Η μεγάλη ευκαιρία Παναθηναϊκού και Αλαφούζου - Αυτή είναι η... πληγή - Να τελειώνουμε επιτέλους!

Παναθηναϊκός - Γιάννης Αλαφούζος: Δεν ξέρω αν αυτό που γίνεται τώρα στον Παναθηναϊκό μπορεί να περιγραφεί με κάποια από τις φράσεις που ακούστηκαν στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξη του Γιώργου Δώνη, αν είναι δηλαδή "η αρχή του τέλους", "το τέλος της αρχής", "μια νέα αρχή" και όλα τα σχετικά.

Ξέρω όμως σίγουρα ότι είναι ένα πράγμα.

Μια νέα ευκαιρία.

Μια νέα ευκαιρία για όλους, από πάνω μέχρι κάτω.

Για τον Γιάννη Αλαφούζο αρχικά, για τα στελέχη της ΠΑΕ σε δεύτερο χρόνο και για το ποδοσφαιρικό τμήμα κατ΄επέκταση.

Κι όπως σε κάθε "νέα ευκαιρία" που σου παρουσιάζεται στην ζωή, έτσι και σ΄αυτή ισχύει ένας χρυσός κανόνας.

Θα πρέπει δηλαδή, να βρεις την χρυσή τομή ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν και το μέλλον.

Θα πρέπει να βρεις την χρυσή τομή κοιτάζοντας συνεχώς το παρελθόν από την μια και τραβώντας γραμμή ταυτόχρονα με το παρελθόν σε οριζόντιο και κάθετο επίπεδο.

Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται από πρώτη ματιά και όσο το κάνει να φαίνεται η... διατύπωσή του.

Τα πράγματα στον Παναθηναϊκό είναι απλά σε γενικές γραμμές.

Και είναι και πάλι στο χέρι του Γιάννη Αλαφούζου να τα εκμεταλλευτεί σωστά και να προσχωρήσει.

Θα πρέπει το παρελθόν και όσα έχουν γίνει στον Παναθηναϊκό, να είναι διαρκώς στο νου των ανθρώπων του Παναθηναϊκού και να αποτελεί οδηγό και παράδειγμα, του τι δεν πρέπει να επαναλάβει.

Πράγματα, λογικές, πρόσωπα και καταστάσεις που λειτούργησαν καταστροφικά και σαν τροχοπέδη στον Παναθηναϊκό, είναι απαγορευτικό να ξανακάνουν και πάλι την εμφάνισή τους.

Τόσο σε επίπεδο της καθημερινότητας του συλλόγου, όσο και σε επίπεδο λογικής και τρόπου λειτουργίας του.

Να μην τα αναλύουμε περισσότερο τώρα, τα έχουμε πει χιλιάδες φορές πριν  γίνουν και όσο γινόντουσαν, τα είπαν όλοι... εκ των υστέρων και ας ήταν πρώτοι στην... αμαρτία όσο γινόντουσαν, τα λένε όλοι τώρα πια όσο κι αν δείχνουν ότι είναι έτοιμοι να τα ξανακάνουν.

Το θέμα δεν είναι τι κάνουν,  γιατί το κάνουν και τι μυαλά κουβαλάνε όλοι αυτοί.

 

Το θέμα είναι ο Γιάννης Αλαφούζος τι θα κάνει και τι θα λέει και κατά πόσο σκοπεύει ακόμα να χρησιμοποιήσει τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια εργαλεία και τις ίδιες πρακτικές που τον οδήγησαν στον παραλογισμό του να είναι ο μόνος που βάζει λεφτά στον Παναθηναϊκό και να τον βρίζουν κιόλας ακόμα και οι ίδιοι που τον αποθέωναν μέχρι πριν λίγο και... ευεργετήθηκαν πολλαπλώς από αυτόν.

Αυτά σε σχέση με το παρελθόν.

Σε σχέση με το παρόν τώρα και με αυτό που ουσιαστικά αποτελεί "νέα ευκαιρία" για τον Παναθηναϊκό.

Ο Γιάννης Αλαφούζος, ιδιαίτερα τώρα που ουσιαστικά έχει απομείνει ο μοναδικός στον χώρο του Παναθηναϊκού που εξακολουθεί να λειτουργεί τόσο παραγοντικά όσο και σαν χρηματοδότης, έχει μια μοναδική ευκαιρία και ένα μοναδικό καθήκον ταυτόχρονα.

Κι αυτό δεν έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με το ποδοσφαιρικό τμήμα ή με το πόσο ανταγωνιστική θα γίνει η ομάδα και πως πόσο πειστικά θα παλεύει από δω και πέρα τους στόχους της.

Το βασικό για τον Παναθηναϊκό είναι να λειτουργήσει επιτέλους σαν "ΕΝΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ" και να στηριχτεί επιτέλους στην ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ του κόσμου και να μπορεί έτσι να απαιτεί και την στήριξη της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ του κόσμου του και όχι μεμονωμένων κομματιών του κατά περίσταση και ανάλογα με το συμφέρον και οφέλη που θα έχει απ' αυτή την "στήριξη" το κάθε κομμάτι κάθε φορά.

Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να αρχίσει σιγά-σιγά να ξαναβρίσκει κάποια από τα χαρακτηριστικά του... DNA του, κάποια από τα χαρακτηριστικά και τις αξίες που κουβαλάει η ιστορία και το όνομά του.

Δεν νοείται "νέα αρχή" στον Παναθηναϊκό με διατήρηση της λογικής και του "λόγου" του μίσους και της χυδαιότητας, των διακρίσεων και των διαχωρισμών, των... πορτιέρηδων και των νταβαντζήδων στο γήπεδο, στην εξέδρα, στα ΜΜΕ και στο... διαδίκτυο, δεν νοείται με λίγα λόγια "νέα αρχή" με ένα Παναθηναϊκό που θα συνεχίζει να συμπεριφέρεται εχθρικά και απωθητικά για το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου του, στο όνομα της προσέλκυσης, του... εξευμενισμού και της δήθεν... στήριξης και υποστήριξης από πρόσωπα και πράγματα που τον χρησιμοποίησαν σαν μαγαζάκι τόσα χρόνια.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να ξαναγίνει ένα σύλλογος χαράς και απόλαυσης για όλο τον κόσμο του, μια ομάδα που η επαφή μαζί της τόσο και κυρίως στο γήπεδο, όσο και συνολικά, να σου δίνει την αίσθηση ότι "μιλάω και είμαι με το... σπίτι μου" και όχι με ένα "ταμπουρωμένο μετερίζι που πρώτα και κύρια προσπαθεί να... φυλαχτεί, να... ξεγελάσει, να... θολώσει και να... απωθήσει, παρά να κερδίσει και να βαδίσει παρέα με τον κόσμο του".

Αυτό ήταν και εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη πληγή και η αιτία του παραλογισμού, της αντιποδοσφαιρικής λογικής και όλων των δεινών που συσσωρεύτηκαν στον σύλλογο τις τελευταίες δεκαετίες, οδηγώντας τον στα πρόθυρα της διάλυσης και στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα σε όλα τα επίπεδα.

Αυτά είναι κατά την γνώμη μου και δεν χρησιμοποιώ το κλισε ¨κατά την ταπεινή μου γνώμη", καθώς αυτή η γνώμη δεν είναι καθόλου ταπεινή και έρχεται σαν το ρεζουμέ χρόνων δίπλα κοντά και στα όρια του... μέσα σ' αυτή την ομάδα.

Από κει και πέρα ο καθένας κρατάει ότι θέλει και φυσικά κάνει και λέει ότι νομίζει.

Τα θέμα όμως είναι, πως αν ο Παναθηναϊκός δεν βρει την χρυσή τομή ανάμεσα σ' αυτά που πρέπει να κρατάει συνεχώς ζωντανά από το παρελθόν και στην γραμμή που πρέπει να τραβήξει από δω και πέρα από το παρελθόν του ξανά, πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να ξανακάνει τις ίδιες και τις ίδιες κουβέντες και να συναντάει ξανά τα ίδια πράγματα που τον ταλαιπώρησαν και τον κατέστρεψαν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αδιανόητη συμφωνία από Αλαφούζο - Έτσι... εκτοξεύει τον ΠΑΟ - Αφήνει πολύ πίσω ΠΑΟΚ-Ολυμπιακό!

 

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις