Η πληροφορία ως πολλαπλασιαστής ισχύος για την Ελλάδα

Η συζήτηση για την ελληνική δυνατότητα αποτροπής απέναντι στην Τουρκία τείνει να επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά στις πλατφόρμες υψηλής τεχνολογίας — ιδίως στην απόκτηση μαχητικών αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F-35, που παρουσιάζονται ως το απόλυτο «game changer». Ωστόσο, όπως δείχνει καθαρά η ισραηλινή στρατιωτική ιστορία και εμπειρία και η μαρτυρία κορυφαίων Αμερικανών αξιωματούχων, η υπεροχή στην αεροπορική ισχύ χωρίς αντίστοιχη υπεροχή στην έγκαιρη, βαθιά και τεχνικά εξειδικευμένη συλλογή στρατιωτικών πληροφοριών δεν αρκεί για να διαμορφώσει μια νικηφόρα στρατηγική.

Το ισραηλινό παράδειγμα: Operation Diamond και Operation Rooster 53

Ο απόστρατος αρχηγός του κλάδου των Πληροφοριών της US Air Force, πτέραρχος George F. Keegan, υπήρξε κατηγορηματικός:

«Δεν θα μπορούσα να είχα προμηθευτεί τις πληροφορίες… ακόμη κι αν είχα στη διάθεσή μου πέντε υπηρεσίες όπως η CIA», ανέφερε όταν περιέγραφε την ανεκτίμητη συνεισφορά του Ισραήλ στη χαρτογράφηση των δυνατοτήτων της σοβιετικής αεροπορίας, των νέων της όπλων και των ηλεκτρονικών της μέσων.

Σε άλλο σημείο τόνισε: «Η ικανότητα της US Air Force να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ οφείλει περισσότερα στην εισροή των ισραηλινών πληροφοριών παρά σε οποιαδήποτε άλλη μεμονωμένη πηγή, είτε πρόκειται για αναγνώριση μέσω δορυφόρου, είτε για υποκλοπή τεχνολογίας, είτε για οτιδήποτε άλλο…».

Οι δηλώσεις αυτές δεν ήταν υπερβολή. Αντικατόπτριζαν μια εμπειρία δύο δεκαετιών, όπου το Ισραήλ κέρδιζε πολέμους όχι μόνο με τολμηρούς πιλότους και ικανά αεροσκάφη, αλλά μέσω βαθιάς, τεχνικής και έγκαιρης πρόσβασης στον τρόπο που ο αντίπαλος «σκεφτόταν», εντόπιζε, στόχευε και προστάτευε.

Δύο επιχειρήσεις το αποδεικνύουν πιο καθαρά από οποιεσδήποτε άλλες.

Operation Diamond (1966): Το MiG-21 που άλλαξε την αεροπορική σκέψη της Δύσης

Το 1966, η Mossad εξασφάλισε κάτι που θα θεωρούνταν απίθανο: τη λιποταξία Ιρακινού πιλότου με το πιο σύγχρονο σοβιετικό μαχητικό της εποχής, το MiG-21. Η επιχείρηση αποτέλεσε πραγματικό πολύτιμο διαμάντι πληροφοριών:

Έδωσε στο Ισραήλ πλήρη πρόσβαση στις επιδόσεις του MiG-21, στα όριά του και στις μέγιστες δυνατότητές του.

Επιτάχυνε την ανάπτυξη στρατηγικών αεροπορικής υπεροχής που εφαρμόστηκαν στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967.

Παρέδωσε στις ΗΠΑ πληροφορίες ζωτικής σημασίας για τις τακτικές εμπλοκής έναντι της σοβιετικής τεχνολογίας.

Οι Αμερικανοί τότε συνειδητοποίησαν ότι τα stealth ή τα υπερσύγχρονα αεροσκάφη δεν αρκούν χωρίς πλήρη χαρτογράφηση του «αντίπαλου οικοσυστήματος»: αισθητήρες, τακτικές, επιδόσεις, ραντάρ, εκπαίδευση, αδυναμίες.

Το Ισραήλ κέρδισε όχι απλώς την πρόσβαση σε ένα αεροπλάνο του εχθρού, αλλά τη βαθιά κατανόηση της σοβιετικής αεροπορικής φιλοσοφίας.

Operation Rooster 53 (1969): Η κλοπή του σοβιετικού ραντάρ P-12 «Yenisei»

Το 1969, οι Ισραηλινοί πραγματοποίησαν μία από τις πιο τολμηρές επιχειρήσεις ηλεκτρονικού πολέμου του 20ού αιώνα. Κατάλαβαν από την Αίγυπτο το σοβιετικό ραντάρ P-12 “Yenisei” —ένα σύστημα 7 τόνων— το διέλυσαν επί τόπου και το μετέφεραν αεροπορικώς στο Ισραήλ.

Τι κέρδισαν;

Χαρτογράφηση των συχνοτήτων, των παλμών, της εμβέλειας και των αδυναμιών του ραντάρ.

Κατανόηση του τρόπου λειτουργίας ενός πλήρους σοβιετικού συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης.

Δυνατότητα ανάπτυξης παρεμβολών, αντιμέτρων και τακτικών “τυφλώματος”.

Το ισραηλινό πλεονέκτημα που προέκυψε δεν ήταν απλώς επιχειρησιακό· ήταν στρατηγικό. Η αεράμυνα του αντιπάλου έγινε προβλέψιμη και, κυρίως, τρωτή.

Το ισραηλινό δόγμα: Κερδίζεις τους πολέμους πριν αρχίσουν

Οι δύο επιχειρήσεις εντάσσονται στην ίδια στρατηγική: η υπεροχή στην πληροφορία προηγείται της υπεροχής στη μάχη.

Χωρίς την πρόσβαση στα MiG και στα σοβιετικά ραντάρ, καμία ισραηλινή αεροπορική επιτυχία των δεκαετιών 1960–1970 ή του 1980 —όπως η Operation Mole Cricket 19— δεν θα είχε λάμψει τόσο θεαματικά. Η υπεροχή του Ισραήλ ήταν «προγραμματισμένη» μέσα από έγκαιρη, τεχνική και ποιοτική γνώση.

Το ελληνικό συμπέρασμα: Τα F-35 δεν είναι αρκετά χωρίς “Greek Diamond & Rooster 53”

Η Ελλάδα ορθώς επιδιώκει τεχνολογική υπεροχή με την εισαγωγή των F-35. Ωστόσο, το παράδειγμα του Ισραήλ δείχνει ότι η τεχνολογική υπεροχή χωρίς υπεροχή στον πόλεμο των πληροφοριών δεν μεταφράζεται αυτόματα σε στρατηγική υπεροχή έναντι της Τουρκίας, η οποία:

αναπτύσσει ταχύτατα δικά της ραντάρ AESA,

επενδύει σε ηλεκτρονικό πόλεμο μέσω TAI/ASELSAN,

κατασκευάζει stealth UAV (Bayraktar Kızılelma),

διαθέτει πυκνούς αισθητήρες σε Αιγαίο–Ανατολική Μεσόγειο,

χρησιμοποιεί ιπτάμενα ραντάρ, UAV, συστήματα SIGINT.

Έτσι, η Ελλάδα πρέπει να δει τα F-35 ως φορέα μιας συνολικότερης αρχιτεκτονικής πληροφοριών, όχι ως το ίδιο το όπλο ή το δόγμα.

Τι χρειάζεται η Ελλάδα: Ένα εθνικό «σύστημα Diamond – Rooster 53»

1. Καταγραφή των τουρκικών ραντάρ και αισθητήρων

– συχνότητες, παλμοί, λειτουργίες ECCM, αδυναμίες

– συλλογή SIGINT/ELINT συστηματική, όχι αποσπασματική

– τεχνική ανάλυση με Ινστιτούτα/ΑΕΙ/ΕΑΣ

2. Πρόσβαση σε κρίσιμα συστήματα τουρκικής κατασκευής