Το σχέδιο...

Εδώ που ζω, στο Φάληρο, ανάμεσα στο Αθήναιον και το Ράδιο Σίτυ, είναι κανά δυο φαγάδικα, που χωρίς να είναι τίποτε το ιδιαίτερο, βρίσκονται πολλές δεκαετίες σε λειτουργία, γιατί είναι “έντιμα μαγερειά”. Γράφει ο Νίκος Τζαντζαράς

Είτε γιατί φτιάχνουν νόστιμα, σαν σπιτικά, φαγητά (“Νιόνιος”), είτε γιατί έχουν τις σπεσιαλιτέ τους, που ίδιες δεν τις βρίσκεις αλλού, (μπιφτέκι “Τάκης”), πάντα καθαρά και φροντισμένα, με το γλυκάκι κέρασμα στο τέλος και με πολύ – πολύ φιλικές τιμές, είναι η σωτηρία του εργένη και ο κόσμος τα τιμά. Το απόγευμα σήμερα, ήταν ο καιρός γλυκός και μετά από έναν περίπατο, έκατσα σε ένα τραπεζάκι έξω να πιω κάτι και να χαζέψω τα αυτοκίνητα και τους (λίγους) περαστικούς στην Όλγας και παρατήρησα έναν ηλικιωμένο άντρα (65;) που πήγαινε πέρα – δώθε, περνώντας τουλάχιστον τρεις φορές από μπροστά από μου κοιτώντας με κλεφτά.

Την τέταρτη φορά, του χαμογέλασα: “Καλησπέρα”, του λέω. - “Δε με θυμάσαι...” μου απαντά. Να μην τα λέω πολλά, επρόκειτο για κάποιον που έβλεπα καθημερινά προ αρκετών ετών, μιας κι εργαζόταν κάπου στην ΔΕΘ όταν στεγαζόταν το Ράδιο Θεσσαλονίκη στον Πύργο του ΟΤΕ. Του ζήτησα να κάτσει και... άνοιξα τον Ασκό του Αιόλου: “Σε ακούω που τα λες στο ράδιο και θέλω να σε ρωτήσω αν έχεις καταλάβει ποιο είναι το σχέδιο”... Ποιο σχέδιο; Το πολιτικό, το οικονομικό, το ποδοσφαιρικό; “Το γενικό σχέδιο”, μου λέει με σιγουριά. “Δεν ξέρω”, του λέω, “αλλά υποπτεύομαι ότι θα μου το εξηγήσεις”. - “Το σχέδιο είναι να μην αγαπάει κανείς κανέναν κι έτσι χωρίς αγάπη, να μην ελπίζει κανείς σε τίποτα. Το σχέδιο είναι να μας πάρουν την αγάπη γιατί από κει γεννιέται η ελπίδα. Και να μη μας νοιάζει μετά τίποτα, πέρα από το έντερό μας.”

Είχε κι επιχειρήματα ο Βαγγέλης, αλλα δεν τα άκουγα πια, γιατί θόλωσε το μυαλό μου. Έμαθα μετά, όταν έφυγε, πως την τελευταία δεκαετία έχασε τη δουλειά του, δεν έχει κατορθώσει να βρει άλλη ή να βγάλει σύνταξη, έφυγε η γυναίκα του κι ο γιος του που δεν θέλουν να έχουν παρτίδες μαζί του γιατί τό χει ρίξει στο ποτό και γίνεται βάρος και ζει πια μόνος, όπως μπορεί. Και μετά δεν είχα διάθεση να γράψω για μπάλα. Λύγισα από την υπερβολική δόση ζωής χωρίς αγάπη που είδα διαλυμμένη μπροστά στα μάτια μου κι άρχισα να ξετυλίγω στο μυαλό μου το σχέδιο που μου αποκαλύφθηκε, με συνομωσιολογική διάθεση.
Θα μου περάσει αύριο...

Πηγή: fatgames.gr 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις