Το 2019, στην παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου, το Πεκίνο αποκάλυψε τους υπερηχητικούς πυραύλους DF-17, με ταχύτητες που ξεπερνούν τα 5 Mach, σηματοδοτώντας την είσοδο μιας επαναστατικής τεχνολογίας στον παγκόσμιο στρατιωτικό στίβο.

Από τότε, η Κίνα επιταχύνει την ανάπτυξή της, ξεπερνώντας τις ΗΠΑ, ενώ η Ρωσία προωθεί συστήματα όπως ο Avangard και ο Zircon, με την Ουκρανία να γίνεται «εργαστήριο» δοκιμών όπλων όπως ο πύραυλος Oreshnik.Γιατί Τρομάζουν οι Υπερηχητικοί Πύραυλοι

Αυτοί οι πύραυλοι δεν ξεχωρίζουν μόνο για την ταχύτητά τους –κάποιοι φτάνουν τα 10-12 Mach, δηλαδή δύο μίλια το δευτερόλεπτο– αλλά και για την ικανότητά τους να ελιχθούν απρόβλεπτα, παρακάμπτοντας ραντάρ και συστήματα αεράμυνας.

Η ικανότητά τους να φέρουν συμβατικές ή πυρηνικές κεφαλές δημιουργεί αβεβαιότητα: ένας στόχος έχει ελάχιστο χρόνο να κρίνει αν δέχεται περιορισμένη ή πυρηνική επίθεση, συμπιέζοντας τα περιθώρια αντίδρασης σε επικίνδυνο βαθμό.

Η Δύση Υπολείπεται

Οι ΗΠΑ αντεπιτίθενται με το πρόγραμμα Dark Eagle και επενδύσεις σε διαστημικά συστήματα εντοπισμού, αλλά οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα: η Κίνα και η Ρωσία προηγούνται, έχοντας ξεκινήσει νωρίτερα.

Η Ευρώπη, με ελάχιστα πειραματικά προγράμματα, παραμένει θεατής. Ειδικά για το ΝΑΤΟ, οι ρωσικοί πύραυλοι στο Καλίνινγκραντ αποτελούν άμεση απειλή.

Η Κούρσα Επιταχύνεται

Η τεχνολογία αυτή δεν αλλάζει μόνο τον τρόπο διεξαγωγής του πολέμου, αλλά επαναπροσδιορίζει τη γεωπολιτική ισορροπία. Η Μόσχα και το Πεκίνο ενισχύουν το οπλοστάσιό τους, ενώ η Δύση παλεύει να καλύψει το χαμένο έδαφος.

Το ερώτημα είναι κρίσιμο: Θα προλάβει η Δύση να κλείσει το τεχνολογικό χάσμα ή θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια στρατηγική ανατροπή που θα αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού;

Η κούρσα των υπερηχητικών όπλων συνεχίζεται, και ο χρόνος κυλά αντίστροφα.