Η πρώτη αλλαγή στην επόμενη μέρα της Εθνικής και το δίκοπο μαχαίρι με Ιβάν

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι ένας προπονητής που... ζει και πεθαίνει με το ποδόσφαιρό του. Το έχει δηλώσει πολλάκις και το κάνει πράξη, όπως έχει δείξει τόσο στην πορεία με τον Παναθηναϊκό όσο και με την Εθνική Ελλάδας. Το είπε και πριν τον αγώνα με τη Δανία, όταν ξεκαθάρισε πως δεν πρόκειται να παίξει όπως οι Σκωτσέζοι, που πήραν ισοπαλία στην Κοπεγχάγη με... αντιποδόσφαιρο.

Το πρόβλημα για την Εθνική Ελλάδας κόντρα στους Δανούς δεν είναι τόσο η αγωνιστική ταυτότητα που προσπαθεί να δώσει στην ομάδα ο Γιοβάνοβιτς όσο ότι έκανε ακριβώς τα ίδια λάθη με την ήττα στο Καραϊσκάκη. Τότε η Δανία κατάφερε να φύγει με θρίαμβο από το Φάληρο με μία πολύ απλή συνταγή: Γνωρίζοντας την τάση της Ελλάδας να χτίζει το παιχνίδι της από πίσω, πίεσε ασφυκτικά την τετράδα της άμυνας και τα αμυντικά χαφ. Οι διεθνείς μας δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν, έχασαν την μπάλα πάρα πολλές φορές σε επικίνδυνα σημεία και τελικά ηττήθηκαν εύκολα με 3-0.

Στην αναμέτρηση της Κοπεγχάγης, οι Δανοί δεν μας επιφύλαξαν κάποια τακτική έκπληξη. Έκαναν ακριβώς το ίδιο. Προτίμησαν να πιέσουν ψηλά σε κάθε ευκαιρία, ρισκάροντας το να βρεθούν εκτεθειμένοι στα μετόπισθεν, όπως έγινε 2-3 φορές στο πρώτο τέταρτο αλλά οι Έλληνες διεθνείς δεν εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες τους. Οι επιλογές της Εθνικής μας ήταν δύο: Πρώτον, να μην αλλάξει τρόπο παιχνιδιού αλλά να φροντίσει να εφαρμόσει το δικό της πλάνο πολύ καλύτερα, περιορίζοντας δηλαδή τα λάθη σε απαγορευτικά σημεία. Δεύτερον, να διαφοροποιήσει το στυλ της επιλέγοντας πιο άμεσο ποδόσφαιρο ώστε να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο. Ο Γιοβάνοβιτς διάλεξε το πρώτο, αλλά βελτίωση στην υλοποίηση του πλάνου δεν υπήρξε. Δύο απίθανες και πανομοιότυπες γκάφες από Ζαφείρη και Κουλιεράκη είχαν ως αποτέλεσμα να την πατήσουμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από τους Σκανδιναβούς. Όταν μία ομάδα δέχεται 9 γκολ στα πιο κρίσιμα ματς των προκριματικών και τα περισσότερα εξ αυτών έχουν προέλθει από δικά της "δώρα" στους αντιπάλους, δεν μπορεί να ελπίζει σε πρόκριση.

Κάνοντας μία αποτίμηση των προκριματικών που ολοκληρώθηκαν (τυπικά όχι αλλά ουσιαστικά ναι) δίχως την κατάληξη που επιθυμούσαμε, τα πρώτα χρήσιμα συμπεράσματα έχουν ήδη βγει. Το ποδόσφαιρο του Γιοβάνοβιτς είναι τέτοιο, που αποδείχθηκε δίκοπο μαχαίρι για την Εθνική Ελλάδας σε αυτή την πορεία που δυστυχώς τελειώνει δίχως υπερατλαντικό ταξίδι για το Μουντιάλ. Ένας τρόπος παιχνιδιού που όταν εφαρμοστεί σωστά μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλειώδεις βραδιές και μία Εθνική που όλοι θαυμάσαμε και αγαπήσαμε ξανά. Αντίστοιχα, σε βραδιές που παραβιάστηκαν οι βασικές αρχές του Γιοβάνοβιτς, η Ελλάδα αδίκησε τον εαυτό της με "φθηνό" τρόπο.

Να μην χαθεί αυτή η γενιά - Το μεγαλύτερο κενό στο ρόστερ

Η Εθνική Ελλάδας έχει παίκτες και μάλιστα ποιοτικούς σχεδόν σε κάθε θέση. Δεν είμαστε... Ισπανία προφανώς αλλά διαθέτουμε την πιο ταλαντούχα γενιά των τελευταίων ετών και συνάμα -επιτέλους- έναν νεανικό κορμό. Γι' αυτό και δεν πρέπει με τίποτα να πέσει το "ανάθεμα" σε αυτά τα παιδιά από την πρώτη αποτυχία. Ας τους αφήσουμε να εξελιχθούν και να μεγαλώσουν μέσω της εθνικής ομάδας, πέραν των συλλόγων τους. Ακόμα και τα εναπομείναντα ματς των τωρινών προκριματικών θα πρέπει να έχουν χαρακτήρα προετοιμασίας για τα επόμενα μεγάλα ραντεβού. Η παρουσία μας στην A' Κατηγορία του Nations League θα μας δώσει την ευκαιρία να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας κόντρα στις ισχυρότερες ομάδες της Ευρώπης, με την ελπίδα ότι οι διεθνείς μας θα είναι πιο έτοιμοι και ακόμα πιο ομοιογενείς σαν ομάδα όταν έρθει η ώρα να διεκδικήσουν την πρόκριση στο Euro 2028.

Αν μία θέση μοιάζει να χρειάζεται άμεσα αναβάθμιση στην Εθνική Ελλάδας είναι αυτή του αμυντικού χαφ, με τον Χρήστο Μουζακίτη να αποτελεί τη μεγάλη ελπίδα για το αύριο. Ως τώρα το κουπί έχουν τραβήξει ο Κουρμπέλης, ο Ζαφείρης και ο Σιώπης, με τον τελευταίο να μην ταιριάζει ιδιαίτερα στο στυλ του Γιοβάνοβιτς βάσει των χαρακτηριστικών του, κάτι που έχει ως συνέπεια να χρησιμεύει μόνο ως αλλαγή. Παίκτες όπως ο Αλεξανδρόπουλος και ο Μπουχαλάκης που έδιναν λύσεις σε αυτή τη θέση δεν βρίσκονται στο ανάλογο επίπεδο για να βοηθήσουν. Το πρότζεκτ Μουζακίτη είναι πάρα πολύ σημαντικό για το ελληνικό ποδόσφαιρο, όχι μόνο γιατί αποτελεί ένα σπουδαίο αλλά επειδή έχει τη μεγάλη ευκαιρία να συμπληρώσει ιδανικά το μεγαλύτερο κενό στο ρόστερ της εθνικής ομάδας.

Από εκεί και πέρα, έχουμε εξαιρετικούς τερματοφύλακες και αξιόπιστους αμυντικούς, συνδυάζοντας ένα κράμα ταλέντου και εμπειρίας. Οι μεσοεπιθετικοί είναι σαφώς οι -σύγχρονοι και μελλοντικοί- σταρ αυτής της ομάδας (Τζόλης, Καρέτσας, Κωνσταντέλιας) και μοιάζουν ικανοί να μας "κουβαλήσουν" για πολλά χρόνια ακόμα. Στην επίθεση διαθέτουμε τρεις σέντερ φορ πρώτης γραμμής (Παυλίδης, Ιωαννίδης, Δουβίκας) τους Τζίμα, Κωστούλα που έρχονται και τον Γιακουμάκη που μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποτελέσει μία καλή λύση.