Στέφανος Χίος: Το τρικ που τον κρατάει εκτός φυλακής για το «Μακελειό»!

Μια υπόθεση που φωτίζει τις πιο σκοτεινές πλευρές του ελληνικού διαδικτυακού παραλογισμού εκτυλίχθηκε στο Εφετείο Αθηνών.

Όπως αποκάλυψε με ανάρτησή του μέλος των Ελληνικών Hoaxes, η δίκη είχε ένα αναπάντεχο και αποκαλυπτικό αποτέλεσμα: καταδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό ο εκδότης της εφημερίδας «Μακελειό». Όχι ο γνωστός Στέφανος Χίος. Αλλά ένας άνδρας που «ουδείς γνωρίζει και έχει δει ποτέ»: ο Γιώργος Γκασιάμης.

Η καταδίκη αφορά δημοσίευμα του Σεπτεμβρίου 2020, όταν ο Γκασιάμης εμφανιζόταν ως εκδότης της εφημερίδας. Στο ανυπόγραφο άρθρο, ο ίδιος και άλλοι δύο εργαζόμενοι στα Ελληνικά Hoaxes χαρακτηρίζονταν «μπάτσοι του Σόρος», «έμμισθα κοράκια» και «ύποπτοι για την δολοφονική ενέδρα κατά του Στέφανου Χίου».

Τα Ελληνικά Hoaxes προχώρησαν σε μήνυση όχι κατά του Χίου, αλλά κατά εκείνου που επισήμως παρουσιαζόταν ως εκδότης την περίοδο της συκοφαντικής δημοσίευσης.

Το «αναπάντεχο» της δίκης

Στην προσπάθειά του να απαλλάξει τον πελάτη του, ο δικηγόρος υπεράσπισης Νίκος Αντωνιάδης προχώρησε σε κάτι που, όπως σχολιάζει ο συντάκτης της ανάρτησης, «ήταν πραγματικά έξυπνο»: υποστήριξε πως ο Γκασιάμης δεν είχε ιδέα για το δημοσίευμα, ότι χρησιμοποιήθηκε ως «μπροστινός» ή, όπως το έθεσε ο ίδιος, «αχυράνθρωπος», ακόμη και «αυτοφωράκιας».

Για να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του, υποστήριξε πως η εταιρεία που εκδίδει σήμερα το Μακελειό εμφανίζεται να ανήκει στην 87χρονη, άρρωστη μητέρα του Στέφανου Χίου, η οποία φέρεται ως «διαχειρίστρια και μοναδική εταίρος».

Κοινώς αν κάποιος συκοφαντηθεί σήμερα από το «Μακελειό», νομικά πρέπει να στραφεί κατά μιας ηλικιωμένης γυναίκας που νοσηλεύεται, όχι κατά του προσώπου που όλοι θεωρούν ότι ασκεί τον πραγματικό έλεγχο της εφημερίδας.

Παρά το επιχείρημα περί «μπροστινού», το τριμελές δικαστήριο δεν πείστηκε. Ο Γκασιάμης κρίθηκε ομόφωνα ένοχος και καταδικάστηκε σε 13 μήνες φυλάκιση με αναστολή.

Ο συντάκτης της ανάρτησης περιγράφει με σατιρική ακρίβεια το «κόλπο»: αυτοί που πραγματικά γράφουν, επιλέγουν θέματα και ρυθμίζουν τη γραμμή της εφημερίδας δεν εμφανίζονται πουθενά, ενώ ένας «φουκαράς» που έχει μπει ως βιτρίνα δέχεται όλες τις μηνύσεις και πετάγεται μπροστά σαν ασπίδα.

Η ανάρτηση καταλήγει: η υπόθεση είναι ενδεικτική της αδυναμίας του κράτους να εντοπίσει ποιος πραγματικά διαχειρίζεται μέσα που παράγουν συκοφαντικό λόγο.

Και, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο συντάκτης, υπάρχει μια προσωπική και δικαιολογημένη αίσθηση δικαίωσης: «Νιώθω ικανοποίηση όταν ακούω τη λέξη ΕΝΟΧΟΣ για άτομα που υβρίζουν και συκοφαντούν. (Και μην ξεχνάτε, ότι μέχρι να φτάσει κάποιος στη δικαίωση, έχει κόστος – όχι μόνο οικονομικό)».