Στο Καραϊσκάκη τι θα γίνει ρε γαμώτο; Ήταν η… Ριζούπολη της ΑΕΚ

ΑΕΚ - Ολυμπιακός: Παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας:
Το σημερινό στραπάτσο της ΑΕΚ (1-5) δεν καταπίνεται!

Δεν αντέχεται ρε φίλε, δεν χωράει στο μυαλό σου, δεν μπορείς να το κουβαλήσεις στην πλάτη σου.

Και δεν δικαιολογείται με τεχνικές της επικοινωνίας, όσο και να προσπαθήσουν τα τζιμάνια του είδους.

Πόσα τσιμέντα να δει πια ο οπαδός της ΑΕΚ, πόσες κερκίδες, πόσα μουσεία, πόσα γκαζόν; Όμορφα είναι όλα αυτά αλλά άψυχα, δίχως σφυγμό. Και όταν προέρχεσαι από μια από τις μεγαλύτερες ήττες της πρόσφατης ιστορίας σου, δεν μπορούν να απαλύνουν τον πόνο σου.
Γιατί δεν έχασε με μηδέν ένα η ΑΕΚ, έχασε με ένα πέντε.

Κι όταν τρως πεντάρα δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν έπαιξε 4-3-2-1 ο Χιμένεθ αντί για 4-2-3-1 που «ταιριάζει περισσότερο στην ομάδα του», αν ο Μαρτίνς άλλαξε το σχεδιασμό του και δεν κατέβασε 3-4-3, αν κάποιος έπαιξε «σύρτης» και κάποιος άλλος «κρυφός κυνηγός». Καλά είναι αυτά για τους αναλυτές του καναπέ, που νομίζουν ότι το ποδόσφαιρο είναι πλεηστέσιο ή ακόμη χειρότερα εγκυκλοπαιδικό ανάγνωσμα. Όταν τρως πέντε όμως, τι να πεις και τι να μολογήσεις;

Να τα ρίξουμε πάλι όλα στην καμπούρα του Μάνταλου; Να πάρουμε το σκαλπ του Κρίστιτσιτς; Να μουντζώσουμε τον Αλμπάνη και να φτύσουμε τον Χνιντ;
Σιγά μην ήταν ατομικό το θέμα γαμώ την τρέλα μου. Ατομικό είναι στον σκυλοκαυγά, όταν πάει το ματς πόντο με πόντο και κάνει ένας δικός σου ή του αλλουνού ένα μικρό λαθάκι και κρίνεται η συνάντηση.

Εδώ τι να πεις; Τι στο διάολο να πεις;
Δεν χωνεύονται τα πέντε με καμία σόδα…

Και πάλι καλά να λέμε που έδωσε εντολή ο Μαρτίνς στο ημίχρονο «παίχτε χαλαρά ζαγάρια, μην τύχει και τραυματιστεί κανένας, έχουμε και Κύπελλο μπροστά μας».

Αλλιώς πόσα θα εισέπραττε σήμερα η ΑΕΚ; Έξι, επτά, οκτώ; Στο γήπεδό της μέσα; Στην έδρα της;

Στο Καραϊσκάκη τι θα γίνει ρε γαμώτι; Θα σκάσει μύτη ο Ηρώδης αυτοπροσώπως, να βάψει τα χέρια του στο αίμα των νηπίων;

Αλλά ξέχασα, ως τότε θα έχει απομακρυνθεί από την ΑΕΚ ο Χιμένεθ και θα έχει αναλάβει κάποιος λεβέντης που πονάει το σύλλογο και δεν είναι φραγκοφονιάς και θα κερδίσει τα αποδυτήρια και θα κάνει τους παίκτες μια γροθιά και θα παίζουν για τη φανέλα και θα σουτάρουν τα παλικάρια και θα σπάνε τα δοκάρια. Κι ύστερα ξύπνησες…

Θα το πω με μια φράση, μπας και πάρει μπρος κανείς:
Το σημερινό παιχνίδι ήταν η «Ριζούπολη» της ΑΕΚ!

Μόνο που σ’ εκείνο τον δραματικό αγώνα της Ριζούπολης, έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο το αδιανόητο καφριλίκι των οπαδών που κάνανε τα αίσχη.
Σήμερα βρισκόμασταν στο ΟΑΚΑ, στο κονάκι της Ένωσης, στο σπιτικό της. Και με τον Ολυμπιακό να παίζει στις δυο χιλιάδες στροφές το πρώτο ημίχρονο και με νεκρό το δεύτερο, πάρε πέντε γκολ να έχεις να πορεύεσαι.

Όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, όχι τέσσερα, αλλά πέντε!

Είναι προφανές ότι έφταιγε ο αλήτης ο Καρέρα που άφησε απροπόνητη την ομάδα και είχε φέρει γυμναστή εκείνον τον δάσκαλο του σκι, που δεν ήξερε από μπάλα. Δίχως την καταστρεπτική του επιρροή, η ΑΕΚ θα τον είχε κατακρεουργήσει σήμερα τον Ολυμπιακό και θα είχε σκορπίσει τα κομμάτια του στα σκυλιά.

Αλλά ο βρωμιάρης ο Ιταλός, ο μακαρονάς, ο τιραμισούς, μας διέλυσε και μας οδήγησε στο γκρεμό…

Δεν πειράζει, ο Δικέφαλος έχει μέλλον λαμπρό μπροστά του.
Αύριο όλοι μπετά, μια καινούρια μέρα αρχίζει!