Μόνο ο ΠΑΟ θα το έκανε αυτό, "αδικία" για Κόντη - Ήταν γνωστό για Καλάμπρια

Παναθηναϊκός: Μετά από την… παρένθεση δύο αγώνων ο «αυτοκτονικός» Παναθηναϊκός εμφανίστηκε ξανά, αυτή τη φορά στο ΟΑΚΑ. Το Τριφύλλι μέσα σε επτά λεπτά «πέταξε» στα σκουπίδια ότι έφτιαξε μια εβδομάδα πριν, στη Λουκέρνη και πλέον δυσκολεύει μόνο του την ευρωπαϊκή του πορεία, η οποία με αυτό το αποτέλεσμα κόντρα στου Ολλανδούς μπορεί να έχει άδοξο φινάλε. Το χειρότερο, εκτός από το αποτέλεσμα, είναι ο τρόπος που οι Πράσινοι όχι απλά δεν κέρδισαν με εμφατικό τρόπο την Γκόου Αχεντ Ιγκλς, αλλά έφυγαν από τον αγωνιστικό χώρο με το απόλυτο μηδέν. Σε μια αναμέτρηση στην οποία ο Παναθηναϊκός είχε 33 τελικές κατάφερε να ηττηθεί από μια ομάδα η οποία είχε μόλις 6, από τις οποίες οι δύο κατέληξαν στα δίχτυα του Λαφόντ, ο οποίος δεν έχει ευθύνη στα γκολ που δέχεται, αλλά πλήρωσε την τραγική αμυντική λειτουργία της ομάδας του.

Σε ένα παιχνίδι στο οποίο το Τριφύλλι δεν πιέστηκε ούτε λεπτό, μέχρι το 65’ έδειξε μέσα σε 25 λεπτά να χάνει τη συγκέντρωσή του και αντί μετά το γκολ του Σφιντέρσκι να πιέσει κι άλλο τους φιλοξενούμενους, ψάχνοντας και δεύτερο γκολ, έριξε την απόδοσή του. Παράλληλα κατέβασε πολύ τις γραμμές του, κάτι που έδωσε το δικαίωμα στους φιλοξενούμενους να ανέβουν πολύ, την ίδια στιγμή που οι παίκτες του Κόντη να μην έχουν καθόλου την μπάλα στα πόδια τους. Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να επιστρέψει σε… στυλ Βιτόρια, όταν η ομάδα σκόραρε πρώτη, κάτι που έφερε την ισοπαλία με τον Λεβαδειακό και την ήττα με την Κηφισιά, δείχνοντας ότι αυτό δεν ήταν μια εντολή από πλευράς Κόντη, αλλά ο «μηχανισμός» αντίδρασης των παικτών όταν προηγούνται στο σκορ.

Επέστρεψε το... φάντασμα του Βιτόρια

Η σοκαριστική εικόνα στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα, από πλευράς Πρασίνων, έκανε τους Ολλανδούς να γυρίσουν το παιχνίδι και από εκεί που όλοι θα περίμεναν να αποχωρήσουν από το ΟΑΚΑ με μια… τιμητική ήττα, έφτασαν να φύγουν με τρίποντο, πανηγυρίζοντας. Για να φτάσουμε βέβαια εκεί θα πρέπει να γίνει κάτι που δεν συμβαίνει σε καμία ομάδα. Γιατί ελάχιστες φορές θα δούμε κάποιον να δέχεται δύο ίδια γκολ, μέσα σε επτά λεπτά. Φυσικά το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει ο Καλάμπρια, ο οποίος «ξεχνάει» και τις δύο φορές να γυρίσει στην άμυνα, αφήνοντας τεράστιο κενό και τον Τζέιμς να σεντράρει χωρίς πρόβλημα. Ναι ο Ιταλός σίγουρα είναι τεράστια προσωπικότητα, με πολύ μεγάλες επιθετικές αρετές, όμως αμυντικά όποτε έχει αγωνιστεί δείχνει να προβληματίζει περισσότερο και από τον Βαγιαννίδη, που ξέραμε ότι έχει το συγκεκριμένο ζήτημα. Την ίδια στιγμή το δίδυμο Τουμπά – Πάλμερ – Μπράουν έδειξε για πρώτη φορά να μην έχει την συνεργασία που είχαμε δει μέχρι τώρα. Ιδιαίτερα ο Αλγερινός στόπερ φάνηκε χωρίς σταθερότητα που είχε παρουσιάσει, ενώ σίγουρα έχει ευθύνη ειδικά στο πρώτο γκολ, στο οποίο χάνει πλήρως τον Σμιντ.

Μαζί βέβαια με τα αμυντικά ζητήματα, ήρθε ξανά το πρόβλημα στο τελείωμα των φάσεων, μιας και μέχρι να σκοράρει ο Σφιντέρσκι, έχουν… πεταχτεί κι άλλες ευκαιρίες, παρά το γεγονός ότι λίγες από αυτές ήταν «κλασικές». Με δύο λόγια ο Παναθηναϊκός μέσα σε 90 λεπτά, από μια ομάδα που έδειχνε να έχει… ξεκολλήσει από το Ρούι Βιτόρια και όσα ζητήματα είχε στο παιχνίδι του, τα παρουσίασε ξανά. Βέβαια θα ήταν άδικο, παρά την ήττα να μην σημειώσουμε ότι ο Τετέ για τρίτο σερί παιχνίδι ήταν μια… ομάδα μόνος του, δείχνοντας τα περσινά χαρακτηριστικά του και αποδεικνύοντας ότι η παρουσία στον πάγκο του Χρήστου Κόντη τον έχει κάνει άλλο… άνθρωπο. Σίγουρα η συγκεκριμένη ήττα φέρνει αρκετό σκεπτικισμό στον Παναθηναϊκό. Παρόλα αυτά η εικόνα του μέχρι και το γκολ, έδειξε τη δουλειά που έχει κάνει ο Κόντης στην τακτική, παρουσιάζοντας ένα σύνολο το οποίο θέλει την μπάλα, πιέζει και προσπαθεί να δημιουργήσει και φτάσει τον αντίπαλο στα… όριά του. Η εικόνα των Πρασίνων μετά το τέρμα του Σφιντέρσκι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει ο Κόντης (?) ή οποίος αποφασίσει η διοίκηση να βρεθεί στον πάγκο.

ΥΓ: Δεν υπάρχει λογική σε μια ομάδα η οποία κάνει πρωταθλητισμό, να προσπαθεί να ισοφαρίσει μια αναμέτρηση, παίζοντας με σέντρες, στις καθυστερήσεις, όταν κεντρικός «επιθετικός» είναι ο Ταμπόρδα, που καλός ή κακός δεν έχει το ύψος για κάτι τέτοιο. Αυτό δείχνει τον… πανικό της ομάδας στο φινάλε.