Ούτε με τον Αναστασιάδη - Διψάει ο Ολυμπιακός - Χατζηγιοβάνη, κόψ’το! - Η γνώμη μου για Βόλο

Δεν πρόσθεσε κάτι από πλευράς ουσίας και εντυπώσεων για τον Παναθηναϊκό, η αναμέτρηση με τον Άρη και το τελικό 0-0 που σφράγισε τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών και των προπονητών και των δύο ομάδων.
 

Σαν τελική σούμα πριν τη διακοπή των Χριστουγέννων, ο Παναθηναϊκός σίγουρα ήθελε κάτι παραπάνω από  τη συγκομιδή βαθμών στα παιχνίδια με ΟΦΗ και Άρη και πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό με το οποίο ξαναρχίζει τις υποχρεώσεις του μετά τις γιορτές.

Το βασικό του πρόβλημα εξακολουθεί να είναι το σκοράρισμα.
 

Καθώς πέναλτι αυτή τη φορά δεν κέρδισε και γκολ με άλλο τρόπο για τέταρτο σερί παιχνίδι δεν μπόρεσε να βάλει.
 

Αρχίζει και αποκτάει τα χαρακτηριστικά της κακοδαιμονίας αυτή κατάσταση, πέρα από τις εγγενείς αδυναμίες που έχει ο Παναθηναϊκός στο συγκεκριμένο πρόβλημα.
 

Βέβαια να κάνει... ξόρκια και να λύσει το πρόβλημα δεν γίνεται, καθώς αυτά δεν έπιαναν τις... καλές εποχές που είχε και τον Ανσστασιάδη στον πάγκο που όσο νάναι φυσιολογικά τα είχε τα... κονέ του με τον επουράνιο σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι ο Δώνης.
 

Απ' την άλλη, ακόμα και αν κάνει ματ στις μεταγραφικές του αναζητήσεις και καταφέρει να αποκτήσει στην διάρκεια της διακοπής του πρωταθλήματος, τον σούπερ τούπερ φορ που κάπου σε μια γωνιά της Ευρώπης ή του πλανήτη θα περιμένει τον Παναθηναϊκό σαν το μεγάλο βήμα στην καριέρα του και πάλι δεν πρόκειται να βρει λύση στο πρόβλημα καθώς αντικειμενικά ακόμα και την 1η του Γενάρη να ενσωματωθεί ο εν λόγω στο ρόστερ του τριφυλλιού δεν γίνεται να προλάβει να είναι έτοιμος ια δράση σε μια βδομάδα περίπου.
 

Μοιάζει άλυτο αυτό το πρόβλημα, πολύ περισσότερο που ο Δώνης δοκίμασε και τη λύση που όλοι έλεγαν πως θα δώσει άμεση διέξοδο στο αδιέξοδο, δηλαδή τη χρησιμοποίηση του Περέα στο αρχικό σχήμα και με τον ΟΦΗ και με τον Άρη αλλά προκοπή και γκολ και πάλι δεν βρήκε.
 

Δεν απομένουν και πολλά πράγματα λοιπόν πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, παρά να συνεχίσει ο Δώνης την προσπάθεια με αυτούς ου έχει στην διάθεσή του και ότι προκύψει από κει και πέρα.
 

Βέβαια το να περιμένεις όλο αυτό το πράγμα να "ξεμπουκώσει" και να αρχίσει να γαζώνει τα δίχτυα στο επόμενο παιχνίδι, που είναι με τον πληγωμένο από πολλές απόψεις Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη που διψάει για... πάσης φύσεως αποδείξεις και ονόματα, δεν είναι και ό,τι το καλύτερο, αλλά και πάλι θα πούμε το προφανές, ότι δεν μπορεί αντικειμενικά να γίνει και κάτι διαφορετικό.
 

Εκείνο πάντως που προβληματίζει επίσης και ασφαλώς δεν βοηθάει και στο βρεθούν επί πλέον λύσεις στο πρόβλημα, είναι η σταθερότητα στο ντεφορμάρισμα που δείχνει ο Μπουζούκης, η συνεχιζόμενη προσήλωση του Χατζηγιοβάνη στις ατομικές προσπάθειες που από κάποιο σημείο και μετά αρχίζουν και αποκτάνε τα χαρακτηριστικά της φλυαρίας και του... πολύ φασαρία για το τίποτα, αλλά και η παρουσία του Περέα που αρχίζει και εξαντλείται σε κάποια δείγματα φρεσκάδας και μαχητικότητας και ταυτόχρονα σε μια τάση για εύκολες βουτιές χωρίς αντίκρυσμα αφού ούτε φάουλ δεν κερδίζει.
 

Μ' αυτά και μ' αυτά θα πορευθεί ο Παναθηναϊκός στη περίοδο των διακοπών, με την ελπίδα να μπορέσει μέσα από τη δουλειά στις προπονήσεις να βελτιώσει ό,τι μπορεί και προλαβαίνει και να παρουσιαστεί όσο γίνεται καλύτερος στο επιθετικό του κομμάτι και στο σκοράρισμα με την επανέναρξη των υποχρεώσεών του στο πρωτάθλημα.

 

 

Και κάτι τελευταίο που έχει να κάνει με όσα έγιναν στον Βόλο και τις διαμαρτυρίες του Ολυμπιακού.
 

Κατ' αρχήν να πούμε ότι ο Ολυμπιακός έχει δίκιο για όσα διαμαρτύρεται άσχετα με το πως το εκφράζει ή με την ένταση της προς τα έξω αντίδρασής του.
 

Ακούω και διαβάζω όμως από πολλούς φίλους και μη Παναθηναϊκούς κάπου να το... χαίρονται το πράγμα, με τη λογική του τόσα χρόνια κάνατε τα ίδια, δέστε τώρα τη γλύκα της ιστορίας για να... μάθετε.
 

Τεράστιο λάθος αυτό και για δυο λόγους μάλιστα.
 

Πρώτα και κύρια, γιατί αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πόσο λάθος και αντιποδοσφαιρική ήταν όλη αυτή η ιστορία που βασάνισε τον Παναθηναϊκό με τη δήθεν προστασία της ομάδας ή την αδυναμία παρέμβασής της στο παρασκήνιο, καθώς αποδεικνύεται και φέτος πως το λεγόμενοι παρασκήνιο του ποδοσφαίρου δεν αντιμετωπίζεται στη ρίζα του με το να αλλάζει απλά χέρια αυτός που το... διαφεντεύει.
 

Και δεύτερο και το κυριότερο.
 

Φωνάζουν όντως οι Ολυμπιακοί τώρα φίλοι μου Παναθηναϊκοί όπως φωνάζατε και εσείς πριν κάμποσα χρόνια.
 

Με μια τεράστια διαφορά όμως.
 

Οι Ολυμπιακοί διαμαρτύρονται και αγανακτούν με αυτόν που τους αδικεί και σηκώνουν με ότι μέσα διαθέτουν θόρυβο και πόλεμο εναντίον του.
 

Εσείς όμως φίλοι μου Παναθηναϊκοί αλλά και εσείς απλά "Παναθηναϊκοί" χωρίς το "φίλοι μου", διαμαρτυρόσασταν και αγανακτούσατε όχι γι' αυτόν που αδικούσε την ομάδας σας -μάλιστα κάποιοι από σας τον είχατε και για... πρότυπο προέδρου και παράγοντα τον συγκεκριμένο και κυρίως επί Κόκκαλη- αλλά με την... ομάδα σας επειδή... αδικείται.
 

Και μάλιστα συγκεντρώνατε εκεί, εναντίον της και εναντίον των ανθρώπων της, όλα τα βέλη, την πολεμική, τον θόρυβο και την... οργή σας. 
 

Ε έχει κάποια διαφορούλα η όλη φάση δεν νομίζετε;
 

Οπότε αντί για κραυγούλες δήθεν Παναθηναϊκοφροσύνης του στιλ "εσείς δεν έχετε δικαίωμα να διαμαρτύρεστε" προς του Ολυμπιακούς, καλό είναι να κοιτάξετε λίγο το καθρεφτάκι σας και να σκεφτείτε αν εσείς με τη σειρά σας έχετε πια το δικαίωμα να κουνάτε το δάχτυλο για οτιδήποτε και προς οποιοδήποτε για όσα ΤΩΡΑ ΠΙΑ γίνονται στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
 

Καθώς αυτό το δάχτυλο έπρεπε να το είχατε σηκώσει ΤΟΤΕ εδώ και κάτι χρονάκια και να το σηκώσετε προς; την... απέναντι πλευρά και όχι προς την ίδια σας την ομάδα.
 

Τώρα πια είναι αργά.
 

Και για φωνούλες και για... δάχτυλα πάσης φύσεως και για μετάνοιες.