Έκαναν τον Ευρωπαίο Παναθηναϊκό μικρομεσαία ομάδα και… φταίει ο Θεοδωρίδης!

Τώρα λοιπόν που καταλάγιασε ο... ορυμαγδός αποθεωσης για τις πολύ καλές πραγματικά εμφανίσεις του Παναθηναικου με την Ρέιντζερς να πούμε δυο λόγια πιο ψύχραιμα.

Διαβάστε επίσης...

Και φορ από Βραζιλία για Ολυμπιακό - Ποιός αρέσει στον Εντού

ΟΑΚΑ με φανέλα Παναθηναϊκού η εντυπωσιακή σύζυγος του Κυριακόπουλου! (ΦΩΤΟ)

Πρώτα-πρώτα και για να ξερουμε και για ποιο πράγμα μιλάμε τελικα, καθως απ' ό,τι φαινεται συνεχιζεται ακομα η διαχρονική αρρώστια σ' αυτή την ομάδα να μην ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε και τι ακριβως σχολιαζουμε.
Ο Παναθηναϊκός... αποκλειστηκε.
Ναι, το ξαναλέω γιατί θα πρέπει μάλλον να ξεκινήσουμε ξανά από την... αλφα-βητα.
Ο Παναθηναικος τελικά... αποκλειστηκε.
Και για την ακρίβεια, ο Παναθηναϊκός και σ' αυτά τα προκριματικά πήρε αυτό που έχει μάθει σαν... ρομπότ πλέον να κυνηγάει και να προσπαθεί να κερδίσει αυτή η ομάδα και αυτός ο οργανισμός συνολικά.
Τις... εντυπώσεις.

Όλα αυτά τα δεκαπέντε χρόνια ανομβρίας, ο Παναθηναϊκός έχει γίνει πραγματικός εξπέρ και αναμφισβήτητος πρωταθλητής σ' αυτό ακριβώς το σπορ.
Το κέρδισμα των εντυπώσεων δηλαδή. Φτιάχτηκε έτσι μια ομάδα, ένας οργανισμός και ένα πολύ  σημαντικό κομμάτι του κόσμου δηλαδή, που στόχο δεν έχει ούτε τους τίτλους, ουτε τις διακρίσεις στην Ευρώπη, ούτε καν το αποτέλεσμα του κάθε αγώνα στην τελική.
Στόχος, μοναδικός, ένας και... πολυπόθητος, είναι οι εντυπώσεις.
Οι εντυπώσεις που μπορούν να τους; αφήνους όλους ικανοποιημένους, οι εντυπώσεις που επιτρέπουν στο ρεπορτάζ να στέλνει μηνύματα αισιοδοξίας για την... συνέχεια και ειδικά κάθε καλοκαίρι και οι εντυπωσεις που επιτρέπουν σε άτομα επιεικώς ανίκανα έως και επικίνδυνα για την ομάδα και την ΠΑΕ να παραμένουν ακλόνητοι στις θέσεις τους στο πέρασμα των χρόνων.
Έχουν αποκτήσει ειδικότητα απίστευτη όλοι αυτοι να αλλάζουν κάθε φορά τους κανόνες και τα προφανή στον Παναθηναϊκό.
Κι έμαθε έτσι όλο το σύστημα να θεωρεί την αδυναμία προτέρημα, την αποτυχία επιτυχία και το λάθος σωστό.
Γι' αυτό και τα επαναλαμβανει με μαθηματική ακρίβεια και με απίστευτη συνέπεια κάθε φορά, κάθε χρόνο, κάθε τέτοια εποχή και κάθε επόμενη.

Αυτό ακριβώς έγινε για μια ακόμα φορά και συγκεκριμένα στα δυο παιχνίδια με την Ρέιντζερς.
Λέγαμε ακριβώς πριν μια εβδομάδα, πως ο Παναθηναϊκός δεν γίνεται να αποκλειστεί από αυτή την ομάδα με μια προϋπόθεση όμως.
Να μπορέσει να μείνει το ποδοσφαιρικό τμήμα τουλάχιστον, μακριά από παπαρολογία και την ποδοσφαιρική ηλιθιότητα που θα ακολουθήσει το πρώτο παιχνίδι, να καταλάβει τι έγινε στο Άιμπροξ και κυρίως να μην ξεχάσει ένα πράγμα.
Πως τελικά στην Γλασκώβη ΕΧΑΣΕ και μάλιστα με 2-0 και ότι στην ρεβάνς στην Αθήνα πρέπει να είναι διαφορετικός για να μην την ξαναπάθει.

Βιτόρια και παίκτες του Παναθηναϊκού πίστεαν πως ήταν απλά φοβεροί στη Σκωτία

Ε, όντως στου... κουφού την πόρτα τελικά.
Η ήττα πέρασε στο μυαλό της ομάδας και δυστυχώς και του προπονητή, σαν το... δευτερεύον και ασήμαντο στην ιστορία, έμεινε και η ομάδα στο ότι ο Παναθηναϊκός ήταν φοβερός για 55 λεπτά, ότι έκανε την καλύτερη εμφάνισή του εδω και χρόνια σε προκριματικά, ότι ήταν απίστευτα άτυχος και φυσικά κερασάκι στην τουρτα ότι ήταν κι αυτός ο διαιτητής που τον έβαλε ο Θεοδωριδης να μας κάψει για να πάρει τα λεφτά ο... Ολυμπιακός.
Κι αποφάσισε λοιπόν να κάνει και στο δεύτερο παιχνίδι ότι ακριβώς έκανε και στο πρώτο.

Με πρώτον απ' όλους τον Βιτόρια.
Που προφανώς έκρινε ότι όλα πήγαν καλά στην Γλασκώβη και αποφάσισε να κάνει τα ίδια ακριβώς και στο ΟΑΚΑ.
Την ίδια ενδεκάδα, την ίδια τακτική, την ίδια φιλοσοφία.
Και η πλάκα είναι ότι και ο Βιτόρια αλλά και η ομάδα το κατάφεραν με απίστευτη συνέπεια.
Έκαναν δηλαδή στη ρεβάνς ακριβώς, κατά γράμμα και στις λεπτομέρειες ακόμα, ότι έκαναν και στην Γλασκώβη.
Κια φυσικά και στη ρεβάνς, πήραν ό,τι και στο πρώτο παιχνίδι.

Τις εντυπώσεις και τον... αποκλεισμό.
Σκόρπισαν δηλαδή στους πέντε ανέμους τον αντίπαλό τους, εχασαν ευκαιριες, έφαγαν ένα γκολ και μετά... τέλος.
Πλήρης κατάρρευση και φυσιολογικός αποκλεισμός.

Η ουσία σε όλα αυτά και στο τελικό αποτέλεσμα είναι μία.
Ο Παναθηναϊκός και σαν αγωνιστικό πρόσωπο, αλλά κυριως σαν νοοτροπία, σαν μενταλιτέ και σαν οντότητα, έχει μεταβληθεί σε μια μικρομεσαία -στην καλύτερη- ομάδα στην Ευρώπη, που στην καλύτερη ξέρει να "παίζει καλά', να είναι... άτυχη, να... αδικείται αλλά παρ' όλα αυτά να... κερδίζει τις εντυπώσεις, με τελικό αποτέλεσμα όμως πάντα τον αποκλεισμό.
Κι αυτό δεν μπορεί να το αποτινάξει από το πετσί του.
Και το χειρότερο μέσα σ' αυτό το πνεύμα και την νοοτροπία αντιμετωπίζει και τις αποτυχίες του.
Δεν διδάσκεται δηλαδή απ' αυτές, δεν έχει μάθει να τις βλέπει με ποδοσφαιρικό μάτι και στην τελική το πιθανότερο δεν τις θεωρεί καν αποτυχίες.

Για παράδειγμα από την λήξη του αγώνα και μετά, ακούς και διαβάζεις ένα πράγμα μονότονα.
Ότι ο Παναθηναϊκός ισοπέδωσε την Ρέιντζερς, έπαιξε από καλά έως... μπαλάρα, ήταν άτυχος -κάποιοι που θέλουν να φανούν και πιο... σκληροί μιλάνε και ολίγον για ανικανότητα- αλλά τελικά αυτή η ομάδα αφήνει τις καλυτερες εντυπώσεις και υποσχέσεις για την συνέχεια.
Και ακριβώς εδώ είναι το πρόβλημα.
Γιατί ο Παναθηναϊκός όντως ισοπέδωσε την Ρέιντζερς, όντως ήταν καλός, όντως ήταν άτυχος, αλλά αυτό είναι και το τεράστιο πρόβλημα.
Ότι με όλες αυτές τις συνθήκες ΚΑΤΑΦΕΡΕ σε δυο παιχνίδια πανομοιότυπα με αυτή την ομάδα, στο ένα να ΧΑΣΕΙ και στο δεύτερο ΝΑ ΜΗΝ ΚΕΡΔΙΣΕΙ και να αποκλειστεί.
Δεν ξέρω αν συνειδητοποιείτε την διαφορά στην νοοτροπία.

Κι επειδή το όνομα της αντιπάλου ποιθανά να σας μπερδεύει, σκεφτείτε λίγο το εξής.
Αν ο αντίπαλος λεγόταν, Λαμία, Πανσερραϊκός, Βόλος, Παναιτωλικός και ο Παναθηναϊκός έκανε δυο ανάλογα παιχνίδια  αλλά στο πρώτο έχανε 2-0 και στην έδρα του έφερνε 1-1, πόσο φυσιολογικό θα ήταν στο τέλος το βασικό συμπέρασμα να είναι... ότι αφήνει καλά μηνύματα και αισιοδοξία για την συνέχεια παρά τον αποκλεισμό;
Η πλάκα είναι βέβαια, πως όλα αυτά τα δεκαπέντε χρόνια, οι τύποι που είναι στον Παναθηναϊκό και οι τύποι που τον...περιγράφουν και ενημερώνουν τον κόσμο γι' αυτόν, το έχουν διαπράξει και αυτό.
Έχουν αντιμετωπίσει δηλαδή ανάλογα στραπάτσα και αποτυχίες με ομάδες σαν κι αυτές που προαναφέραμε.
Και είναι αυτό ακριβώς που λέγαμε και στο ξεκίνημα.
'Οτι όλο το σύστημα πλέον, όλος ο οργανισμός και δυστυχώς και το ποδοσφαιρικό τμήμα, λειτουργεί και συμπεριφέρεται και εντός γηπέδου και εκτός, με την νοοτροπία μικρομεσαίας ομάδας και όχι ομάδα αντάξια του μεγέθους και του ονόματος του Παναθηναικου που έχει στόχους πρωταθλητισμού και τ΄τιλων στην Ελλάδα και μεγάλων διακρισεων στην Ευρώπη.

Από κει και πέρα τα υπόλοιπα και οι επιμέρους λεπτομέρειες ΚΑΙ του αγώνα ρεβάνς με τους Σκωτσέζους, είναι απλά τα... κερασάκια στην τούρτα.