Επιστροφή του Ρικ Πιτίνο λοιπόν στο παρκέ για τον εξάστερο.

Δεν είμαστε και ειδικοί του μπάσκετ, άλλωστε το άθλημα έχει αποκτήσει τέτοιο βαθμό εξειδίκευσης που ούτε η Ιατρική δεν έχει, αλλά μπορούμε να πούμε σίγουρα το εξής για τον Πιτίνο.

Ότι ανεξάρτητα από τη δουλειά που θα κάνει με την ομάδα και την αλλαγή που αναμένεται να επιτύχει στο προφίλ της, αν μη τι άλλο, θα φέρει σίγουρα την κοσμοπολίτικη αύρα και το κυριλίκι που ταιριάζει σε μια ομάδα σαν τον μπασκετικό Παναθηναϊκό.

Θα μου πείτε, μ' αυτό είναι το πρόβλημα;

Αυτό του έφταιγε του Παναθηναϊκού ή οι 85 πόντοι που τρώει σε κάθε παιχνίδι και η κατρακύλα στο τέλος των αγώνων;

Προφανώς και είναι το δεύτερο το μεγάλο πρόβλημα, αλλά από κει και πέρα η αύρα, η αίσθηση του μεγαλείου, η λάμψη και η προσωπικότητα αυτών που βρίσκονται στην ομάδα, παίζει το ρόλο της και σε μεγάλο βαθμό μάλιστα όπως σε όλα τα ομαδικά αθλήματα.

Προφανώς επίσης και ο Παναθηναϊκός χρειάζεται μια δυο ουσιαστικές προσθήκες για να κλείσει τα κενά που εμφανίζει σε συγκεκριμένα πράγματα μέσα στο παρκέ.

Όμως μην υποτιμάτε σε καμιά περίπτωση τη γενικότερη αίσθηση και το κύρος που προσδίδει σε οποιαδήποτε προσπάθεια να αλλάξει τα πράγματα, η προσωπικότητα και το κύρος του προπονητή.

Άλλωστε το αν ο Πιτίνο γνωρίζει τα μυστικά του μπάσκετ και κυρίως το πώς θα χειρισθεί τους "δύσκολους" ομολογουμένως Αμερικανούς αθλητές που έχουν τις ιδιομορφίες τους, ούτε λόγος.

Και δεν περιμέναμε φυσικά να έρθει στον Παναθηναϊκό, να τον δούμε από κοντά και να τον "δοκιμάσουμε" μισή σεζόν για να τον κρίνουμε.

Αυτά είναι διαπιστευτήρια που ο Πιτίνο τα κουβαλάει μαζί του εδώ και κάτι δεκαετίες.

Το θέμα είναι και επιμένουμε ιδιαίτερα σ' αυτό, το κυριλίκι και ο αέρας που θα φέρει στο κλίμα και το "αίσθημα" της ομάδας η έλευσή του και η ανάληψη των καθηκόντων του.

Κάτι που ελάχιστοι προπονητές διαθέτουν και μάλιστα σε τέτοια κλίμακα που να είναι αρκετά για να μπορείς να πεις με σιγουριά ότι "ναι, αυτός είναι ένας προπονητής που ταιριάζει να κάθεται στον πάγκο μιας ομάδας σαν τον Παναθηναϊκό".

Κύριος ήρθε την πρώτη φορά λοιπόν ο Ρικ, κύριος έφυγε και κύριος ξαναέρχεται.

Καλή του τύχη...