Ανήμερα του Αγίου Πνεύματος, ο Μίλτος ο Νταλικέρης θυμάται παλιά καλοκαίρια, σε μια ρετρό ιστορία που -για ευνόητους λόγους- έρχεται μια μέρα νωρίτερα από τις καθιερωμένες Τρίτες.

Τα παλιά χρόνια, τη μέρα του Αγίου Πνεύματος την περιμέναμε. Όχι κατ΄ ανάγκην με αγωνία, ούτε με θρησκευτική ευλάβεια επειδή ήμασταν -καλά και σώνει- χριστιανόπουλα. Ωστόσο, την περιμέναμε...

Σημειολογικά κυρίως. «Καλό καλοκαίρι» ήταν το μήνυμά της και με τα -αγνά εν πολλοίς- εφηβικά μυαλά μας, συνήθως τουρτουρίζοντας μετά το πρώτο μπάνιο της χρονιάς, σχεδιάζαμε το τρίμηνο που θα ακολουθούσε...

Θα διαβάζαμε περισσότερο Μπλεκ, Αγόρι, Μπαλαδόρο και Σωφεράκι (ω, ποία αγνότης!)...

Θα βλέπαμε καμιά σεξοκωμωδία με τον Μπόμπο στα θερινά τα σινεμά...

Θα ξαναφτιάχναμε τον Κεραυνό για να ξαναπαίξουμε μπάλα στο πλακόστρωτο της εκκλησίας...

Διαβάστε τη συνέχεια της νοσταλγικής ιστορίας στη σελίδα του Μίλτου στο facebook...

Γνώμες LIFE