Μόνο ένας… τραγικός Παναθηναϊκός δεν περνάει - Σαν σε προπόνηση ο Καλάμπρια

Εκανε το αναμενόμενο ο Παναθηναϊκός. πήρε δηλαδή την νίκη, αλλά άφησε ακόμα μισή την δουλειά.
Καθώς το λογικό με βάση την εικόνα των δύο ομάδων, ο Παναθηναϊκός ήταν να πάει για τουρισμό στην ρεβάνς απέναντι σε αυτή την ομάδα.

Έστω κι έτσι όμως, κυρίως χάρη στην διαμόρφωση του σκορ, την ανατροπή, αλλά και την εμφάνιση μετά τις αλλαγές, η αίσθηση που μένει για τον Παναθηναϊκό είναι από καλή έως και... πανηγυρική.
Υπερβολή φυσικά το τελευταίο, αλλά με αυτά που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, ίσως είναι και το λιγότερο.
Το θέμα απλά είναι, πως για να έχουν νόημα οι πανηγυρισμοί και το... ξεσάλωμα που ακολούθησε την λήξη του αγώνα, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει στην ρεβάνς να προκριθεί.
Είναι στο χέρι του και μάλιστα με όσα είδαμε χθες στο ΟΑΚΑ, είναι και με... άνεση στο χέρι του.

Απέναντί του είχε και θα έχει και στην ρεβάνς, μια ομάδα που ουσιαστικά δεν μπορεί να τον απειλήσει σοβαρά.
Μια ομάδα που το μόνο που φάνηκε να ξέρει να κάνει καλά, είναι να κρατάει με ήρεμες πάσες και καλή κυκλοφορία την μπάλα, όσο ο αντίπαλός της δεν είναι σε καλή μέρα, αλλά να μην μπορεί στο ίδιο διάστημα να απειλήσει ουσιαστικά και απλά να περιμένει μια φάση, μια ενέργεια, κάτι τέλος πάντων που θα την δώσει μια ευκαιρία για γκολ.
Με τέτοιο αντίπαλο. μόνο αν εσύ δεν είσαι καλός ή ακόμα περισσότερο τραγικός στην βραδιά σου, μπορεί να φοβάσαι.
Κι ο Παναθηναϊκός έχει την ευκαιρία και την δυνατότητα, όχι απλά να μην είναι σε καλή βραδιά, αλλά στοιχειωδώς να παίξει ένα ποδόσφαιρο που μπορεί να τον φέρει με άνεση στο Γιουρόπα.

Διαβάστε επίσης...

Αποκαλύψεις για Σάντσες! Έτσι έφτασε στο deal ο Παναθηναϊκός

Φωνάζει το πρόβλημα του ΠΑΟ, αστερίσκος για Καλάμπρια - Απόφαση για Τετέ!

Και πρέπει ο Παναθηναϊκός, να απαλλαχθεί επιτέλους από την υπερβολή και το επί τούτου "ανέβασμα" των δυνατοτήτων των αντιπάλων του και να μπει με την αυτοπεποίθηση και την σιγουριά που θα του δώσει το σωστό μέτρημα της δυναμικότητας των αντιπάλων του.
Μια ματιά στον τρόπο που ισοπεδώθηκε η Ρέϊντζερς μέσα στο γήπεδό της από την Μπρίζ, δείχνει ολοκάθαρα το τι τεράστια ευκαιρία έχασε ο Παναθηναϊκός για να συνεχίσει την προσπάθειά του να βρεθεί ξανά μετά από  πολλά χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Όπως και ο τρόπος που αντιμετώπισε η Σερβέτ την Σαχτάρ, δείχνει ότι τελικά δεν ήταν και καμιά τεράστια υπέρβαση η πρόκριση με τους Ουκρανούς.

Όλα αυτά δεν μειώνουν την πρόκριση του Παναθηναϊκού.
Οι προκρίσεις ποτέ δεν είναι δίκαιες ή άδικες.
Οι προκρίσεις είναι απλά.... προκρίσεις.
Άδικοι ή δίκαιοι είναι μόνο οι... αποκλεισμοί.

Σε ότι έχει να κάνει με το χθεσινό παιχνίδι τώρα.
Δεν ξέρω αν ο Βιτόρια πραγματικά είχε στο νου του αυτό που έγινε μετά τις αλλαγές που έκανε, ή αν απλά αυτή τη φορά οι αλλαγές έπιασαν τόπο και άλλαξαν την μορφή του αγώνα.
Αν πάντως πραγματικά τις έκανε με το σκεπτικό που φάνηκε να λειτουργεί το πράγμα μέσα στο γήπεδο, ασφαλώς και αυτός είναι  ο πρωτεργάτης της ανατροπής και της νίκης.

Καθώς μπορεί ο Καλάμπρια να  έκλεψε την παράσταση, αλλά η ουσία είναι ότι συνολικά ο Παναθηναϊκός λειτούργησε διαφορετικά και πιο παραγωγικά μέσα στο γήπεδο.
Κι αυτό γιατί ο Τσέριν και ο Τσιριβέγια... απελευθερώθηκαν ουσιαστικά από τον ρόλο της... υποστήριξης του Μπακασέτα μπροστά απ' αυτούς και πήραν μέτρα και ενέργειες μέσα στο γήπεδο πιο κοντά στην περιοχή της Σαμσουνσπόρ, ενώ ταυτόχρονα τα ανεβάσματα και από τις δυο πλευρές πλέον των πλάγιων μπακ, αποσυντόνισαν εντελώς το τετριμμένο παιχνίδι "κρατήματος απλά της μπάλας" που έπαιζε με άνεση η Τουρκική ομάδα μέχρι εκείνο το διάστημα.
Τα υπόλοιπα ήρθαν απλά και όμορφα όπως πάντα γίνεται στο ποδόσφαιρο όταν το λειτουργείς σωστά.

Και κάτι ακόμα για τον Καλάμπρια.
Είναι ίσως δικαιολογημένος ο ενθουσιασμός ακόμα και στην υπερβολή του για την παρουσία του έμπειρου Ιταλού μπακ.
Ο Καλάμπρια λοιπόν, δεν είναι ο σούπερ μπακ και ο φοβερός και τρομερός παίκτης που λένε όλοι.
Αν ήταν έτσι, θα έπαιζε ακόμα στην Ιταλία.
Τι είναι όμως ο Καλάμπρια;
Δύο πράματα.
Πρώτον Ιταλός μπακ και δεύτερον αρχηγός της Μίλαν.
Το οποίο πρακτικά σημαίνει, ότι πρώτον και τακτικά και ουσιαστικά ξέρει να παίζει άψογα την θέση του και να εκμεταλλεύεται στο έπακρον τις δυνατότητες που έχει από την μια και από την άλλη με τις εμπειρίες που κουβαλάει και την αίσθηση υπεροχής και ηγεσίας που του έχει δώσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Μίλαν, παιχνίδια σαν το χθεσινό στο μυαλό του μοιάζουν σαν... προπονήσεις.

Είναι τεράστια υπόθεση για τον Παναθηναϊκό να έχει ένα τέτοιο παίκτη στο ρόστερ του και ταυτόχρονα είναι ίσως η μοναδική φορά στα τελευταία χρόνια που ο Παναθηναϊκός πουλάει ένα ταλαντούχο και ανερχόμενο ποδοσφαιριστή του και στη  θέση του με πολύ λιγότερα χρήματα παίρνει όχι απλά καλύτερο και πιο έμπειρο, αλλά με τεράστια θετική διαφορά σε προσωπικότητα παίκτη.

ΥΓ. Πραγματικά με καλή διάθεση και χιούμορ, καθώς άλλωστε ο φίλος ο Τσώχος που έκανε χθες την μετάδοση είναι και από τα καλύτερα παιδιά στον χώρο και ίσως ο πιο άρτιος και ακουστικά εύηχος σπορτκάστερ αυτή την στιγμή.
Από χθες όμως, μπορούμε να καλωσορίσουμε τον νέο... όρο που καθιερώνεται στις μεταδόσεις και αναλύσεις των ποδοσφαιρικών αγώνων και συγκεκριμένα την αντικατάσταση του "παίζει πιο πίσω" ή "γυρίζει πιο πίσω" με την λέξη... "χαμηλώνει".
Καλοδεχούμενος απλά τώρα που είναι... στην αρχή, καλό είναι να το εξηγούν για να το συνηθίσει και το... ακροατήριο αλλά και εμείς οι υπόλοιποι.