Ο δικός μας, των εφημερίδων και των ΜΜΕ, επλήγη από τους πρώτους.

Πρόδρομα φαινόμενα της κρίσης βλέπαμε από το 2008 και έφθασαν να λάβουν διαστάσεις αρμαγγεδώνα στα τέλη του 2011.

Οι επιχειρήσεις ενημέρωσης είναι από τις πιο ευάλωτες, κυρίως λόγω της μεγάλης εξάρτησής τους από τα διαφημιστικά έσοδα.

Η διαφημιστική δαπάνη, ως γνωστόν, διακρίνεται για την ελαστικότητά της και επηρεάζεται ευθέως από την οικονομική συγκυρία. Σε περιόδους ισχνών αγελάδων η πρώτη δαπάνη που περικόπτεται από τις επιχειρήσεις είναι η διαφημιστική. Ηδη τα έσοδα από διαφημίσεις την προηγούμενη χρονιά έπεσαν στο μισό εκείνων του 2008.

Αντιστοίχως η εισοδηματική πίεση που δέχθηκαν τα νοικοκυριά στην τελευταία διετία περιόρισε τη ζήτηση και από την πλευρά των αγοραστών. Πριν δυό - τρία χρόνια σημαντικός αριθμός αγόραζε με άνεση δύο και τρεις εφημερίδες κάθε Κυριακή. Σήμερα για τους περισσότερους κάτι τέτοιο αντιμετωπίζεται ως πολυτελής επιλογή.

Κάπως έτσι ακόμη και οι υγιέστερες των επιχειρήσεων ενημέρωσης είδαν τα έσοδά τους να μειώνονται με ταχύτητα, με αποτέλεσμα οι όποιες περικοπές δαπανών να μην είναι ικανές να αντισταθμίσουν τη διπλή απώλεια από την κάμψη της διαφημιστικής δαπάνης και των κυκλοφοριών.

Και επιπρόσθετα το πρόβλημα έγινε εκρηκτικότερο λόγω των προβλημάτων του χρηματοπιστωτικού τομέα. Η έλλειψη ρευστότητας, η διακοπή της ροής πιστώσεων σε ολόκληρη την οικονομία, επέτεινε το οξύ οικονομικό πρόβλημα των ΜΜΕ.

Επιπλέον, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι η παρούσα κρίση συνέπεσε με ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις και την εμφάνιση πλήθους νέων επιχειρήσεων που διαχειρίζονται πληροφορίες, τις οποίες διανέμουν δωρεάν ανεξαρτήτως αν τις παράγουν ή απλώς τις κλέβουν. Η παραγωγή πληροφοριών κοστίζει πολύ ακριβά για να υποκλέπτεται και να προσφέρεται δωρεάν.

Συνδυαζόμενες οι πολλές συνθήκες κρίσης κατέστησαν το πρόβλημα ανυπέρβλητο και σε ορισμένες περιπτώσεις μοιραίο.

Αυτή τη στιγμή ολόκληρος ο κλάδος της ενημέρωσης μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο. Ηδη έκλεισαν μεγάλες ιστορικές εφημερίδες και άλλες φυτοζωούν. Καθημερινά κυκλοφορεί μια μόλις αξιόπιστη πρωινή εφημερίδα, όλες οι οικονομικές απειλούνται με κλείσιμο, οι απογευματινές δεν μαζεύουν ούτε πόντο ρεκλάμας και οι κυριακάτικες δίνουν μάχες βδομάδα - βδομάδα για την επιβίωσή τους.

Ταυτόχρονα έκλεισε ήδη ένας τηλεοπτικός σταθμός και άλλοι προβαίνουν σε περικοπές διαρκείας, αλλοιώνουν τα προγράμματά τους και έχουν φθάσει στα όρια ευτελισμού του προιόντος που προσφέρουν στο τηλεοπτικό κοινό.

Αντιστοίχως μαραζώνουν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί για να μην μιλήσουμε για την αγορά των περιοδικών ποικίλης ύλης, μόδας και άλλων, που καταρρέουν στην κυριολεξία.

Κακά τα ψέματα ο κλάδος αντιμετωπίζει οξύτατο πρόβλημα βιωσιμότητας. Στο τέλος του 2011 όλα τα ΜΜΕ, μηδενός εξαιρουμένου, αντιμετώπισαν οξύτατα ταμειακά προβλήματα. Με το ζόρι πλήρωσαν το δώρο των Χριστουγέννων και οι περισσότερες επιχειρήσεις είτε δεν εξόφλησαν, είτε περιέκοψαν τη μισθοδοσία του περασμένου Δεκεμβρίου.

Αν δεν αναληφθούν τώρα διασωστικές προσπάθειες και αν δεν γίνουν επιλογές από τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους, ο κλάδος θα ανατιναχθεί.

Παραδοσιακά μαγαζιά θα κλείσουν, πολλοί άξιοι επαγγελματίες θα μείνουν χωρίς δουλειά και ο κλάδος θα μείνει με σημαίες ευκαιρίας που δεν γνωρίζουν ούτε το αγαθό, ούτε τον πλουραλισμό, ούτε την ελευθερία της έκφρασης, παρά μόνο τον εκβιασμό και την αργυρώνητη παρέμβαση.

Το δυστύχημα είναι ότι η πλειονότητα των πραγματικών παραγωγών της ενημέρωσης, ο μεγάλος όγκος των επαγγελματιών δημοσιογράφων που μοχθεί καθημερινά και δίνει μικρές και μεγάλες μάχες, δεν έχει μέχρι τώρα παρέμβει αποφασιστικά στην επερχόμενη καταστροφή.

Η συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματιών δημοσιογράφων παρακολουθεί και μόνο αγώνες άγονους από συνδικαλιστές που δεν έχουν αίσθηση της πραγματικότητας και ενεργούν με κίνητρα πολιτικά ή καθοδηγούνται από τις ιδεοληψίες τους.

Η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ δεν δείχνει καμία ευελιξία, δεν αναγνωρίζει την ιδιαιτερότητα των συνθηκών, ούτε τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ο κλάδος.

Συμπεριφέρεται δυστυχώς σαν να μην ενδιαφέρεται για την τύχη των μεγάλων επιχειρήσεων του Τύπου και της ενημέρωσης, προβάλλει διαρκώς μαξιμαλιστικά αιτήματα και το μόνο που επιτυγχάνει είναι τη βύθιση του κλάδου και την υποκατάστασή του από φασονατζίδικα της συμφοράς, όπου δεν θα υπάρχουν συμβάσεις, ούτε καν μισθοί, ούτε ασφάλεια, ούτε ελευθερία γνώμης και έκφρασης βεβαίως.

Κακά τα ψέματα, την κρίση του Τύπου δεν μπορούν να την χειρισθούν οι «έξαλλοι». Θέλει συνομιλητές νηφάλιους και πρόσωπα που δύνανται να κατανοήσουν τις πραγματικές αγωνίες των εργαζομένων και τις ουσιαστικές ανάγκες των επιχειρήσεων. Και επίσης επεξεργασίες ολοκληρωμένες, τεκμηριωμένες και όχι εύκολες κουβέντες που μόνο την τυφλή και ολέθρια σύγκρουση προετοιμάζουν, τα αποτελέσματα της οποίας όλοι είδαμε με λύπη να εξελίσσονται τις τελευταίες ημέρες σε ένα από τα ιστορικότερα φύλλα της μεταπολίτευσης .

Οσο είναι καιρός λοιπόν ας αναλάβουν πρωτοβουλίες οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι, όσοι απλώς νοιάζονται πραγματικά για την ενημέρωση και δεν φαντασιώνονται την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων.

Πηγή: tovima.gr

Οικονομία Media LIFE