Kατ' αρχήν να πω ότι με την κρίση οι τιμές διαφήμισης στα Μέσα έχουν ξεφτιλιστεί. Γράφει ο Αντώνης Πανούτσος.
Σε σημείο που ένας φίλος που δουλεύει στο εμπορικό μεγάλου πολιτικού σταθμού, μου έλεγε ότι διαφημίσεις παιχνιδάδικου του ενάμιση λεπτού πληρώνονται δύο ευρώ το κομμάτι.
Κι αν θέλεις
Οπότε το κακό που έγινε στο Eurobasket, που το μόνο που δεν έκανε χθες ο ΑΝΤ1 ήταν να λέει «Θα πρέπει όμως να διακόψουμε τις διαφημίσεις για λίγο απαραίτητο μπάσκετ», έχει εξήγηση. Για να βγει ένα ελεύθερο κανάλι, χρειάζεται διαφημίσεις. Και όταν η τιμή των διαφημίσεων είναι σκοτωμένη, θα σε σκοτώσει και αυτό στα σποτάκια.
Είναι όμως και η διοργάνωση. Κάποιος εύστοχα παρατήρησε ότι το κακό γινόταν επειδή δεν είχαν προνοήσει να υπάρχουν commercial time outs. Και κάποιος ευστοχότερα ότι κάτι ανάλογο δεν θα συνέβαινε ποτέ στο Τσάμπιονς Λιγκ που ο προγραμματισμός της Team φτάνει στο δευτερόλεπτο.
Το μπάσκετ είναι το άθλημα του ΠΑΣΟΚ. Πέρα από το όταν σκέφτεσαι ΠΑΣΟΚ και δεκαετία του '80, αμέσως σου έρχεται στο μυαλό ο Αργύρης Καμπούρης να χτυπάει τα φάουλ στο Πανευρωπαϊκό, στο ΣΕΦ γινόντουσαν τα συνέδρια του ΠΑΟΚ. Στη δεκαετία του '80 όχι μόνο τα συνέδρια αλλά και τα φεστιβάλ νεολαίας.
Την ίδια εποχή το Εσωτερικό έκανε τις εκδηλώσεις του στο πάρκο του Παγκρατίου, το ΚΚΕ στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου και η Ν.Δ. στο χοντροντούλαπο της ιστορίας. Το φεστιβάλ της ΚΝΕ ήταν και το παραδοσιακότερο. Σαν το φεστιβάλ Βάγκνερ του Μπάιροϊτ. Για να χωρέσουνε μάλιστα οι εκδηλώσεις υπήρχαν και «προφεστιβαλικές εκδηλώσεις» κάτι σαν φιλικά προετοιμασίας. Ποια χώρα, ρε γατάκια Ευρωπαίοι, είχε προφεστιβάλ; Καμία και για αυτό βάλθηκαν να την καταστρέψουν.
Και ποια χώρα, ρε European kittens, είχε στην ιστορία της υπουργικό συμβούλιο που να ανεβαίνει σε πάλκο και να τραγουδάει; Καμία και πάλι. Μόνο στην Ελλάδα το μισό υπουργικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στα «Πρέσπεια» έπιασε τα χέρια και τραγούδησε την «Απονη Ζωή». Γιατί το ΠΑΣΟΚ γνώρισε στο πετσί του την απονιά. Και από αυτά τα μαρτύρια, ο Βενιζέλος μιλάει σήμερα έτσι.
Το ΠΑΣΟΚ είμαστε εμείς. Και ποιοι είναι οι άλλοι; Τα κατεστημένα. Το είπε ο George στη χθεσινή του ομιλία ότι το 2009 εκεί που ήταν έτοιμος να συγκρουστεί με τα κατεστημένα και να τα πηδήξει, χρειάστηκε να ασχοληθεί με τη χώρα για να μην καταστραφεί. Ετσι είναι. Από τη μία τα κατεστημένα και από την άλλη το ΠΑΣΟΚ να τα πολεμάει. Τέτοιες συγκρούσεις ούτε στο Royal Rumble.
Στον αθλητισμό όμως, όπως και την πολιτική, το timing είναι το παν. Το perfect timing το είχε ο Κώστας Καραμανλής. Από τη νύχτα του 2003 που ο Παναθηναϊκός έπαιζε με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το σκορ ήταν 4-0 υπέρ των Αγγλων στο ημίχρονο και ο Νικοπολίδης έπαθε προσαγωγούς και στο δεύτερο ημίχρονο μπήκε ο Χαλκιάς είχε να φανεί τόσο καλό timing όσο του Κώστα Καραμανλή. Το 2009 πήρε τα τελευταία καλά δάνεια και αποσύρθηκε στη Ραφήνα να τελειώσει το Battlefield 2. Μέχρι να καταλάβει ο George ότι στα αλήθεια δεν μας δανείζανε, αλλά είχε γίνει του αγανακτισμένου. Αυτό που μετράει όμως είναι ότι ο George νιώθει επιτυχημένος.
Στους μίζερους που τον κατηγορούν ότι δεν πατάει το πόδι του στη Βουλή απάντησε όσο σκληρά χρειαζόταν «Και σε αυτούς που με κατακρίνουν που ταξιδεύω, ένα έχω να πω. Λίγοι είμαστε εκεί έξω».
Ολα για το... τζέρτζελο
Χθες έγραφα για τον Λαβρίνοβιτς που σχεδίασε τη σβάστικα στην τσάντα του και τώρα έχουμε τον Κάτσε να εμφανίζεται με φανέλα του UCK στο facebook.
Μετά «συγκλονίστηκαν τα κοινωνικά Μέσα με τη φωτογραφία του Κάτσε» και τα προβλεπόμενα. Και τέλος ο Κάτσε κατέβασε την φωτό και έγραψε «Ενημερώνω τους φίλους μου ότι δεν είχα ιδέα τι σημαίνει η φωτογραφία που ανέβασαν άλλοι στο προφίλ μου και φυσικά μόλις έμαθα την έσβησα.
Η φωτογραφία αυτή βγήκε σε σπίτι φίλου που με φιλοξένησε, δεν είναι καν δική μου. Συγγνώμη για όσους εκνευρίστηκαν όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν τι άνθρωπος είμαι» όπως επιβάλει το σαβουάρ βιβρ της πιο καταπιεστικής εποχής που θυμάμαι από την εποχή που γεννήθηκα.
Καταπιεστικής γιατί στην Ελλάδα φτάνει ένα τουίτ, μια φωτογραφία ενός διάσημου που να σηκώνει κουβέντα και τα Κοινωνικά Μέσα αναστατώνονται. Είπε ο Τατσόπουλος ότι πήδηξε τη μισή Αθήνα. Είπε η Διβάνη ότι ο νεκρός ήταν τζαμπατζής. Είπε η Παπαχρήστου ρατσιστικό ανέκδοτο με λαθρομετανάστες. Είπε η Ρεπούση
Και δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα. Καλημέρα να πει η Ρεπούση, τα Κοινωνικά Μέσα αγανακτούν. Η γελοιότητα φτάνει στο σημείο χθες να αγανακτίσουν τα κουμού με τον Ψαριανό επειδή εμφανίστηκε σε φωτογραφία μέσα σε Φεράρι να καπνίζει πούρο και να έχει στο διπλανό κάθισμα τον «Ριζοσπάστη».
Εκτός του ότι ο Ψαριανός δεν θα έπαιρνε τον «Ριζοσπάστη» ούτε για τα σινεμά, ότι δεν έχει Φεράρι και ότι το Photoshop ήταν τόσο κακό ώστε το κεφάλι του κόντευε να πάει πάνω από το βυζί του η φωτογραφία ήταν αποκαλυπτική. Το αστείο είναι ότι ακόμα και όταν όλοι γράφανε ότι η φωτό ήταν μούφα, μερικοί συνέχιζαν. «Αν όμως η φωτογραφία ήταν πραγματική, δεν θα ήταν σκάνδαλο;».
Δεν ξέρω, αλλά σκάνδαλο είναι όταν όχι ο paparologos.blogspot και το exoimerkelapotobournazi.com, αλλά τα αναγνωρίσιμα sites του ίντερνετ δίνουν έκταση σε ένα θέμα, γιατί ο πιτσιρικάς δεν έχει κάτι να γράψει και χρειάζεται να δημιουργηθεί τζέρτζελο.
Θέμα είναι ότι πάμε στην εποχή που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα αγανακτούν επειδή ένας έγραψε στην τσάντα του ΔΗΜ.ΑΡ. Η Ελλάδα είναι όμηρος μίας ασήμαντης μειοψηφίας ανθρώπων, που με το παραμικρό αγανακτούν σαν μοναδικό τρόπο έκφρασης.
Πηγή: SportDay
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις