"Χάσαμε πρωτάθλημα για τα αποδύτηρια - Η αλήθεια για το πάρκινγκ"! Ο Νασίφ Μόρις μιλάει αποκλειστικά στο Sportdog.gr για τα όσα έζησε στον Παναθηναϊκό, για την κόκκινη λόγω της κλωτσιάς στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, τους Έλληνες διαιτητές, την οικογένεια Βαρδινογιάννη, τον Σωτήρη Νίνη, τον Λουτσιάν ΣανΜαρτεάν, τον Εμάνουελ Ολιζαντέμπε και αποκαλύπτει άγνωστα σκηνικά από την παρουσία του στο Τριφύλλι!
Ο Νασίφ Μόρις ξετυλίγει το κουβάρι της πετυχημένης καριέρας του στον Παναθηναϊκό σε μία αποκλειστική συνέντευξή του στο Sportdog.gr και στους Μιχάλη Σοφιανό και Ηλία Λιβάνιο!
Οι τίτλοι που κακτέκτησε με το Τριφύλλι, το ντέρμπι με την ΑΕΚ που θέλει να ξαναπαίξει, την κλωτσιά στον Πέντραγκ Τζόρτζεβιτς που δεν μετανιώνει γιατί τον λάτρεψαν οι οπαδοί και φυσικά τα... λάθη των Ελλήνων διαιτητών!
Τι συνέβη στο πάρκινγκ της Λεωφόρου με τους οπαδούς; Ποιος τον φώναξε αφού πέταξε τη φανέλα του Παναθηναϊκού και ποιοι ήταν καλύτεροι συμπαίκτες και αντίπαλοι που είχε στην Ελλάδα;
Αναλυτικά όσα είπε:
Νασίφ ήσουν 7 χρόνια στον Παναθηναϊκό, ποια είναι αυτά που θυμάσαι περισσότερο;
Η πρώτη χρονιά στην ομάδα ήταν αυτή αξέχαστη, γιατί πήραμε το πρωτάθλημα και το κύπελλο μετά από αρκετά χρόνια, έτσι πρόκειται για μια αξέχαστη σεζόν, ειδικά γιατί έπαιζα στον Παναθηναϊκό για πρώτη φορά. Παράλληλα αγωνίστηκα για πρώτη φορά στο Champions League, κάτι που αυτό ήταν κάτι που μένει στο μυαλό σου.
Τι θυμάσαι από τους αγώνες του Champions League;
«Όχι τόσα πολλά θετικά, μιας και δεν προκριθήκαμε στις νοκ άουτ φάσεις. Όμως η εμπειρία του να παίζεις με ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Άρσεναλ, η Γιουνάιτεντ ήταν μεγάλη ευκαιρία για εμένα, ακόμα και αν δεν είχαμε καταφέραμε να πάρουμε μια πρόκριση».
Στον Παναθηναϊκό βρέθηκες με πολλούς προπονητές. Τις περισσότερες συμμετοχές τις είχες με τον Μαλεζάνι, αλλά έζησες και τον Σουμ και τον Μουνιόθ και τον Περέιρα. Θέλουμε να μας πεις λίγα λόγια για καθένα.
«Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι ήταν πολύ καλός προπονητής στον τομέα της τακτικής. Ήταν πολύ σκληρός τεχνικός, έδινε μεγάλη βάση στην πειθαρχία, ήθελε να κάνεις τη δουλειά σου μέσα στο γήπεδο. Παράλληλα ήταν πολύ καλός σαν άνθρωπος και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα μεταξύ μας ποτέ. Ο Γιτζάκ Σουμ δεν ήταν ο καλύτερος προπονητής από πλευράς τακτικής, αλλά σίγουρα είχε πολύ τύχη με το μέρος του. Ήταν και αυτός πολύ καλός σαν άνθρωπος αν και δεν ήρθαμε σε επαφή για πολύ.
Όσο για την τυχή, την είχε μόνο την χρονιά που πήραμε το πρωτάθλημα. Νομίζω και όταν απολύθηκε ο Παναθηναϊκός ήταν πρώτος στο πρωτάθλημα και έφυγε γιατί μετά από κάποια παιχνίδια στο Champions League η εικόνα της ομάδας δεν ήταν αυτή που ήθελε ο κόσμος. Είχε πάντως καλές ιδέες στο πως πρέπει να γίνονται τα πράγματα και αυτό είναι πολύ καλό για κάποιον προπονητή που δεν είναι καλός τακτικά. Είναι πολύ σημαντικό όταν έχει ποιοτικούς παίκτες να ξέρεις τον τρόπο που πρέπει να τους χρησιμοποιήσεις ώστε να πάρεις το καλύτερο από αυτούς.
Ο Βίκτορ Μουνιόθ ήταν πολύ καλός σαν χαρακτήρας και εμπιστεύτηκε παίκτες ακόμα και σε μικρή ηλικία, όπως ο Νίνης. Δεν είχε όμως υποστήριξη από πλευράς της ομάδας. Μπορεί τα αποτελέσματά του να μην ήταν τα καλύτερα, όμως ήταν πολύ καλός προπονητής και νομίζω μετά πήγε στην Ουέλβα και μάλιστα με ήθελε, όμως ο Παναθηναϊκός δεν θέλησε να με δώσει όταν έμαθε ότι θα είναι εκεί και ο Μουνιόθ. Ήξερε τι ζήταγε από τους ποδοσφαιριστές, όμως δεν το έπαιρνε πάντα.
Ο Πεσέιρο ήταν καλός προπονητής. Κάναμε αρκετές αναλύσεις με βίντεο και ήταν η πρώτη φορά που είχαμε τέτοια ενδελεχή ανάλυση για αντιπάλους και μεμονωμένα για αντίπαλους παίκτες. Θύμαμαι μια φορά με είχε φωνάξει σε μίτινγκ για να μου δείξει τι είχα κάνει σε αγώνες και να μου πει ότι με πίστευε ακόμη περισσότερο από αυτό που έδειχνα. Μου είχε δείξει τι θα μπορούσα να κάνω για να βελτιωθώ και νομίζω ότι ήταν αρκετά άτυχος με τα αποτελέσματα όσο βρέθηκε στο κλαμπ».
Όσο για τους συμπαίκτες που είχες στον Παναθηναϊκό, ποιοι ήταν οι καλύτεροι και σε ποιους ο σύλλογος φέρθηκε άδικα στον τρόπο που τους άφησε να φύγουν;
«Από Έλληνες ήταν σίγουρα ο Σεϊταρίδης που μάλιστα έπαιξε και σε μεγαλύτερες ομάδες στην πορεία. Ήταν σίγουρα από τους πολύ ταλαντούχους που έπαιξα. Ήταν ο Μάρκους Μινχ, ένα από τα καλύτερα μπακ που αγωνίστηκα μαζί τους και σίγουρα ένας που είχε απίστευτα πράγματα να δείξει από πλευράς ταλέντου ήταν ο Λουτσιάν Σανμαρτεάν.
Αν έπρεπε να τον συγκρίνω από πλευράς ταλέντου με τον Γκονζάλες, θα τον έβαζα πιο ψηλά όμως οι τραυματισμοί που είχε δεν τον βοήθησαν να δείξει αυτά που μπορούσε. Ήταν και άλλοι βέβαια όπως ο Επαλέ, ο Ντεμπά Νιρέν που δεν πήραν πολλές ευκαιρίες για να δείξουν τις ικανότητές τους, όμως έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αν δεν πάρεις τις ευκαιρίες που σου δίνονται πρέπει να προχωρήσεις και να το αποδεχθείς».
Θέλουμε την γνώμη σου για έναν συμπαίκτη σου, τον Σωτήρη Νίνη, o oποίος έχει αναγεννηθεί στον Βόλο.
«Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα. Το χω σαν ανάμνηση στο μυαλό να παίζει τόσο καλά σε τόσο μικρή ηλικία και μου θύμισε πολύ τον εαυτό μου γιατί ξεκίνησα και εγώ να αγωνίζομαι επαγγελματικά στη Νότια Αφρική σε ηλικία 16 ετών. Ο χαρακτήρας του, αλλά και το γεγονός ότι δεν φοβόταν να παίξει αν και μικρός τον βοήθησαν να συνεχίσει να παίζει μέχρι σήμερα. Το ποδόσφαιρο είναι απλό, κάνεις σωστή προπόνηση και αγωνίζεσαι. Η αλήθεια είναι ότι όταν έφυγα δεν τον παρακολούθησα, θυμάμαι ότι πήγε κάποια στιγμή στον ΠΑΟΚ και σε μια ομάδα της Ιταλίας (Πάρμα). Το μόνο πράγμα που ήταν λίγο αρνητικό είναι ότι αν ξεκινήσεις σε μικρή ηλικία και μεγαλώσεις αποκτάς μια μικρή έπαρση. Ξέρεις ότι είσαι καλός και μπορεί να αλλάξει η συμπεριφορά σου».
Εσύ το είχες αυτό;
«Όχι, όχι… Ξέρεις πότε θα σου έρθει αυτό. Όταν είσαι μικρός και οι μεγαλύτεροι σου δίνουν συμβουλές, αλλά εσύ κάνεις αυτό που θες. Είναι δύσκολο να το διαχειριστείς. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και στην υποκριτική και την μουσική. Παράδειγμα είναι ο Τζάστιν Μπίμπερ. Πρέπει να το διαχειριστείς, να έχεις ένα άτομο που να σου λέει τι να κάνεις, πως να το κάνεις, για να μην πέσεις σε αυτή την παγίδα και να συνεχίσεις να πηγαίνεις συνέχεια και πιο ψηλά».
Είχες κάποιον στην Ελλάδα να σε προστατεύει από τα λάθη και να σου δίνει συμβουλές;
«Ήταν ο ατζέντης μου, ο Πασχάλης Τουντούρης, που πάντα μου έδινε συμβουλές, μιας και δεν ήξερα την ελληνική ζωή, δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω και τι όχι. Οπότε, ναι, με βοήθησε και πάντα με έβαζε στον σωστό δρόμο. Είναι εύκολο να ξεφύγεις στην Ελλάδα, με τα πάρτι και όλα αυτά. Ήταν σίγουρα δύσκολο να μην… μπλέξεις, όμως αν είσαι δυνατός πνευματικά το καταφέρνεις».
Ποδόσφαιρο παίζει ακόμα ένας πρώην συμπαίκτης σου στον Παναθηναϊκό, ο Λουκάς Βύντρα. Θέλουμε να μας πεις και για εκείνον πως ήταν σαν άνθρωπος και σαν συμπαίκτης.
«Δεν ήμασταν ποτέ πολύ κοντά, όμως ήταν καλός χαρακτήρας. Τον θυμάμαι ότι έπαιζε κάποια στιγμή στην Ισπανία (Λεβάντε) μαζί με τον Σιμάο. Δεν ήξερε πολύ καλά αγγλικά και δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε καλά. Προσπαθούσε πάντα να δώσει το καλύτερο στο γήπεδο, αν και δεν ήταν ο πιο ταλαντούχος, αλλά δούλευε σκληρά, πάντα προσπαθούσε να αποδείξει ότι δίνει το καλύτερο. Δεν είναι έκπληξη ότι παίζει ακόμα. Φαινόταν από τότε αφού πρόσεχε τι θα φάει και να γυμνάζεται σωστά, προσέχοντας το σώμα του».
«Παίκτες μάλωναν μεταξύ τους και χάσαμε το πρωτάθλημα»
To 2008 ήταν μια ιδιαίτερη κατάσταση στην ομάδα, είχαν συμπληρωθεί και τα 100 χρονιά. Ο Παναθηναϊκός ήταν πρώτος για μεγάλο διάστημα στο πρωτάθλημα. Τι πήγε λάθος και χάθηκε το πρωτάθλημα;
«Κατά τη δική μου άποψη υπήρχαν προβλήματα στα αποδυτήρια. Υπήρχαν πολλοί μεγάλοι παίκτες και μερικές φορές όταν αυτοί οι παίκτες δεν ξέρουν πως να κρυφτούν και αυτό είναι κάτι που φαίνεται στο γήπεδο. Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα γιατί δεν είμαι 100% σίγουρος, αλλά ξέρω ότι είχαμε θέματα. Παίκτες συνήθιζαν να μαλώνουν μεταξύ τους και αυτός ήταν ο βασικός λόγος που δεν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα».
Οι οπαδοί δεν πήγαιναν στον κόσμο λόγω της κατάστασης με την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Έπαιξε ρόλο αυτό;
«To να μην έχεις τους οπαδούς σου σε αρκετούς αγώνες είναι κάτι που δρα αρνητικά. Είναι σαν να έχεις έναν έξτρα παίκτη και εάν υπάρχει μια αρνητική κατάσταση, τότε πάντα θα δημιουργείται πρόβλημα και θα επηρεάζεται η ομάδα, μιας και δεν είναι ευχάριστο να παίζεις με λίγο κόσμο. Επίσης ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που σε επηρεάζει. Αρκετοί παίκτες δεν κατάφεραν να ριζώσουν στην ομάδα, από τη στιγμή που χρειάζεται να είσαι έτοιμος ψυχολογικά και σωματικά για να αντέξεις και αρκετοί δεν μπορούσαν να τα φέρουν εις πέρας στην πίεση. Αν δεν μπορείς να αντέξεις την πίεση, δεν αντέχεις στην ομάδα. Αυτό το κατάλαβα και εγώ και είχα εμπειρία από την εθνική μου ομάδα, όπου παίζαμε με χιλιάδες κόσμο και αυτό με βοήθησε για να μπορώ να αντέξω την πίεση και να βγάζω χαρακτήρα σε τέτοια ματς. Για αυτό τον λόγο θυμάμαι μόνο ένα ντέρμπι που έκανα ένα λάθος και χάσαμε εξαιτίας μου. Ήταν το πρώτο ματς που παίξαμε στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Αλλά σε όλα τα άλλα ντέρμπι δεν νομίζω ούτε ότι υστέρησα, ούτε ότι είχα άγχος».
Τι θυμάσαι από το περιστατικό που είχες με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού.
Ναι το θυμάμαι, αλλά δεν θυμάμαι καν να έχω παίξει σε εκείνη την αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό. Θυμάμαι ότι ήμουν στο πάρκινγκ του γηπέδου με τον μάνατζερ μου και ένας οπαδός μου έλεγε άσχημα πράγματα και επειδή και εγώ δεν είχα όρεξη λόγω του ότι δεν είχα παίξει και λόγω του αποτελέσματος του απάντησα στιγμιαία. Και νομίζω ότι τότε ξεκίνησε μια διαφωνία, αλλά νομίζω ότι αυτά είναι πράγματα που είναι της στιγμής και τυχαίνουν. Αυτή ήταν μια από τις 2 φορές που μου έτυχε ένα τέτοιο περιστατικό, αλλά δεν έδωσα σημασία. Οι οπαδοί είναι εκφραστικοί και αυτό τους βοηθάει στο να εκτονώνονται.
«Ο Τζόρτεβιτς βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή...»
Θυμάσαι το περιστατικό που πέταξες την φανέλα;
Eννοείται ότι το θυμάμαι. Είχα μάλιστα μιλήσει τότε με το αφεντικό, ο οποίος με ρώτησε γιατί συνέβη αυτό και ήθελε εξηγήσεις. Η εξήγηση μου ήταν ότι επρόκειτο για ένα ντέρμπι, ειδικά ενάντια στον Ολυμπιακό και χάναμε και είχα νεύρα. Ο Τζόρτεβιτς βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή επειδή έβαλε το 2ο γκολ και απλά εξερράγη σε εκείνο το σημείο. Όσον αφορά τη φανέλα, όπως έβγαινα από τον αγωνιστικό χώρο απλά αποφάσισα να βγάλω τη φανέλα και να τη πετάξω στον διαιτητή και του είχα πει ότι έχεις από μέσα σου κόκκινη φανέλα, μας κλέβεις. Αυτό είναι το περιστατικό. Είναι ένα από τα πράγματα που μετανιώνω, αλλά μπορεί να συμβεί στον καθένα. Ο Ζιντάν το έπαθε σε τελικό Μουντιάλ, όπου αποβλήθηκε.
Ένα σχόλιο θα θέλαμε για τους Έλληνες διαιτητές.
Το τι επιρροή είχαν οι Έλληνες διαιτητές στο ποδόσφαιρο φαινόταν από τις επιδόσεις που είχε ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη σε σχέση με εμάς. Εκείνοι δεν κατάφερναν ποτέ να προκριθούν στον επόμενο γύρο και αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι είχαμε αρκετά πιο ποιοτικό ρόστερ. Οπότε προφανώς κάτι πήγαινε λάθος.
Τι έχεις να πείς για την οικογένεια Βαρδινογιάννη.
Εγώ προσωπικά δεν είχα ποτέ κανένα παράπονο από εκείνη την οικογένεια. Ειδικά από τη στιγμή που το αφεντικό δεν αναστατώθηκε στο περιστατικό με την φανέλα και απλά ήθελε να μάθει τι συνέβη. Εάν είχαν μείνει τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά αυτή τη στιγμή. Όπως και να έχει οι οπαδοί θέλουν πάντα το καλύτερο και αυτό μπορεί να τύχει καμία φορά να είναι και κάποια αλλαγή.
Το καλοκαίρι που έγινε η αλλαγή της ιδιοκτησίας ξαφνικά τέθηκες εκτός ομάδας και πήγες ως δανεικός για ένα χρόνο στην Ουέλβα και μετά στην Ρασίνγκ Σανταντέρ. Είχες στο μυαλό σου ότι θα μπορούσες να επιστρέψεις στην Αθήνα ή ήξερες ότι δεν θα φορέσεις ξανά την πράσινη φανέλα.
Εγώ πάντα θα ήθελα να έρθω στην Ελλάδα. Πρέπει να ξέρετε ότι μέχρι και σήμερα διατηρώ σπίτι στην Ελλάδα. Εάν αποφασίσω ότι δεν με γεμίζει η πατρίδα μου ή ότι θέλω να αλλάξω παραστάσεις, μπορώ να έρθω ανά πάσα στιγμή στην Ελλάδα. Και θα ήμουν άνετα στην χώρα μας. Αλλά λόγω του τι είχε συμβεί τότε και του τι μου είχαν πει, είχα σιγουρευτεί ότι δεν υπάρχει περίπτωση να θέλουν να παραμείνω στην ομάδα. Οπότε την τελευταία χρόνια μου «σπάσαμε» το συμβόλαιο από τη στιγμή που δεν με ήθελαν. Το καλύτερο ήταν αυτό και να με αφήσουν να φύγω και να πάω όπου ήθελα και για αυτό πήγα στον Απόλλωνα Λεμεσού.
Σε ήθελε κάποια άλλη ελληνική ομάδα εκείνη την περίοδο;
Από τη στιγμή που έμεινα στην Ισπανία για δύο χρόνια, ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να παίξω στον Παναθηναϊκό και δεν ήθελα να παίξω σε άλλη ελληνική ομάδα και για αυτό τον λόγο είχα πει στον μάνατζερ μου να μην ασχολείται με την Ελλάδα. Εξάλλου, η μόνη ομάδα που θα μπορούσε να μου καλύψει τις απαιτήσεις εκείνη την περίοδο θα ήταν ο Ολυμπιακός και δεν υπήρχε περίπτωση να πάω εκεί.
«Με λάτρεψαν, επειδή κλώτσησα τον Τζόρτζεβιτς, δεν το αλλάζω»
Ποιο παιχνίδι θα ήθελες να παίξεις καλά με την ομάδα. Είτε με θετική είτε με αρνητική ανάμηση.
Το παιχνίδι με την φανέλα δεν θα το άλλαζα, γιατί νομίζω ότι πολλοί οπαδοί με λάτρεψαν, επειδή κλώτσησα τον Τζόρτζεβιτς. Ήταν κάτι που δεν θα άλλαζα. Ένα ματς που θα άλλαζα θα ήταν με την ΑΕΚ στην Λεωφόρο, στο οποίο αν κερδίζαμε θα παίρναμε το πρωτάθλημα και παίζαμε χωρίς τον κόσμο μας και είναι ένα παιχνίδι που δεν θα ξεχάσω ποτέ, μιας και θα παίρναμε back to back το πρωτάθλημα.
Ο πιο δύσκολος επιθετικός;
Ένας επιθετικός που πάντα με δυσκόλευε ήταν ο Οκκάς, ειδικά όταν ήμουν στον Άρη. Όταν πήγα στον Παναθηναϊκό άλλαξε αυτό και μπορούσα να τον διαχειριστώ. Αυτός που με δυσκόλευε πάντα στις προπονήσεις ήταν ο Ολισαντέμπε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι σκόραρε την χρονιά του πρωταθλήματος στα 5 τελευταία λεπτά σε κάθε ματς. Δεν θα τον ξεχάσω, ήταν τρομερός επιθετικός! Πολύ παθιασμένος παίκτης, δυστυχώς το πρόβλημα με το γόνατό του... σκότωσε την καριέρα στην ομάδα και του στέρησε να δώσει όλα αυτά που έπρεπε στην ομάδα! Είχε πάθος με τα αμάξια, ερχόταν συνέχεια με διαφορετικά αμάξια, γρήγορα αμάξια. Εξαιρετική προσωπικότητα.
Μίλας με κανέναν πρώην πράσινο;
Πρόσφατα μίλησα με τον Ντεμπά Νιρέν και πριν από κάτι μήνες είχα μιλήσα με τον Χαραλαμπίδη που ήταν στην Εθνική Κύπρος. Έχω χάσει αρκετές επαφές, αλλά προσπαθώ να επικοινών με κόσμο μέσω των social media. Και φυσικά μιλάω ακόμη με τον Μάρκους Μινχ. Καλές σχέσεις έχω και με τον Λουίς Γκαρσία, ο οποίος έμενε στο σπίτι μου όταν έπαιζε στον Παναθηναϊκό!
Λίγα λόγια για τον Γιασμίνκο Βέλιτς;
Ποτέ δεν είχα θέματα με κανέναν ξέχωρα. Εκείνη την περίοδο βίωνα ένα κακό διάστημα που η κατάσταση μου δεν ήταν τόσο καλή όσο θα έπρεπε και αυτό είναι κάτι φυσιολογικό και τότε είχα και έναν τραυματισμό με τον αστράγαλο μου και υπήρχε έξτρα πίεση για να επιστρέψω πιο γρήγορα στην δράση και μου δημιουργούσε μια πίεση να αποδίδω καλύτερα. Δεν είχα τον χρόνο που ήθελα για να επιστρέψω την κατάλληλη στιγμή και όλο αυτό με επηρέασε. Αλλά στο τέλος της ημέρας τίποτε δεν μου αφήνει πικρία.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις