Ολυμπιακός: Να τον τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί

Έγραφα στη στήλη boxtobox στις 20 Νοέμβρη ότι ο Ολυμπιακός, αναφορικά με το θέμα ανανέωσης συμβολαίου του Ελ Καμπί (αλλά και κάθε παίκτη), πρέπει πάντα να είναι κυνικός. Επαγγελματίας. Να αφήνει στην άκρη το συναίσθημα και να βάζει σε πρώτο πλάνο τη λογική. Γιατί, όπως σημείωνα, με τον Μαροκινό να κλείνει τα 33 του χρόνια το καλοκαίρι και επί της ουσίας να «πατάει» στα 34 την ερχόμενη σεζόν, οι ερυθρόλευκοι πρέπει να «ζυγίσουν» μια σειρά από πράγματα για να καταθέσουν την τελική τους πρόταση ανανέωσης. Θα προτείνουν τα ίδια; Αύξηση; Μείωση; Μονοετές ή κλειστό διετές; Τόνιζα επίσης ότι όταν κάνεις πρόταση ανανέωσης σε παίκτη (ή προπονητή) το κάνεις για πράγματα που ελπίζεις - θέλεις να σου δώσει στο μέλλον, όχι ως ανταμοιβή για το παρελθόν. Γι' αυτό ήδη πληρώθηκε κάποιος.

Ε, λοιπόν ξέρετε κάτι; Για την περίπτωση του Ελ Καμπί και μόνο, τα παίρνω όλα πίσω. Γράψτε λάθος. Βλέποντας αυτόν τον απίθανο τύπο, αυτόν τον υπέροχο παίκτη, να πιέζει στο ματς με τον ΟΦΗ τον αντίπαλο γκολκίπερ για να τον αναγκάσει να πετάξει τη μπάλα πλάγιο, κι ενώ είναι ήδη 2-0 το σκορ, δεν έχω παρά να (ξανα)υποκλιθώ. Δεν περίμενα αυτό το ματς προφανώς για να το κάνω. Απλά λέω ότι, ΕΙΔΙΚΑ για τη συγκεκριμένη περίπτωση παίκτη, αξίζει 100% μια υπερβολή. Οικονομική. 

Προσωπικά θα του έδινα μια λευκή κόλλα χαρτί δίχως ποσό και χρονική διάρκεια, θα έβαζα πρώτα τη δική μου υπογραφή και θα έλεγα στον Αγιούμπ: βάλε ό,τι νομίζεις. Όσα λεφτά πιστεύεις ότι αξίζει να πάρεις και θα σε κάνουν χαρούμενο. Συμπλήρωσε και τη χρονική διάρκεια που θες και υπέγραψε. 

Ε, ναι. Πάρτα όλα δικά σου. Τα αξίζεις. Είσαι, πρέπει να είσαι, το ΣΩΣΤΟ παράδειγμα. Ο παίκτης που πρέπει να μιμούνται οι μικρότεροι. Σούπερ αθλητής. Επαγγελματίας. Παιχταράς. Και φυσικά υπέροχος συμπαίκτης. Το αναφέρω τελευταίο αλλά δίχως αυτό να σημαίνει ότι το θεωρώ λιγότερο σημαντικό.

Και ειδικά στην εποχή Μεντιλίμπαρ δεν μπορεί να υπάρξει Ολυμπιακός δίχως Ελ Καμπί. Πόσο εύκολο εξάλλου είναι να βρεις ανάλογο παίκτη και να μπει και να σου προσφέρει άμεσα; Νομίζω είναι στα όρια του αδύνατου. Εύχομαι να κάνω λάθος αλλά φοβάμαι ότι δεν κάνω. Δεν «κουμπώνουν» εύκολα οι παίκτες στις ομάδες ακόμα κι αν στοιχίζουν πανάκριβα ακόμα κι αν στη θεωρία όλα δείχνουν ότι θα συμβεί. Άλλο θεωρία, άλλο πράξη. Καλό λοιπόν θα είναι να... τυλίξει το συντομότερο ο Ολυμπιακός το θέμα Ελ Καμπί σε μια κόλλα χαρτί. Χαρτί συμβολαίου που θα τον ικανοποιεί τον παίκτη και θα τον κάνει να πει άμεσα το ναι για να τελειώσει το θέμα και να μην «τραβήξει» χρονικά που μπορεί να προκαλέσει «φθορά».

Θύμισε... Όσκαρ Καρντόσο ο Στρεφέτσα 

Από εκεί και έπειτα, είναι μεγάλο κέρδος αναμφίβολα ότι ο Γκαμπριέλ Στρεφέτσα έδειξε να «ξορκίζει» την κακοδαιμονία του. Έτσι το αισθάνονταν ο ίδιος ότι δεν σκόραρε ως τώρα και το φανέρωσε με την κίνησή του στον πανηγυρισμό. Μου θύμισε έναν ίδιο πανηγυρισμό που είχε κάνει ένας σπουδαίος Παραγουανός φορ, ο Όσκαρ Καρντόσο, πριν από περίπου 11 χρόνια που ήρθε στον Ολυμπιακό. Δεν του πήγαινε τίποτα και μετά το πρώτο γκολ είχε πανηγυρίσει έτσι, διώχνοντας από πάνω του τα δαιμόνια, τους... Καλλικάντζαρους. 

Παρεμπιπτόντως σήμερα είναι 42,5 ετών και παίζει ακόμα στην Λιμπερτάδ της πατρίδας του! Το έχω γράψει / πει ξανά εδώ και καιρό. Μην περιμένουμε έναν Ποντένσε ούτε έναν Ζέλσον στο πρόσωπο του Στρεφέτσα. Λίγο - πολύ είναι ό,τι έχουμε δει ως τώρα. Κάνει συγκεκριμένες κινήσεις. Παίζει απλά. Παίζει για το σύνολο. Γι' αυτό και τον συμπαθεί ο Μεντιλίμπαρ και το παλεύει μαζί του, να τον κάνει χρήσιμο.

Το αντίθετο δηλαδή με την περίπτωση Γιουσούφ Γιαζιτζί. Θα θυμάστε ότι μετά το πρόσφατο ματς κυπέλλου στη Σύρο, είχα σταθεί παραπάνω στον παιχταρά Ταρέμι και όχι στον Τούρκο που όντως είχε κάνει καλό ματς. Γιατί ξέρουμε ακριβώς το πακέτο του Γιαζιτζί. Και είναι απ' αυτά που δεν εκτιμά ιδιαίτερα ο Μεντιλίμπαρ. Το αριστερό του είναι ομολογουμένως μαγικό αλλά πέραν τούτου κάνει ελάχιστα πράγματα. 

Γι' αυτό και ο Μεντιλίμπαρ, που δεν συμμερίστηκε τον άκρατο ενθουσιασμό των περισσότερων, είχε κρατημένη μια... περίοπτη θέση στον πάγκο στον Γιουσούφ στο ματς πρωταθλήματος με τον ΟΦΗ. Κι αν «πρέπει» να εξηγηθεί όσο καλύτερα και συνοπτικά γίνεται γιατί ο Μεντιλίμπαρ βλέπει όπως βλέπει τον συγκεκριμένο παίκτη, ας το κάνουμε με δύο χαρακτηριστικές φάσεις του χθεσινού ματς με πρωταγωνιστή τον Τούρκο. 

Στο 81' παίρνει τη μπάλα από δεξιά, συγκλίνει προς τον άξονα και εξαπολύει ένα ωραίο αριστερό σουτ που σταματάει στο αριστερό δοκάρι. Θύμισε η κίνηση (προφανώς όχι η κατάληξη) το γκολ λύτρωσης στην πρεμιέρα πρωταθλήματος στο ίδιο γήπεδο (και την ίδια εστία) με τον Αστέρα Τρίπολης. 

Ωστόσο αμέσως μετά, στο 82', ο Γιαζιτζί δέχθηκε ωραία πάσα από τον Στρεφέτσα και όταν έφτασε στη μεγάλη περιοχή (και λίγο μέσα απ' αυτή) αντί να πασάρει αριστερά όπου ήταν μόνος (και σε καλύτερη θέση) ο Γιάρεμτσουκ και πιο δίπλα ο Τσικίνιο, επέλεξε να σουτάρει κι ενώ είχε μπροστά του αντίπαλο με συνέπεια να κοντραριστεί το σουτ και να χαθεί η ευκαιρία. 

Και ο Ουκρανός με χαρακτηριστικές κινήσεις των χεριών εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για την επιλογή του συμπαίκτη του να μην τον τροφοδοτήσει. Προφανώς δεν άρεσε και στον Μεντιλίμπαρ. Κι αν αυτό συνέβαινε με το ματς ισόπαλο ή τον Ολυμπιακό να είναι πίσω στο σκορ δεν θα... περνούσε καλά ο Γιαζιτζί μετά.

Από εκεί και έπειτα, το ματς δεν «αντέχει» σε σοβαρή κριτική. Μάλλον τιμητικό είναι για τον ΟΦΗ το σκορ. Ο Ολυμπιακός είχε 7 τελικές, οι 4 στην εστία, μόλις στο 20ο λεπτό. Στο 30ο λεπτό οι επαφές των ομάδων στην αντίπαλη περιοχή ήταν 17-0 υπέρ των γηπεδούχων. 

Επειδή λοιπόν ο ΟΦΗ σαφώς και δεν ήταν ανταγωνιστικός, μοιάζει λες και έχουν περάσει χρόνια από την περυσινή σεζόν που έφτασε ως τον τελικό Κυπέλλου, δεν μπορώ να χαρακτηρίσω αυτό το ματς πρόβα Champions League, δηλαδή πρόβα εν όψει Καϊράτ. Οριακά μια καλή προπόνηση ήταν για τους παίκτες του Μεντιλίμπαρ. 

Ένας Μεντιλίμπαρ που προφανώς χάρηκε που έκανε στο ματς ό,τι είχε στο μυαλό του. Ξεκούρασε αυτούς που ήθελε και ζέστανε αυτούς που το είχαν ανάγκη. Το 2-0 από το 40' και το 3-0 στο 63' του έλυσε τα χέρια. Το ματς με την Καϊράτ λοιπόν είναι μια άλλη ιστορία, πολύ διαφορετική. Ο Ολυμπιακός θα βρει αντίσταση και μάλιστα σημαντική. Θα πρέπει να «φτύσει αίμα» για να κερδίσει και να μείνει ζωντανός στο κυνήγι ενός εισιτηρίου για την επόμενη, ενδιάμεση, φάση της διοργάνωσης.

ΥΓ: Παρότι το ματς ήταν μονόλογος του Ολυμπιακού, για μία ακόμη φορά τον τελευταίο καιρό, χρειάζεται να κάνει μια σπουδαία επέμβαση ο Τζολάκης και να μην επιτρέψει να μπλέξει η ομάδα του σε περιπέτειες. Ακριβώς πριν από το 3-0, υπάρχει τετ-α-τετ του ΟΦΗ με τον Θεοδοσουλάκη που αποκρούει ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού.

ΥΓ2: Σ' αυτή τη φάση, του τετ-α-τετ του ΟΦΗ με τον Θεοδοσουλάκη, θυμάσαι γιατί ο Μπιανκόν, με τα τόσα καλά του ως παίκτης, δεν μπορεί να τύχη πλήρους εμπιστοσύνης και να βασιστείς πάνω του λογίζοντάς τον ως βασικό στόπερ. Ο Γάλλος έχει κάνει, επί της ουσίας (και με δεδομένο βέβαια ότι δεν υπήρχε σοβαρή αντίσταση από τους φιλοξενούμενους), ένα σχεδόν τέλειο ματς. Σχεδόν γιατί στη φάση του τετ-α-τετ έρχεται από την πλάτη του ο αντίπαλος για να δεχθεί τη μπάλα. Και σα να μην έφτανε αυτό, ύστερα, παρότι βλέπει ότι τον καλύπτει στη σέντρα που γίνεται, «τραβιέται» καθυστερημένα για να τον υποδείξει σε θέση οφ σάιντ! Κι ενώ έχει φάτσα τη φάση, βλέπει ότι τον καλύπτει! Απίστευτο. Απορείς τι μπορεί να σκέφτονταν. Που ήταν το μυαλό του.

ΥΓ3: Με βάση ό,τι είδαμε στο ματς, τερματάρα είναι ο Λίλο του ΟΦΗ.

ΥΓ4: Βλέποντας, ξανά, σε ολόκληρο ματς τον Νους, δεν έχω παρά να γελάσω με κάτι παλαιότερες πληροφορίες που «ήθελαν» τον Ολυμπιακό να ενδιαφέρεται για τον συγκεκριμένο παίκτη. Βασικά απορώ γιατί τον χρησιμοποιεί ακόμα ο ΟΦΗ. Συχνά βλάπτει την ομάδα του με τα νεύρα και τις απερισκεψίες. Και με τις τραβηγμένες από τα μαλλιά προσπάθειες που είναι αδύνατο να εξελιχθούν σε κάτι θετικό. Πήρε, ξανά, κάρτα για αγκωνιά. Το χειρότερο πάντως ήταν ότι τον περνούσε στα σπριντ ο Ρόντινεϊ. Και με τον Βραζιλιάνο του Ολυμπιακού να είναι πιο γρήγορος ακόμα και με τη μπάλα στα πόδια.

ΥΓ4: Παρεμπιπτόντως έδειξε να είναι σε καλή κατάσταση ο Βραζιλιάνος δεξιός μπακ του Ολυμπιακού, ειδικά δημιουργικά. Του ανήκει σημαντικό μέρος του 2-0. Έκανε ανάκτηση μπάλας κοντά στο κέντρο και ύστερα έβγαλε τρομερή σέντρα στο κεφάλι του Ελ Καμπί.

ΥΓ5: Στο 76' ο Ντάνι Γκαρθία (ξανα)επιβεβαίωσε πόσο καλός - πολύτιμος - χρήσιμος παίκτης είναι. Σε λιγότερο από ένα λεπτό είχε δώσει, με τη μία, δίχως κοντρόλ, δύο υπέροχες προωθητικές πάσες σε Γιαζιτζί και Γιάρεμτσουκ και ύστερα έκανε και deflection με το κεφάλι στο όριο της περιοχής του ΟΦΗ για να στρωθεί η μπάλα στον Μουζακίτη που απείλησε με αριστερό σουτ.

ΥΓ6: Με δεδομένο ότι ο Μεντιλίμπαρ έβαλε όσους είχαν ανάγκη αγωνιστικά λεπτά και έβγαλε όσους έπρεπε να πάρουν ανάσες ενόψει και Καϊράτ, η μη χρησιμοποίηση του Ποντένσε μήπως λέει κάτι; Δεν ξέρω κάτι, αναρωτιέμαι φωναχτά. Δεν θα «έπρεπε» να παίξει, έστω και λίγο; Βεβαίως μπορεί να εκτιμά ο προπονητής ότι ο συγκεκριμένος παίκτης δε χρειάζεται «ζέσταμα». Θα το δούμε μία ώρα πριν από το ματς με την Καϊράτ όταν ανακοινωθεί 11άδα.

ΥΓ7: Φοβερό ματς έχει κάνει ο Έσε, στα «ρηχά» κινήθηκε ο Μουζακίτης.

ΥΓ8: Στο γκολ με το απίθανο ψαλίδι του Ελ Καμπί, «τιμωρήθηκε», όπως έπρεπε επιτέλους, η φρέσκια τάση των αμυντικών ή αμυνόμενων στην εποχή του VAR, να βουτάνε πιο συχνά από τους επιτιθέμενους στην περιοχή. Στις στημένες μπάλες πια, οι αμυντικοί ή αμυνόμενοι, πέφτουν εύκολα με την παραμικρή επαφή για υποδεικνύονται υπέρ τους επιθετικά φάουλ και να «σβήνουν» οι φάσεις. Πλέον δεν βουτάνε πιο εύκολα μόνο οι επιθετικοί ή επιτιθέμενοι αλλά και οι αμυντικοί ή αμυνόμενοι αφού στην ανασκόπηση που γίνεται μετά έχουν τύχη να κερδίσουν παράβαση υπέρ τους. Αν προσέξετε, στο 1-0 του Ελ Καμπί πέφτει πανεύκολα ο Καραχάλιος σε τζαρτζάρισμα από τον Μαροκινό επιθετικό του Ολυμπιακού πριν κάνει το ψαλιδάκι.

ΥΓ9: Είναι δύσκολο να παίζει σε πλαστικό χλοοτάπητα μια ομάδα που δεν έχει συνηθίσει όπως θα συμβεί τώρα με τον Ολυμπιακό κόντρα στην Καϊράτ και συνέβη και πέρυσι με την Μπόντο. Όμως πάντα ο μεγαλύτερος αντίπαλος είναι η ομάδα απέναντί σου.

ΥΓ10: Και συνεχίζει ο Ολυμπιακός να παίρνει πράγματα από τις στημένες μπάλες.

ΥΓ11: Τι ωραία που τα ξαναείπε ο Μεντιλίμπαρ. Σε μια ποδοσφαιρική κοινωνία που λατρεύει να αποθεώνει αυτούς που «φαίνονται» περισσότερο και να αδικεί συστηματικά και κατάφωρα σπουδαίους αλλά ταπεινούς ρολίστες, έπρεπε κάποιος να το φωνάξει. Κι όταν το λέει ένας προπονητής της αξίας του Βάσκου, έχει άλλη βαρύτητα, έτσι δεν είναι;