπορώ να κοιμηθώ, το σώμα πονάει, το μυαλό τρέχει. Δεν σταματά η σκέψη ούτε για ένα λεπτό. Κι όμως αυτή είναι η ζωή μας. Η χαρά κρατά ελάχιστα, γιατί σε τρεις μέρες έχει νέο αγώνα».

Με αυτή τη συνέντευξη, ο Ραζβάν αποκάλυψε όχι μόνο τον προπονητή, αλλά και τον άνθρωπο πίσω από το πάθος, το άγχος, την πίεση και την τεράστια αγάπη για τον ΠΑΟΚ – μια σχέση που μοιάζει να έχει χαραχτεί οριστικά και ανεξίτηλα πάνω του.

Ένας γάμος 35 ετών, μια οικογένεια με ρίζες βαθιά στο χρόνο και μια ζωή χτισμένη μέσα από δυσκολίες

Πίσω από τον απαιτητικό προπονητή που ζει καθημερινά με πίεση, άγχος και αδρεναλίνη, υπάρχει ένας άνθρωπος που κουβαλά δεκαετίες προσωπικών ιστοριών, οικογενειακής συνέπειας και σχέσεων που δοκιμάστηκαν αλλά δεν λύγισαν ποτέ. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου μίλησε στη ρουμανική τηλεόραση όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά και για τις σταθερές της ζωής του: τη σύζυγό του, τα παιδιά του και τις βαθιές ρίζες της οικογένειας Λουτσέσκου.

Ο ίδιος αποκάλυψε πως με την Άνα Μαρία είναι μαζί σχεδόν όσο και… ζει ενήλικη ζωή. «Φέτος γιορτάσαμε 35 χρόνια γάμου», λέει γελώντας. «Γνωριστήκαμε τυχαία στο πανεπιστήμιο, στον διάδρομο της Ακαδημίας Οικονομικών Σπουδών. Και οι δύο αργήσαμε σε ένα μάθημα και συναντηθήκαμε μπροστά στην πόρτα». Από τότε έγιναν αχώριστοι. Εκείνη διαχειρίζεται την οικογενειακή επιχείρηση, κι εκείνος δεν κρύβει πως χωρίς τη σταθερότητά της δεν θα είχε καταφέρει ποτέ να ακολουθήσει με τέτοιο πάθος την προπονητική.

Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, τη Μαριλού και τον Ματέι, με τον οποίο μάλιστα συμμετείχαν και από κοινού στη συνέντευξη. Ο νεαρός Λουτσέσκου, περιγράφοντας τις διαφορές ανάμεσα στον πατέρα του και τον θρυλικό παππού του, Μίρτσεα, είπε χαρακτηριστικά: «Είναι εντελώς διαφορετικοί. Ο πατέρας μου είναι πιο ήρεμος, ακούει, προσπαθεί να καταλάβει. Ο παππούς μου είναι πιο δυναμικός, πιο αυστηρός, πιο απόλυτος στις απόψεις του».

Ο Μίρτσεα Λουτσέσκου, μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, μίλησε με απόλυτη ειλικρίνεια για το σκληρό παρελθόν της οικογένειας. «Μεγάλωσα σε μια τρομερά φτωχή οικογένεια, αμέσως μετά τον πόλεμο. Πέντε παιδιά, πολλά προβλήματα, καμία βοήθεια». Ο Ραζβάν συμπλήρωσε την εικόνα με μια χαρακτηριστική λεπτομέρεια: «Στον χειμώνα είχαν δύο ζευγάρια αθλητικά παπούτσια για τέσσερα αγόρια. Όποιος ήθελε να πάει να παίξει ποδόσφαιρο, έπρεπε να κάνει πρώτα τις δουλειές των άλλων για να τα πάρει».

Ο παππούς του Μίρτσεα, που επίσης μεγάλωσε χωρίς πρόσβαση στη μόρφωση, προσπαθούσε να μάθει γράμματα στα τέσσερα παιδιά του παρά το γεγονός ότι μόλις τότε μάθαινε ο ίδιος το αλφάβητο. «Ήταν άνθρωπος από τη βόρεια Μολδαβία, με 11 παιδιά», θυμάται ο Μίρτσεα, «και δεν είχε τη δυνατότητα να πάει σχολείο. Γι’ αυτό ήθελε τουλάχιστον εμείς να έχουμε κάτι καλύτερο».

Όσο για τα προσωπικά χαρακτηριστικά; Εκεί ξεδιπλώνονται οι διαφορές πατέρα και γιου. Ο Ραζβάν παραδέχεται: «Ο πατέρας μου χρειάζεται ανθρώπους γύρω του, χρειάζεται επικοινωνία. Είναι από αυτούς που σηκώνουν το τηλέφωνο δέκα φορές τη μέρα. Εγώ είμαι το αντίθετο. Μισώ το τηλέφωνο. Μου είναι δύσκολο να πάρω ακόμη και τη μητέρα μου». Ο Ματέι, με χιούμορ, πρόσθεσε: «Με παίρνει όταν κερδίζει. Όταν χάνει… δεν βλέπω κλήσεις». Κι εκείνος συμφωνεί: «Όταν δεν κερδίζω, δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν. Ούτε για μέρα, ούτε για δύο, ούτε για τρεις. Περιμένω τον επόμενο αγώνα».

Η Άνα Μαρία, από την άλλη, αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Μετά την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα, σπούδασε νέα ελληνικά σε πανεπιστημιακό επίπεδο και φέτος μετέφρασε στα ρουμανικά το βιβλίο «Λίγες νύχτες και άλλη μια φορά» ενός από τους πιο διάσημους Έλληνες συγγραφείς. Μια ένδειξη του πόσο αποφασισμένη είναι να εξελίσσεται και να εξερευνά νέους δρόμους.

Τέλος, ο Ραζβάν μίλησε για μια από τις πιο ήσυχες προσωπικές του απολαύσεις: το διάβασμα. «Είμαι από αυτούς που ανοίγουν ένα βιβλίο και χάνονται μέσα του. Ξεφεύγω τόσο πολύ, που κάποιες φορές δεν παρακολουθώ καν την ιστορία. Μου αρέσει να ονειρεύομαι ότι ζω σε έναν άλλον κόσμο».