Δύσκολο, η αλήθεια είναι να θεωρήσει κανείς το άλλοτε catch και αργότερα wrestling «αθλητισμός», όταν του είδους του προηγήθηκαν η ελληνορωμαϊκή πάλη ή η πυγμαχία. Αλλά Αμερικανοί είναι αυτοί, ανέκαθεν τους άρεσαν η υπερβολή και η μεγαλομανία, τα πομπώδη και θεαματικά σόου κι είναι αδύνατον να τους αλλάξεις τώρα συνήθειες ή τρόπους διασκέδασης.

 Ακόμη και όταν ήξεραν, γιατί το ήξεραν ότι επρόκειτο για ένα, ναι μεν φαντασμαγορικό, αλλά παράλληλα εντελώς στημένο θέαμα. Ότι οι βουτιές με φόρα, πάνω στις μέσες ή τα κεφάλια άλλων αθλητών, από τη μία γωνία του ρινγκ, στην άλλη ήταν απλά fake, καλό γυρισμένα για το «Θεαθήναι» και τίποτα περισσότερο.

 Και όμως, για την αντίληψή τους και για τον δικό τους, μοναδικό και μοναχικό μικρόκοσμό τους, ο Τέρενς Τζίνι Μπολέα (ιταλικής καταγωγής), που πέρασε στην Ιστορία ως «Χαλκ» Χόγκαν και άφησε την τελευταία του πνοή στα 71 του υπήρξε ένας μύθος.

 Ένας θρύλος, μία απόδειξη της υποτιθέμενης, σύμφωνα πάντα μ’ εκείνους ανωτερότητάς τους. Η επιτομή του Υπεράνθρωπου, ικανού τη μία μέρα να σαπίσει (στ’ αλήθεια) στο ξύλο τον Σιλβέστερ Σταλόνε στα γυρίσματα του «Rocky III» και την άλλη να ρίξει νοκ- άουτ, τρόπος του λέγειν και μεταφορικά μιλώντας ολόκληρο… Πάπα.

 Αυτό συνέβη στις 29 Μαρτίου του 1987 στο «Silverdome» του Πόντιακ, όπου η αναμέτρησή του με τον Αντρέ «The Giant» μαγνήτισε στην αρένα του Μίτσιγκαν 93.173 ανθρώπους, πάνω κάτω τρεις χιλιάδες περισσότερους απ’ όσους είχε καταφέρει να συγκεντρώσει, οκτώ χρόνια νωρίτερα ο τότε Ποντίφικας, Ιωάννης Παύλος ο 2ος. Ρεκόρ, που για τους Αμερικανούς δεν σημαίνουν απλά πολλά, αλλά τα πάντα.

 Τη δημοτικότητά του, όμως την οφείλει στην εμφάνισή του στο «Rocky III» (του ’82) και στις αληθινές σφαλιάρες που έριξε στον άμοιρο και εντελώς άτεχνο Σταλόνε, λεπτομέρεια καθοριστική γιατί εκτόξευσε τόσο την καριέρα του (με άλλες δέκα ταινίες ή εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές), όσο την «Hulkmania» καταφέρνοντας να ξεπουλήσει εκατομμύρια «γκατζετάκια» με την «αγριοφάτσα» του.

 Το πλέον εντυπωσιακό με το φαινόμενο- Χαλκ που, στο είδος του ανακηρύχθηκε 14 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, με τελευταία φορά (που παραμένει μέχρι και σήμερα μοναδικό ρεκόρ) στα 49 του χρόνια ήταν ότι η λαμπρή του καριέρα ξεκίνησε εντελώς κατά λάθος και χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα από πάλη.

 Πιτσιρικάς του άρεσε το μπέιζμπολ, μετά τα παράτησε, σπούδασε μουσική και εμφανιζόταν, με επιτυχία, αλλά ειπώθηκε και με μεγάλο ταλέντο στο μπάσο, σε διάφορα κλαμπάκια της Τάμπα Μπέι, στη Φλόριντα. Ένα βράδυ, τα αδέλφια Τζακ και Τζέραλντ Μπρίσκο, που ήταν ήδη καταξιωμένοι wrestlers όχι μόνο ενθουσιάστηκαν από τις μουσικές του ικανότητες, αλλά και εντυπωσιάστηκαν από το υπέρ γιγάντιο (2μ.01, 137 κιλά) σωματότυπό του. Τον πλησίασαν, του πρότειναν ν’ ασχοληθεί με το wrestling κι αυτό ήταν.

 Το ένα έφερε το άλλο, μέχρι που εμφανίστηκε, για πρώτη φορά στην τηλεόραση ως καλεσμένος εκπομπής δίπλα από τον ηθοποιό Λου Φερίνιο, τον άνθρωπο που υποδυόταν τον πραγματικό, κινηματογραφικό «Χαλκ». Κι αφού διαπίστωσε από κοντά, ότι οι διαστάσεις του ήταν μεγαλύτερες και από τις δικές του, έκτοτε του έδωσε το βάπτισμα του πυρός και την ευχή του ξανά «βαπτίζοντας» τον, πλέον και επίσημα «Χαλκ».

Wrestling Χαλκ Χόγκαν