Ένα νέο σοκαριστικό περιστατικό κακοποίησης ανήλικης μέσα στο τουρκικό κοινοβούλιο φέρνει στο φως ένα καθεστώς φόβου, συγκάλυψης και απόλυτης ατιμωρησίας, το οποίο –όπως σημειώνουν πολιτικοί παρατηρητές– αποτελεί πλέον σύμπτωμα βαθύτερης πολιτικής και ηθικής παρακμής στη χώρα.

Την υπόθεση αποκάλυψε η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα Μπιργκιούν. Μια 17χρονη μαθήτρια λυκείου, που είχε ξεκινήσει την πρακτική της το 2025 στη Βουλή, κατήγγειλε ότι επί δύο εβδομάδες υπέστη λεκτική και σωματική παρενόχληση. «Όλοι ήξεραν τα πάντα και έμεναν σιωπηλοί», ανέφερε στην εφημερίδα, αποκαλύπτοντας ένα περιβάλλον όπου η εξουσία προστάτευε τους υπαλλήλους της και όχι τα παιδιά.

«Μυρίζεις τόσο ωραία… Πάμε για ποτό;»

Η κακοποίηση φέρεται να ξεκίνησε στις 23 Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της μαθήτριας, ο 30χρονος σεφ της Βουλής –παντρεμένος– της είπε: «Μυρίζεις τόσο ωραία, θέλω να σε μυρίσω», ενώ λίγο αργότερα της πρότεινε: «Πάμε για ένα ποτό αύριο;».

Η κοπέλα υποστήριξε πως όταν ενημέρωσε τον διευθυντή της ζητώντας βοήθεια, εκείνος την προέτρεψε: «Δεν θα το πεις σε κανέναν, ούτε στη μητέρα ή στον πατέρα σου».

Η οικογένεια της μαθήτριας την απέσυρε από το πρόγραμμα πρακτικής μετά από 1,5 μήνα, ενώ –όπως υποστηρίζεται– δεν έλαβε ούτε τον μισθό των πέντε ημερών εργασίας που της οφειλόταν.

«Αυτή είναι δικιά μου, εκείνη δικιά σου» – Μαρτυρίες για χρόνια κακοποίηση

Η δημοσιοποίηση της υπόθεσης άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Κι άλλα παιδιά που είχαν εργαστεί ως ασκούμενοι στη Βουλή μίλησαν για παρόμοιες εμπειρίες, περιγράφοντας ένα περιβάλλον οργανωμένης σιωπής.

Νεαρές ασκούμενες που εργάζονταν στο εστιατόριο της Βουλής κατήγγειλαν ότι για χρόνια υπάλληλοι τις παρενοχλούσαν συστηματικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, φέρονται να λέγονταν ακόμη και φράσεις του στιλ: «Αυτή είναι δικιά μου, εκείνη είναι δικιά σου».

Η Γενική Γραμματεία της Βουλής αμφισβήτησε τους ισχυρισμούς, όμως οι αποκαλύψεις δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν ήταν μεμονωμένο, αλλά διαχρονικό.

Όταν το πρώτο αντανακλαστικό είναι η συγκάλυψη

Όπως συχνά συμβαίνει σε σκάνδαλα που αγγίζουν την καρδιά της εξουσίας, η πρώτη αντίδραση δεν ήταν η προστασία του θύματος αλλά η προσπάθεια αποσιώπησης.

Η καταγγελία της μαθήτριας περιγράφει ακριβώς αυτή τη νοοτροπία: ένας μηχανισμός εξουσίας που επιχειρεί να θάψει μια υπόθεση αντί να τη διερευνήσει.

Κρατική παρέμβαση – αλλά με καθυστέρηση

Μόνο μετά τη δημοσιοποίηση και την οργή της κοινής γνώμης, ο κρατικός μηχανισμός άρχισε να κινείται.

Το τουρκικό Υπουργείο Οικογενειακών και Κοινωνικών Υπηρεσιών εξετάζει πλέον επίσημα τους ισχυρισμούς, ενώ έχει δηλωθεί ότι θα συμμετάσχει στη νομική διαδικασία.

Το θέμα κυριαρχεί στον τουρκικό Τύπο, με πολλά μέσα να επικρίνουν τα «χαμένα αντανακλαστικά» της πολιτείας σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που αφορά ανήλικους.

Η υπόθεση αυτή δεν είναι απλώς ένα σκάνδαλο κακοποίησης· αποτελεί σύμπτωμα βαθύτερης θεσμικής αποσύνθεσης, όπου η προστασία της εξουσίας τίθεται πάνω από την προστασία των παιδιών. Οι αποκαλύψεις μόνο ενισχύουν την ανάγκη για πλήρη διαλεύκανση και ουσιαστική απονομή ευθυνών μέσα σε ένα σύστημα που επί χρόνια επέλεγε τη σιωπή.

LIFE