του Κώστα Γκόντζου
Η επικοινωνία, το σπρώξιμο στην ΑΕΚ και το πράσινο ρόστερ. Ο Κώστας Γκόντζος αναλύει τους τρεις λόγους που οι Πράσινοι έχασαν ένα δικό τους πρωτάθλημα και στέκεται στις αντιδράσεις που υπάρχον το τελευταίο διάστημα από τους ανθρώπους που βρίσκονται εντός του συλλόγου...
Στον Παναθηναϊκό αν θέλουν η επόμενη χρονιά να μην πάει στράφι πριν καν ξεκινήσει, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν και να αποφασίσουν τι ακριβώς έγινε φέτος και γιατί χάθηκε ένα εντελώς δικό τους πρωτάθλημα.
Αλλιώτικα τζάμπα η φετινή προσπάθεια του Γιοβάνοβιτς και των παικτών του και απ' όλη την ιστορία στον Παναθηναϊκό θα μείνει ο... αστερισμός της παπάτζας στον οποίο κινείται απ' όταν φάνηκε ότι θα χαθεί το πρωτάθλημα και οι... εκθέσεις ιδεών, που καμιά σχέση δεν έχουν και με το ποδόσφαιρο και με όσα πραγματικά έγιναν φέτος στο πρωτάθλημα.
Βέβαια αυτού του είδους οι προσεγγίσεις είναι... μαλωμένες εδώ και χρόνια με τον Παναθηναϊκό και το "περιβάλλον του" ακριβώς γιατί προυποθέτουν αυστηρή κριτική και αυτοκριτική και καταμερισμό ευθυνών ουσιαστικό και όχι γενικό και αόριστο κατά πάντων εκτός από τους εαυτούς μας, με πιο προσφιλείς... προορισμούς την τύχη, τους αντιπάλους, τους... εσωτερικούς εχθρούς και σαν ύστατο... καταφύγιο τον... προπονητή.
Τελικά λοιπόν τι ακριβώς έγινε στον Παναθηναϊκό φέτος;
Το έχασε γιατί του το... έκλεψαν;
Κι αν ναι... ποιος;
Η ΑΕΚ, η ΕΠΟ, ο Μπένετ, ο Ολυμπιακός, ο Μαρινάκης, ο Σαβίδης, οι... εσωτερικοί εχθροί;
Γιατί κι εδώ υπάρχει ένα απόλυτο χάος και τουρλουμπούκι.
Καθώς μέχρι δυο τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος, από τον Παναθηναϊκό άκουγες μόνο ανάθεμα σε Ολυμπιακό και Μαρινάκη και μόνο αφού τελείωσε το πρωτάθλημα εμφανίστηκαν οι λέξεις ΑΕΚ, ΕΠΟ, διαιτησία, Μπένετ και πάει λέγοντας.
Κι αν έτσι είναι τελικά και το πρωτάθλημα το "έκλεψε" η ΑΕΚ όπως σύσσωμο λέει από χθες το "ρεπορτάζ" του Παναθηναϊκού, όλη την χρονιά γιατί δεν το πολέμησαν, γιατί δεν το ανέδειξαν, γιατί δεν προσπάθησαν να το εμποδίσουν αλλά... πέταγαν αετό βγάζοντας πυρίμαχους λόγους αποκλειστικά και μόνο για μια ομάδα που διαρκώς ήταν 12 βαθμούς πίσω και ποτέ επί της ουσίας δεν μπήκε στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος όπως ήταν ο Ολυμπιακός, την ίδια στιγμή που η ΑΕΚ -που τώρα θυμήθηκαν εκ των υστέρων να βάλουν στο στόχαστρο- κάλπαζε πίσω τους και τους απειλούσε και βαθμολογικά και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά;
Και που ήταν όλη την χρονιά ο λαλίστατος χθες διευθυντής επικοινωνίας του Παναθηναϊκού, που πήρε το μικρόφωνο από τον Γιοβάνοβιτς στην συνέντευξη τύπου μετά τον Άρη, για να βάλει και τον εαυτό του στο κάδρο των... διαμαρτυρόμενων μπροστά στις κάμερες, ενώ όλη την χρονιά ήταν σαν να μην υπήρχε και δεν άκουσε κανείς μια λέξη από το στοματάκι του;
Γιατί αυτό που γίνεται από χθες, με ένα πράγμα μόνο μπορείς να το ονομάσεις. Σαν προσπάθεια να καλύψουμε την ανεπάρκεια, την απουσία και πολλές φορές την ανοιχτή συμπαράταξη με αυτούς που σήμερα καταγγέλουμε ότι μας έκλεψαν το πρωτάθλημα και να περισώσουμε έτσι ότι μπορούμε από τις ευθύνες μας, τον ρόλο που παίξαμε ουσιαστικά κόντρα στην προσπάθεια του Γιοβάνοβιτς των παικτών του και την βούληση του Αλαφούζου και να γλιτώσουμε έτσι τα πόστα και τα συμφέροντά μας.
Όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Πάμε παρακάτω.
Καθαρά αγωνιστικά.
Διαβάζω και ακούω από χθες ότι ο Παναθηναϊκός τελικά ήθελε ενίσχυση που δεν έγινε.
Ότι το ρόστερ του όχι απλά έπιασε ταβάνι αλλά το... τρύπησε κιόλας.
Ότι μια σειρά παίκτες του και ειδικά κάποιες πρωτοκλασάτες μεταγραφές δεν έπιασαν τόπο και δεν πρόσφεραν αυτά τουλάχιστον που θα δικαιολογούσαν τα όσα λέγαμε γι' αυτούς όταν τους πήραμε και το συμβόλαιό τους.
Στα σοβαρά τώρα;
Δηλαδή μια ερώτηση προς τους ειδικούς και "Παναθηναϊκολόγους" που τα λένε αυτά από χθες.
Μήπως θυμούνται... μήπως λέω,,, ποιός έλεγε όλη την χρονιά για φοβερό και τρομερό ρόστερ, ποιος και ποιοί μίλαγαν για... μεγάλα γούστα και γλέντια που θα έχουμε φέτος μετά από κάθε μεταγραφή;
Ποιος και ποιοι μίλαγαν για τον... κίλερ Σπόραρ, για την... μεγαλύτερη μεταγραφή όλων των εποχών τον διεθνή Βραζιλιάνο... Μπερνάρ και για τον ασταμάτητο και καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος Παλάσιος;
Ποιοι μίλαγαν για το καλύτερο κέντρο του ελληνικού πρωταθλήματος με το... κομπιούτερ Πέρεθ τον... συναρπαστικό σε κάθε παιχνίδι αρχηγό Κουρμπέλη, τον σούπερ Βέρμπιτς που όταν αρχίσει να παίζει θα τρίβουν τα μάτια τους όλοι στα ελληνικά γήπεδα και τον... μάγο Μαντσίνι που ήρθε για να... σιγουρέψει το πρωτάθλημα για τον Παναθηναϊκό;
Μα ακριβώς οι ίδιοι που από χθες μιλάνε για... αδύνατο και ανεπαρκές ρόστερ, για κενά που δεν καλύφθηκαν και για ταβάνια που τρυπήθηκαν.
Οι ίδιοι που όταν κάποιος τολμούσε να τους πεί αυτά ακριβώς που λένε τώρα στην... ώρα τους και όταν θα έπιαναν τόπο, τον κεραυνοβολούσαν σαν... εχθρό του Παναθηναϊκού που δεν χαίρεται που είναι πρώτος και παίζει μπαλάρα ο Παναθηναϊκός, που παίζει το παιχνίδι του... Ολυμπιακού και που πρέπει να στηθεί στον τοίχο με συνοπτικές διαδικασίες επί... εσχάτη Παναθηναϊκή προδοσία.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες και να γράψουμε... βιβλίο ολόκληρο για το πως χάθηκε ΚΑΙ αυτή η χρονιά -η καλύτερη από όλες τις προηγούμενες τα τελευταία δώδεκα χρόνια- για τον Παναθηναϊκό.
Το θέμα όμως δεν είναι τι θα λέμε και τι θα γράφουμε εμείς ή ο οποιοσδήποτε άλλος.
Το θέμα είναι να καταλάβει ο Παναθηναϊκός και πρωτίστως ο ίδιος ο Αλαφούζος μπας και δει επιτέλους κάποια στιγμή τι γίνεται στον σύλλογο που ηγείται και πληρώνει, τι έγινε ΚΑΙ φέτος και τι γίνεται χρόνια τώρα σ' αυτόν.
Ο Παναθηναϊκός έχασε ένα εντελώς δικό του πρωτάθλημα στο οποίο κάποια στιγμή ήταν μπροστά με 8 και 12 βαθμούς από τους διώκτες του για τρεις λόγους.
Ο πρώτος ήταν τα πραγματικά όρια και οι δυνατότητες του ρόστερ του.
Ο δεύτερος η παντελής απουσία των στελεχών και του επικοινωνιακού μηχανισμού του από την προσπάθεια αντιμετώπισης όλων των εμποδίων που έβαζε από το ξεκίνημα της χρονιάς ο μηχανισμός της ΕΠΟ, του Μπένετ κ.λ.π. που ολοφάνερα έσπρωχνε τον άμεσο ανταγωνιστή του για τον τίτλο την ΑΕΚ και τον οποίο όχι μόνο ΠΟΤΕ όσο διαρκούσε, παιζόταν το πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός είχε το πάνω χέρι σ' αυτό δεν τον πολεμησε ή έστω δεν παλεψε για να τον εμποδίσει όσο γινόταν, αλλά αντίθετα εμμέσως τον στήριζαν, τον δικαιολογούσαν και ουσιαστικά τον προστάτευαν.
Και τρίτον η παντελής αποτυχία αξιοποίησης του λεγόμενου μοναδικού όπλου και μεγάλου ατου του Παναθηναϊκού, δηλαδή του "κάστρου της Λεωφόρου", το οποίο τελικά αποδείχθηκε ταφόπλακα στην προσπάθεια του να πάρει τον τίτλο, καθώς εκεί μέσα έχασε τις πιο κρίσιμες μάχες για την εδραίωσή του στην κορυφή και ειδικά στα πλέι-οφ, στην διάρκεια των οποίων σε πεντε παιχνίδια εκεί, είχε συγκομιδή μόλις ΜΙΑ νίκη και ΤΈΣΣΕΡΙΣ ΙΣΟΠΑΛΙΕΣ
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις