Σλούκας, Βεζένκοφ και Μιλουτίνοφ - Σημαντικές ομοιότητες, μεγάλες διαφορες

Όπως, φαντάζομαι, ξέρετε / θυμάστε δεν είμαι blogger -μπασκετικού- Ολυμπιακού αλλά ποδοσφαιρικού. Αυτό κάνω σχεδόν όσο ασχολούμαι με τη δημοσιογραφία, από το 1998/99 και μετά. Όμως μπάσκετ παρακολουθώ απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Θυμάμαι πολύ καθαρά πόσο άυπνο με είχε αφήσει το f4 του Τελ Αβίβ το 1994. Αρχικά για καλό λόγο, τη νίκη επί του ΠΑΟ στον ημιτελικό, και ύστερα για κακό, την ανέλπιστη ήττα από τη Μπανταλόνα στον τελικό. Θυμάμαι ακόμα και τους ιστορικούς τελικούς της Α1 μεταξύ Άρη (του Γκάλη, του Γιαννάκη κτλ) και του ΠΑΟΚ (του Πρέλεβιτς, του Λέβινγκστον, του Φασούλα κτλ). Τα γράφω αυτά αφενός για να συστηθώ, καλύτερα και αφετέρου για να προετοιμάσω το έδαφος της κουβέντας μας στο συγκεκριμένο blog. Ναι, μπασκετικό θα είναι και να με συγχωρούν οι αληθινοί γνώστες του αντικειμένου και εκείνοι που αισθάνονται ότι μπαίνω στα «χωράφια» τους απρόσκλητος.

Όπως, επίσης φαντάζομαι, ξέρετε / θυμάστε, είμαι άνθρωπος που του αρέσει να επιχειρηματολογεί παραθέτοντας δεδομένα, όχι απλά εκφέροντας απόψεις. Άποψή μου είναι ότι ΑΝ ο Ολυμπιακός έχανε τον Μιλουτίνοφ είτε για την Αρμάνι, είτε (ακόμα χειρότερα) για τον Παναθηναϊκό, το πλήγμα θα ήταν μεγάλο. Πρωτίστως αγωνιστικό και δευτερευόντως επικοινωνιακό. Συχνά δίνουμε μεγαλύτερη σημασία απ' αυτή που πρέπει στο δεύτερο αλλά μας παρασύρει η δημόσια κουβέντα, το mainstream. Και όπως ξέρετε είναι δύσκολο να πας κόντρα στο μεγάλο... ρεύμα.

Αντιλαμβανόμενος ότι πιθανότατα δεν έχω μεγάλο όγκο πληροφοριών - δεδομένων στο τι έγινε ή δεν έγινε μεταξύ Ολυμπιακού και Μιλουτίνοφ και φτάσαμε να παίζεται στην τελευταία... ζαριά η παραμονή του, προσωπικά μου φαίνεται αδιανόητο, λάθος μεγάλο, ότι συνέβη. Στη δική μου θεώρηση των πραγμάτων, που μπορεί να είναι και πολύ λάθος το δέχομαι, ΔΕΝ γίνεται να έχεις ένα δικό σου παιδί, τον Νίκολα, στο περίμενε και να έχεις καθαρίσει προ πολλού με τον Φαλ. Δεν γίνεται να δίνεται προτεραιότητα (σε συμβόλαιο και αγωνιστικά λεπτά) στον κατά 3 χρόνια μεγαλύτερο Μουσταφά και όχι στον Σέρβο.

Προσωπικά θεωρώ παιχταρά τον Μιλουτίνοφ και κατ' εμέ έπρεπε να είναι η απόλυτη προτεραιότητα στη θέση 5 για τον Ολυμπιακό. Επαναλαμβάνω ωστόσο ότι ούτε τη γνώση έχω αλλά πιθανώς αγνοώ και έναν τεράστιο όγκο δεδομένων για να είμαι βέβαιος για ό,τι λέω. Γι' αυτό σκέφτομαι φωναχτά διατηρώντας τις επιφυλάξεις μου. Για ένα είμαι σίγουρος: ο Μπαρτζώκας γνωρίζει μόνος του πολλαπλάσιο μπάσκετ απ' αυτό που γνωρίζουμε όλοι εμείς οι παρατηρητές μαζί. Εξίσου βέβαιος ωστόσο είμαι ότι δεν έχει το αλάθητο και συχνά θα εκτιμά πράγματα και καταστάσεις λανθασμένα. Άνθρωπος είναι και άνθρωπος με συναίσθημα για τον Ολυμπιακό με ό,τι καλό και φυσικά κακό αυτό συνεπάγεται.

Από εκεί και έπειτα, τα τρία τελευταία καλοκαίρια τρεις σημαντικοί παίκτες, παίκτες - κεφάλαια για τον Ολυμπιακό, κλήθηκαν να πάρουν σημαντικές αποφάσεις. Το καλοκαίρι του 2023 ήταν ο Κώστας Σλούκας. Το καλοκαίρι του 2024 ήταν ο Σάσα Βεζένκοφ. Το καλοκαίρι του 2025 είναι ο Νίκολα Μιλουτίνοφ. Και στους τρεις προσφέρθηκαν ουκ ολίγες επιλογές. Είχαν μία κοινή. Τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό ο οποίος μάλιστα έδινε περισσότερα χρήματα για να τους δελεάσει. Από τους τρεις μόνο ο ένας επέλεξε τα περισσότερα χρήματα και τον αιώνιο αντίπαλο. Το έκανε ο Έλληνας της παρέας και δεν χρειάζεται σχόλιο επ' αυτού. Ένα λοιπόν το κρατούμενο και δεδομένο.

Πάμε παρακάτω. Στις 8 Ιουλίου 2023 που ο Σλούκας ανακοινώθηκε από τον Παναθηναϊκό ήταν 33,5 ετών. Σήμερα που ο Μιλουτίνοφ επιλέγει τον Ολυμπιακό και όχι τον Παναθηναϊκό είναι 30,5 ετών, δηλαδή 3 χρόνια νεότερος. Πέρυσι που ο Βεζένκοφ επέλεξε τον Ολυμπιακό αντί του Παναθηναϊκού ήταν 28 ετών. Από τους τρεις δηλαδή προτίμησε τους πράσινους εκείνος που «έκαιγε» - ένοιαζε λιγότερο τον Ολυμπιακό, ο σαφώς μεγαλύτερος σε ηλικία. Εκείνος που με μπροστάρη τον κόουτς των ερυθρόλευκων, Γιώργο Μπαρτζώκα, αντιλαμβάνονταν ότι κάθε άλλο παρά ως απολύτως αναγκαίος θεωρείται. Δεν ανήκε στην κατηγορία «προτεραιότητα» η παραμονή του.

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός επιβάλλεται να κοιτάξει στον καθρέφτη του και να κάνει την αυτοκριτική του για όσα έκανε ή δεν έκανε όλη τη σεζόν (σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς) και κυρίως από τον χαμένο ημιτελικό με τη Μονακό στο f4 του Αμπού Ντάμπι έως και το 1-1 με τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ για την Α1. Νομίζω είναι άπειρα εκείνα που πρέπει να συζητηθούν - αναλυθούν. Ως παρατηρητής είδα μια σειρά από σημαντικά λάθη τα οποία λίγο έλειψε να οδηγήσουν τον Ολυμπιακό ολοκληρωτικά στα... βράχια. Από εκεί και έπειτα, είναι εντελώς άλλο «κομμάτι» το τι συνέβη από το 1-1 και μετά όπου οι ερυθρόλευκοι έδειξαν να βγάζουν εγωϊσμό και να δείχνουν μέταλλο.

ΥΓ2: Γούστο και καπέλο του Σλούκα (και κάθε αθλητή) να επιλέγει ό,τι νομίζει ή ό,τι τον συμφέρει στην καριέρα του. Δική του η καριέρα και η ζωή, δικές του και οι επιλογές. Αυτό το δικαίωμα είναι αναφαίρετο, μη συζητάμε τα αυτονόητα. Όμως θα έπρεπε ο Σλούκας (και κάθε Σλούκας) πριν κάνει μια κίνηση να σκέφτεται για να μην εκτίθεται. Γιατί στο 1-1 των τελικών της Α1 στο ΣΕΦ έδειξε -προφανώς ειρωνικά- στους φίλους του Ολυμπιακού ότι εκείνος έχει 4 Ευρωλίγκες και η δική τους ομάδα 3. Μόνο που μάλλον... ξεχνάει ότι τις 2 πρώτες για τις οποίες καμαρώνει τις πήρε ως αθλητής του Ολυμπιακού και ως ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ, όχι ως πρωταγωνιστής. «Κουβαλάει» στο πέτο του δηλαδή 2 Ευρωλίγκες για τις οποίες βασικά κόπιασαν άλλοι, ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου, ο Χάινς κτλ. Για την ιστορία εκείνος είχε 14 λεπτά συμμετοχής μέσο όρο και στην κούπα της Πόλης (2012) και του Λονδίνου (2013).