Τα πρακτικά αυτού του σημαντικού πολεμικού συμβουλίου, αποκαλύπτουν τον υπερφίαλο τρόπο σκέψης που διακατείχε την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, η οποία εκτιμούσε ότι η νίκη θα ήταν εύκολη, καθώς οι Έλληνες «δεν διαθέτουν άρματα και αξιόμαχη αεροπορία», ενώ «μπορούν να παρατάξουν το πολύ μέχρι 30.000 άνδρες, ενώ εμείς 70.000, χώρια τις συμμορίες των Τσάμηδων (υποομάδας Αλβανών, κυρίως μουσουλμάνων στο θρήσκευμα, που κατοικούσαν στην περιοχή της Ηπείρου)». Δεν υπολόγισαν όμως την ψυχή και το σθένος του Έλληνα στρατιώτη που πολεμούσε για να μην κατακτηθεί ο τόπος του. Παράλληλα φανερώνεται η δολιότητα που χρησιμοποιήθηκε από τους Ιταλούς για να δικαιολογηθεί η εισβολή, μέσω μιας σειράς προβοκατόρικων ενεργειών που εξυφάνθηκαν. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι όπως προκύπτει από τους διαλόγους, αρχικά είχε αποφασιστεί ως ημέρα γενικής επίθεσης εναντίον μας, η 26η Οκτωβρίου 1940, αλλά τελικά κρίθηκε σκόπιμη η αναβολή για 48 ώρες. Αυτό έγινε για λόγους τακτικής, προκειμένου να υπάρξει η μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση της προβοκάτσιας που στηνόταν, και γίνεται αναφορά σε αυτή από τους παριστάμενους της σύσκεψης, αλλά και για συναισθηματικούς λόγους, προκειμένου να μην συμπέσει με την 18η επέτειο δημιουργίας του φασιστικού κινήματος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ

Ιστορία