Η μπάλα και το μεγαλύτερο τρεχαντήρι της Serie A

Η πορτοκαλί μπάλα της φετινής Σέριε Α είναι από τις πιο σούπερ ποδοσφαιρικές που έχουν δημιουργηθεί και δεν είναι άσπρες. Μία απλή διαφορά είναι ότι λάμπει και καθρεφτίζονται σ αυτήν οι πρωταγωνιστές, όταν ταξιδεύει. Γυαλίζει στους τηλεοπτικούς φακούς, χαρίζοντας μας υπέροχες στιγμές.

Από τότε που τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα αποφάσισαν να τυποποιήσουν και επομένως να χρησιμοποιούν δύο μπάλες κατά τη διάρκεια της σεζόν, η χειμερινή έκδοση είχε πάντα το κίτρινο ως κύριο χρώμα, μερικές φορές παρουσιάζοντας μια φθορίζουσα παραλλαγή. Αυτή η επιλογή χρώματος είχε ως αποτέλεσμα την σχεδόν πλήρη εξάλειψη των πορτοκαλί μπαλών. Αφού ήταν ο κανόνας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και του 1960, η πιο διάσημη είναι αναμφίβολα η Slazenger Challenge 4-Star - η επίσημη μπάλα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 που διεξήχθη στην Αγγλία.

Οι πορτοκαλί μπάλες (ή οι κόκκινες στην πιο ακραία εκδοχή) άλλαξαν τη χρήση τους και μέχρι πριν από περίπου δέκα χρόνια χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά σε περίπτωση έντονης χιονόπτωσης , γεγονός που ανάγκασε τα κέντρα λήψεως αποφάσεων και τους επικεφαλείς τμημάτων διαιτησίας να εγκαταλείψειουν την παραδοσιακή άσπρη μπάλα για μια χρωματιστή μπάλα που θα μπορούσε να είναι καθαρά ορατή στους παίκτες, τον διαιτητή και τους θεατές.

Ένα από τα πρώτα σύγχρονα παραδείγματα χρήσης κόκκινης μπάλας αφορά τον τελικό του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ του 1984 που διεξήχθη μεταξύ Λίβερπουλ και Γιουβέντους. Οι Μπιανκονέρι ήταν επίσης πρωταγωνιστές σε δύο άλλους εμβληματικούς αγώνες. Κόκκινη ήταν η μπάλα που χρησιμοποιήθηκε το 2013 κατά τη διάρκεια ενός αγώνα Champions League εναντίον της Γαλατασαράι, ένας αγώνας που αναβλήθηκε λόγω χιονιού και επαναλήφθηκε την επόμενη μέρα σε ένα γήπεδο σχεδόν ακατάλληλο για παιχνίδι. Το 2010, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα Europa League εναντίον της Λεχ Πόζναν, ο διαιτητής χρειάστηκε 45 λεπτά για να διατάξει την αλλαγή της μπάλας, πράγμα που σήμαινε ότι το πρώτο ημίχρονο παίχτηκε με άσπρη μπάλα και το δεύτερο ημίχρονο με κόκκινη μπάλα.

Μια άλλη ιστορική υπόθεση αφορούσε την εθνική ομάδα της Ιταλίας, όταν το 1997 έπαιξε με τη Ρωσία στον πρώτο αγώνα των προκριματικών πλέι οφ του Παγκοσμίου Κυπέλλου — στη Μόσχα, την ημέρα που ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν έκανε το ντεμπούτο του με τους Ατζούρι, υπήρξε τόσο έντονη χιονόπτωση που ο διαιτητής επέβαλε τη χρήση κόκκινης μπάλας. Μια παρόμοια κατάσταση επηρέασε και την Τσέλσι το 1997 κατά τη διάρκεια του θρυλικού αγώνα για το Κυπέλλο Κυπελλούχων στο Τρούμσε, με τον επικό φυσικά Τζιανλούκα Βιάλι.

Το μεγαλύτερο τρεχαντήρι της Serie A

Ποιό είναι άραγε μέχρι στιγμής το μεγαλύτερο τρεχαντήρι της φετινής Σέριε Α με 151.7χλμ; Δεν πρόκειται για ποδοσφαιριστή που προέρχεται από προηγμένο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, ούτε για παίκτη με ρίζες ή καταγωγή από την αφρικανική ήπειρο, το οποίο είναι σύνηθες γεγονός.

Ο λόγος για τον Ύλμπερ Ραμαντάνι της Λέτσε. Ο Ραμαντάνι έπαιξε αρχικά μπάλα στο Κοσσυφοπέδιο με τις Φεριζάι, Πρίστινα και Ντρίτα προτού πάει στην Παρτιζάνι Τιράνων. Εκεί ανακυρήχθηκε καλύτερος νέος παίκτης, με την Βέιλε Δανίας να δαπανά 200 χιλιάδες ευρώ για να τον κάνει δικό της.

Μετά από μία τετραετία στη Γιουτλάνδη, αγωνίστηκε στην ΜΤΚ Βουδαπέστης. Μία χρονιά (23/24) ήταν αρκετή στην Σκωτία και την Αμπερντίν (όπου μέτρησε 44 συμμετοχές) για να του χαρίσει τη μεταγραφή του στη Σέριε Α και τη Λέτσε. Επί της ουσίας έφτιαξε το όνομά του στην Αμπερντίν, όπου ήταν ηγέτης της ομάδας, προσελκύοντας το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων. Οι εμφανίσεις του βοήθησαν την Αμπερντίν να τερματίσει τρίτη στο σκωτσέζικο πρωτάθλημα, δίνοντάς της την πρόκριση για την Ευρώπη.

Ο Ραμαντάνι είναι αναπόσταστο μέλος της Εθνικής Αλβανίας κάνοντας ένα πολύ καλό τουρνουά στο Γιούρο 2024, καταγράφοντας ένα ιδιαίτερο στατιστικό. Κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος του γηπέδου σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο παίκτη κατά τη διάρκεια της φάσης των ομίλων του τουρνουά.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο του προσόν και αυτό τον έχει αναδείξει. Τα τρεξίματά του και η συχνότητα με την οποία τα καταθέτει στους αγώνες του.