Την... πάτησε ο Μεντιλίμπαρ στο Ολυμπιακός-Βόλος

Το φινάλε του αμέσως προηγούμενου φετινού ματς κυπέλλου του Ολυμπιακού, με τον Αστέρα στην Τρίπολη (1-2), κάθε άλλο παρά με πλατύ χαμόγελο βρήκε τον Μεντιλίμπαρ. «Δεν μου άρεσε τίποτα», είχε δηλώσει έστω κι αν δεν εννοούσε 100% ό,τι είπε αλλά το έπαιξε λίγο γιατί ακολουθούσε αγωνιστικός Γολγοθάς για την ομάδα του. Τι ακολουθούσε; Εντός ματς με τον Λεβαδειακό και κατά σειρά εκτός έδρας με Άρσεναλ, ΠΑΟΚ, ΑΕΛ, Μπαρτσελόνα και εντός ύστερα με την ΑΕΚ. Βουνό!

Χτες (29/10) ο Ισπανός τεχνικός δεν μπορούσε να γκρινιάξει, ακόμα κι αν θα το ήθελε. Δεν ήταν τόσο το επιβλητικό 5-0 επί του Βόλου και τα καλούδια που μοιράζει το να κερδίζεις διαρκώς στο ανανεωμένο κυπελλικο φορμάτ, όσο η διάθεση όσων έπαιξαν δίχως εξαιρέσεις. 

Με μια εντελώς διαφορετική 11άδα σε σχέση μ' αυτή κόντρα στην ΑΕΚ, μια 11άδα με παίκτες που δεν έχουν αγωνιστεί όλοι μαζί ξανά και που είχαν ανάγκη να πάρουν χρόνο, ο Ολυμπιακός έβαλε πέντε γκολ με εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας. Το κυριότερο ωστόσο ήταν ότι είχε τη σωστή συμπεριφορά. Αυτή που θέλει να βλέπει ο Μεντιλίμπαρ. Το ματς ήταν στο 5-0, το ρολόι «σημάδευε» το 80ο ή το 85ο λεπτό και οι ερυθρόλευκοι πίεζαν για κλεψίματα. Ακόμα και στις καθυστερήσεις! Πως να γκρινιάξει μετά ο Βάσκος; Τι «πάτημα» να βρει; Την... πάτησε ο 64χρονος κόουτς αφού θα ήθελε να βάλει χέρι για κάτι, έστω και μικρό. Ούτε μια τόση δα αφορμή του έδωσαν. Κύριοι. Μιλάμε για έναν Ολυμπιακό που έπαιξε με ακραία μπακ δύο στόπερ!

Πραγματικά ό,τι περίμενε - ήλπιζε από το ματς συνέβη και με το παραπάνω. Και η νίκη ήρθε αλλά με ευρύ σκορ. Και οι παίκτες που είχαν ανάγκη χρόνο έδειξαν πράγματα και σωστή συμπεριφορά. Ακόμα και τον στόπερ Ρούμπεν Βέζο έβαλε στο αρχικό σχήμα και μάλιστα ως αριστερό μπακ! Κι αυτός, τηρουμένων των αναλογιών, ανταποκρίθηκε! Δεξί μπακ ήταν ένας άλλος στόπερ, ο Αλέξης Καλογερόπουλος και ανάμεσά τους οι Μπιανκόν και Μάντσα. Στο τέρμα ήταν ο Πασχαλάκης, στη μεσαία γραμμή Σιπιόνι, Μουζακίτης και Ντιόγκο (10άρι), στα φτερά οι Στρεφέτσα (αριστερά), Γιαζιτζί (δεξιά) και στην κορυφή ο Γιάρεμτσουκ. Σε ποιά πρόσωπα μπορεί να σταθεί κανείς; Κυριολεκτικά, σε ολους!

Ο Πασχαλάκης, το μεγαλύτερο σε ηλικία «παιδί» του ρόστερ, χρειάστηκε να επέμβει δύο φορές μέσα σε ένα τετράλεπτο (51'-54') σε καλές τελικές του Μακνί με κεφάλι και πόδι και το έκανε αποσοβώντας σίγουρα γκολ.

Ο Βέζο, παίκτης που αγωνίστηκε πρώτη φορά φέτος σε επίσημο ματς, αν και δεξιοπόδαρο στόπερ, έκανε και ανεβάσματα ως αριστερό μπακ και επιχειρούσε σέντρες ΚΑΙ με το αριστερό πόδι (!) στην αντίπαλη περιοχή. Μόνο και μόνο γι' αυτό του αξίζουν εύσημα.

Ο Καλογερόπουλος, με εξαίρεση μια «χοντράδα» στο 31' όπου πούλησε τη μπάλα στον Ασεχνούν λίγο έξω από την περιοχή του Πασχαλάκη και βγήκε τελική, έπαιξε ως δεξί μπακ, ξανά, και ανταποκρίθηκε.

Ο Μάντσα δεν φάνηκε πολύ στο ματς και ήταν λογικό αφού πιέστηκε ελάχιστα ο Ολυμπιακός.

Ο Μπιανκόν έκανε μια τυπική δική του εμφάνιση. Με τα γνωστά καλά του στα οποία ανήκει η ικανότητά του στο σκοράρισμα (και) με το κεφάλι στις προωθήσεις στις στημένες μπάλες. Αλλά και μια χοντράδα στο 90+1' όταν όντας στη μεσαία γραμμή (και όλος ο Ολυμπιακός ψηλά) πήγε να ντριμπλάρει και έχασε τη μπάλα από αντίπαλο. Στιγμιαία τον τράβηξε από τη φανέλα αλλά προφανώς θυμήθηκε ότι είχε κίτρινη από το 60'. Τον άφησε και τον κυνήγησε στην προσπάθεια του αντιπάλου να φύγει μόνος προς την περιοχή του Πασχαλάκη, με συνέπεια τελικά να τον προλάβει και να διορθώσει το λάθος του. Είπαμε, κλασικός Μπιανκόν.

Ο Σιπιόνι φαίνονταν από το πρώτο λεπτό ότι είχε πάρει πιο σοβαρά αυτό το ματς. Έτρεχε, πίεζε, έκλεβε μπάλες, ακόμα και στο όριο της περιοχής του αντιπάλου. Αν δεν «πούλαγε» και τόσο επιπόλαια τη μπάλα στο 54' σε μια φάση που βγήκε τετ-α-τετ του Μακνί το οποίο απέκρουσε ο Πασχαλάκης, όλα θα ήταν καλύτερα.

Ο Μουζακίτης ήταν «μέσα» στο ματς και επίσης έδειξε να το παίρνει πολύ σοβαρά. Δεν έκανε εμφανισάρα αλλά θα ήταν και δύσκολο να κάνει εμφανισάρα σε τέτοιου τύπου ματς. Είχε συμμετοχή σε πολλά πράγματα και φαίνεται να ανεβαίνει διαρκώς.

Ο Ντιόγκο, όπως και ο Σιπιόνι, ανήκει στην κατηγορία των παικτών που πήραν πάρα πολύ σοβαρά το ματς. Είχε πολλά τρεξίματα, πίεσε, προσπάθησε να κλέψει και να δημιουργήσει. Αν υπάρχει ένα μείον είναι ότι η διάθεσή του να «δείξει» πράγματα στον προπονητή τον κάνει να «τραβάει» από τα μαλλιά προσπάθειες και να τελειώνει ο ίδιος φάσεις από δύσκολες γωνίες αντί να πασάρει σε συμπαίκτες που είναι σε καλύτερη θέση. Να, όπως έκανε στο 19' όταν σούταρε πολύ άουτ κι ενώ πιο δεξιά (και κεντρικά στην εστία) ήταν μόνος ο Στρεφέτσα που του ζητούσε μπάλα.

Ο Στρεφέτσα ΔΕΝ είναι Ποντένσε - Είναι παίκτης ομάδας, όχι ο φαντεζί εξτρέμ

Ο Στρεφέτσα αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό αυτή την περίοδο και καταλαβαίνουμε γιατί. Μιλάμε για την πιο δαπανηρή μεταγραφή της εποχής Μαρινάκη, δηλαδή των τελευταίων 15 ετών, και οι προσδοκίες είναι υψηλές. Ο τραυματισμός τον κράτησε πίσω και τώρα ΠΡΈΠΕΙ να αρχίσει να κάνει απόσβεση, αν μπορεί. Είναι παίκτης ομάδας, όχι ο φαντεζί εξτρέμ που θα κάνει... κορδελάκια και το τονίζω αυτό ώστε ο καθένας να έχει ρεαλιστικές προσδοκίες. Συνηθίζουμε να φανταζόμαστε - περιμένουμε από κάποιους παίκτες διαφορετικά απ' αυτά που μπορούν όντως να δώσουν. Ο Στρεφέτσα ΔΕΝ είναι Ποντένσε. Είναι εξτρέμ άλλου τύπου. Όπως άλλου τύπου είναι οι τρεις φορ που έχει ο Ολυμπιακός. Ότι στο φινάλε του ματς καταγράφηκαν δύο ασίστ (στην πραγματικότητα μία ήττα, δεν μπορεί να λογιστεί ασίστ μια κεφαλιά πάσα 15 μέτρα εκτός περιοχής στην... οβίδα που εξαπέλυσε ο Γιάρεμτσουκ) είναι θετικό και για το ψυχολογικό σκέλος της περίπτωσης Στρεφέτσα. Και προσωπικά έχω ενδοιασμούς για το κατά πόσο ήταν όντως οφ σάιντ στο γκολ που έβαλε στο 64', με ημι-αυτόματο οφ σάιντ ίσως και να μετρούσε.

Ο Γιαζιτζί έδειχνε, στα πρώτα 15 λεπτά του ματς, να αντιμετωπίζει με σαφώς λιγότερο ζήλο αυτό το ματς. Απλά περίμενε, έξω δεξιά, να του έρθει η μπάλα να σεντράρει με το αριστερό του προς την περιοχή. Όσο περνούσε η ώρα ωστόσο «ζεστάθηκε» και μπήκε πολύ μέσα στο ματς επιβεβαιώνοντας ότι είναι παίκτης μεγάλης ποιότητας και αρκετά οξυδερκής. Απλά ξέρουμε ότι δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ ένας τυπικός παίκτης Μεντιλίμπαρ. Με τρελά τρεξίματα, πίεση κτλ. Χρήσιμος και πολύτιμος ωστόσο μπορεί να είναι ακόμα κι έτσι.

Ο Γιάρεμτσουκ «ξεκλείδωσε», επιτέλους, το μυαλό του το οποίο είχε ο ίδιος «κλειδώσει» όταν άκουσε ότι αποκτάται ο Ταρέμι. Ο Ουκρανός έβαλε ένα σπάνιο γκολ, που μόνο λίγοι μπορούν να βάλουν. Η επιστροφή του είναι σημαντική αφού Ελ Καμπί και Ταρέμι δεν γίνεται να βγάλουν όλα τα ματς, θα χρειαστούν οι υπερ-πολύτιμες βοήθειες του Ρόμαν σε όλους τους τομείς, όχι μόνο το σκοράρισμα. Και στην πίεση που ασκεί στους αντιπάλους ψηλά όπως ο Ελ Καμπί δηλαδή.

ΥΓ: Έγραψα στην αρχή ότι το νέο φορμάτ στο κύπελλο δίνει καλούδια σ' αυτούς που κερδίζουν. Οι 4 πρώτοι της League Phase θα γλιτώσουν έναν έξτρα γύρο και θα πάνε απευθείας στα προημιτελικά. Και δεν είναι μόνο αυτό. Στα προημιτελικά, που είναι μονά τα ματς, αν είσαι στην πρώτη 4άδα της League Phase παίζεις το ματς νοκ-άουτ στην έδρα σου. Και στα ημιτελικά, που είναι διπλά ματς, δίνεις τη ρεβάνς στο γήπεδό σου! Φουλ πλεονεκτήματα δηλαδή.

ΥΓ2: Κόντρα στην ΑΕΚ, όπως έγραψα, ο Ολυμπιακός είχε τη μεγαλύτερη σε μέσο όρο ηλικίας 11άδας της σεζόν. Χθες είχε μία από τις μικρότερες, αν όχι τη μικρότερη με Καλογερόπουλο, Μάντσα, Μουζακίτη, Σιπιόνι και Ντιόγκο. Μόνο ο Πασχαλάκης, που έχει κλείσει τα 36 το καλοκαίρι και είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία του ρόστερ, «τράβηξε» προς τα πάνω τον μέσο όρο.

ΥΓ3: Σκορ ξανά από στημένες μπάλες φέτος. Πλέον ούτε γι' αυτό δικαιούται να παραπονιέται κανείς. Τουλάχιστον όχι στον βαθμό που ίσχυε πέρυσι και πρόπερσι.

ΥΓ4: Στα συν ότι πήραν χρόνο με την πρώτη ομάδα ξανά οι Πνευμονίδης και Λιατσικούρας αλλά και φυσικά ο Ρόντινεϊ που το έχει ανάγκη μετά τον τραυματισμό που τον κράτησε καιρό έξω.