Αν τούτος εδώ ο –ευλογημένος κατά τα άλλα– τόπος δυστυχεί σήμερα, οφείλεται ιστορικά στην παρουσία αυλής των εξουσιών. Η αυλή είχε τους αυλάρχες και τους αυλικούς. Γράφει ο Δ. Δραγώγιας.
Οι πρώτοι πρόθυμοι όντες πάντοτε αναλάμβαναν τη βρόμικη δουλειά: Να διεκπεραιώνουν όσα δεν καταδεχόταν η εξουσία. Βάφτιζαν το κρέας ψάρι και παρουσίαζαν τις ανομίες της εξουσίας ως ευλογία. Οι δεύτεροι ήταν οι υποτακτικοί. Μετέφεραν τις εντολές των αυλαρχών έχοντας την ψευδαίσθηση ότι κόμιζαν μερίδιο εξουσίας. Στο «υπάρχει και φιλότιμο» ήταν οι… Γκρούεζες που με τόση πιστότητα απέδωσε ο αείμνηστος Παπαγιαννόπουλος.
Το μεγαλύτερο κακό ήταν ό,τι από το 2008 έως τούδε πολλοί Γκρούεζες πέρασαν από τον Παναθηναϊκό. Η αυλή ήταν το μεγαλύτερο αμάρτημα, ακόμη μεγαλύτερο και από την ασυνεννοησία των πολλών εκατομμυριούχων μετόχων. Από την αρχή του εγχειρήματος της πολυμετοχικότητας που κατ’ έμπνευση, εκπόνηση και σχεδιασμό επί χάρτου ήταν ελκυστικό, αν όχι πανθομολογουμένως αποδεκτό, ο καθένας από τους πολλούς πυλώνες εξουσίας που προέκυπταν είχε την αυλή του. Και όπως συνήθως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, τα μηνύματα ήταν μπερδεμένα. Ο Παναθηναϊκός από πολυμετοχικός κατέληξε σε ένα παζλ τα κομμάτια του οποίου είχαν πάνω τους το πρόσωπο του Τζίγκερ, του Πατέρα, του Βγενόπουλου, του Γιαννακόπουλου κ.ο.κ. Οπως κι αν το συμπλήρωνες, η εικόνα που έβγαινε δεν απέδιδε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αν αναπαραγάγει κανείς τα όσα διοχέτευαν στην κοινή γνώμη οι αυλές, τότε θα οδηγούνταν στα εξής συμπεράσματα: Οτι ο Νικόλας Πατέρας δεν ήταν παρά ένα πιόνι του Ανδρέα Βγενόπουλου. Οτι έπραττε καθ’ υπόδειξη του Βγενόπουλου σε πλείστες περιπτώσεις, όπως στην απομάκρυνση του Τεν Κάτε. Οτι ουδείς αποδεχόταν τη χρόνια φιλία του με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη. Οτι δρούσε υπογείως χρησιμοποιώντας αυτή τη σχέση του για να διαλύσει (;) τον Παναθηναϊκό έπειτα από υπόδειξη του Βγενόπουλου, προκειμένου να δημιουργηθεί πρόβλημα στον Τζίγκερ. Τελικώς, η πολυμετοχικότητα δεν ήταν αρραγής και αδιαίρετη. Αυτό το είχαμε εμπεδώσει εδώ και καιρό.
Είναι σίγουρο ότι ακόμη και ο Τζίγκερ, με την πολιτική λιτότητας που προσπάθησε να εφαρμόσει από τον περασμένο Μάιο και με την αποδυνάμωση της ομάδας, έχασε πολύ περισσότερα από όσα υπολόγιζε κι ο ίδιος. Ακόμη και σήμερα δεν είναι κανείς σε θέση να υπολογίσει. Το έλλειμμα εκτοξεύτηκε μέσα στο καλοκαίρι, κι εκεί κάπου ο Τζίγκερ επιχείρησε να πετάξει από πάνω του την ευθύνη προ(σ)καλώντας τον Βγενόπουλο να πάρει κατεστραμμένη γη.
Το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό είναι ότι ο Βγενόπουλος δεν έχει τη δυνατότητα να μετάσχει σε ένα power game στο οποίο ο ίδιος θα είναι εκτός των πρωταγωνιστών. Με τις εταιρείες του να μετρούν εκατομμύρια ευρώ ζημιές και με τη δημόσια παραδοχή του ότι δεν είναι τόσο δυνατός όσο το 2008, η λύση θα αναζητηθεί εκεί που δεν ευδοκίμησε τελικώς πριν από τρία χρόνια: στην πολυμετοχικότητα χωρίς τις αυλές. Αν σε κάτι ωφέλησε –και θα ωφελήσει μελλοντικά– η κρίση είναι ότι πλέον το κοινό δεν χρειάζεται μεσάζοντες για να κατανοήσει μια κατάσταση. Την έχει εμπεδώσει χωρίς ωραιοποιήσεις και μεταλλάξεις. Γνωρίζει ότι ο Παναθηναϊκός είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης, γνωρίζει ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό, γνωρίζει ποιοι τον παραπλάνησαν και ποιοι έπαιξαν στην πλάτη του ένα επικίνδυνο παιχνίδι εξουσίας και δύναμης.
Ο Βγενόπουλος, αν και λιγότερο δυνατός από το 2008, εξακολουθεί να έχει αξιόλογους φίλους όπως εξακολουθεί να διαθέτει φανατικούς εχθρούς τους οποίους όμως γνωρίζει. Τώρα ίσως χρειαστεί να θυμηθεί την παλιά ικανότητά του να πετυχαίνει σημαντικές επιχειρηματικές συμφωνίες παντρεύοντας «μεγάλα» συμφέροντα. Οπως είχε «αδειάσει» τον Γιάννη Βαρδινογιάννη προ τριετίας επιβάλλοντας ουσιαστικά την πολυμετοχικότητα, τώρα καλείται να δημιουργήσει σύνθεση μέσα από την αντίθεση που και ο ίδιος φρόντισε να ενισχύσει. Το αν και για πόσο ακόμη ο Βγενόπουλος και ο Τζίγκερ θα απασχολούν τα media με τις φραστικές, ή δικαστικές επιθέσεις τους ουδόλως ενδιαφέρει πλέον το οπαδικό κοινό. Το επόμενο στοίχημα θα είναι να πείσει –γιατί χθες δεν έπεισε– ότι μετά την εποχή της απληστίας ολοκληρώθηκε και το τελευταίο στάδιο της μιζέριας προτού πάμε σε μια νέα εποχή με άλλα χαρακτηριστικά. Και προ παντός χωρίς την παρουσία της παρωχημένης όσο και ανεπιθύμητης αυλής με τους… Γκρούεζές της.
Πηγή: Εξέδρα
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις