Στο ΟΑΚΑ δεν έγιναν επεισόδια, ο κόσμος συμπεριφέρθηκε σε γενικές γραμμές πολιτισμένα, οι διοικήσεις των δυο ομάδων είχαν την καλύτερη δυνατή συμπεριφορά και κάποια ψιλοπαρατράγουδα (όπως η είσοδος των οπαδών στο γήπεδο στο τέλος.) μπορεί να θεωρηθούν πταίσματα. Από την άλλη όταν ακούω τον Γιώργο Δώνη και τον Γιώργο Σπανό να δηλώνουν περήφανοι για τον τρόπο που η ομάδα αγωνίστηκε και για το γεγονός ότι οι παίκτες του Ατρόμητου δυσκόλεψαν τον Ολυμπιακό νιώθω μια σχετική αμηχανία - κυρίως για τη σεζόν που έρχεται. Σαφώς και για τους Περιστεριώτες η χρονιά είναι ένα μεγάλο βήμα μπροστά, όμως αν ο εφετινός καλός Ατρόμητος αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό στη λογική του «να κάτσουμε πίσω να χάσουμε στην παράταση» τι να περιμένει κανείς προσεχώς; Αν ο Ατρόμητος δεν μπορεί να πάρει το τρόπαιο από μια ομάδα που μετά το 30' σκεφτόταν σε ποιο μαγαζί θα πάει να γιορτάσει, πότε θα το πάρει; Αν η αξιοπρεπής ήττα από τον χαλαρό και σβηστό Ολυμπιακό σε έναν τελικό (κι όχι στο Καραϊσκάκη π.χ.) εκλαμβάνεται ως σημάδι προόδου, κάτι δεν πάει καλά για το εθνικό μας ποδόσφαιρο: δεν είναι κακό να χάνεις, κακό είναι να χαίρεσαι γιατί συμμετείχες όχι σε μια γιορτή, αλλά στη γιορτή του άλλου.

Είμαι σκληρός με τον Ατρόμητο; Μπορεί. Ισως και να τον αδικώ. Ισως η προσπάθειά του να ήταν πολύ περισσότερο ηρωική από αυτό που εγώ διέκρινα, ίσως πλην του Σκόνδρα και του Τόμας να είχε κι άλλους παίκτες που έκαναν υπέρβαση κι εγώ να μην το κατάλαβα. Ισως να φταίω εγώ που τον εκτιμάω πολύ και περίμενα κάτι παραπάνω: αν κάνω λάθος, δεν υπάρχει πρόβλημα. Πρόβλημα θα υπάρχει αν η λογική της αξιοπρεπούς ήττας απέναντι στον Ολυμπιακό γίνει λογική όλων των αντιπάλων του: τότε δεν μιλάμε για διοργανώσεις, αλλά για διαδικασίες στις οποίες απλώς περιμένουμε τη στέψη του νταμπλούχου. Ενα πρωτάθλημα ή ένα Κύπελλο μπορεί να είναι καλό, θεαματικό, άθλιο ή κάκιστο: δεν μπορεί όμως να καταντήσει μια τυπική διαδικασία γιατί τότε δεν το παρακολουθεί κανείς.

Το να προσπαθείς να πας ένα ματς στα πέναλτι για να παίξεις τις πιθανότητες να το κερδίσεις είναι -ας πούμε- θεμιτό. Πρέπει όμως να το κάνεις παίζοντας και λίγη μπάλα παραπάνω. Το να αποβάλλεται όλος ο πάγκος για να κερδηθούν πολύτιμα δευτερόλεπτά, δείχνει άγχος: το άγχος να αντιμετωπίσουμε τον Ολυμπιακό που μας μοιάζει βουνό, ακόμα κι όταν οι παίκτες του κάνουν ένα από τα μετριότερα εφετινά τους ματς.

Φέτος ο καλός Ατρόμητος έκανε ένα βήμα μπροστά. Για να κερδίσει όμως κάτι σημαντικό, πρέπει να παίζει περισσότερο και να φοβάται λιγότερο. Κυρίως να το πιστεύει.

Πηγή: sday.gr

Ατρόμητος LIFE Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS