Όταν ο αιγύπτιος θεός Όσιρις δολοφονήθηκε από τον αδελφό του, ο τελευταίος τον έκοψε σε κομμάτια, λέει ο μύθος. Η αδελφή του, Ίρις, θέλοντας να τον επαναφέρει στη ζωή συναρμολόγησε ένα - ένα τα κομμάτια Ένα όμως έλειπε, το πέος του. Τότε η Ίρις έφτιαξε με πηλό το χαμένο όργανο και «φυσώντας» (blow) το τεχνητό μέλος ανέστησε τον αδελφό της. Η πρώτη ιστορική αναφορά στην πεολειχία είναι άκρως συμβολική: αυτή η ερωτική πράξη έχει τη δύναμη να ξαναγεννήσει κάθε άνδρα, ακόμη και νεκρό!

Ένα ταμπού των αισθήσεων
Στις χολιγουντιανές ταινίες, είναι αποκλεισμένος ακόμη και από τις πιο τολμηρές ερωτικές σκηνές. Στις ταινίες πορνό, αντίθετα, τίποτα δεν ξεκινάει χωρίς αυτόν ενώ αποτελεί κριτήριο «ταλέντου» της εκάστοτε πρωταγωνίστριας. Ο αριθμός των προσωνυμιών που του έχουν δοθεί παραπέμπει σε σεσημασμένο κακοποιό. Κι όμως, παρά το εύρος των επιλογών που έχουμε για το πώς θα τον αποκαλέσουμε, ελάχιστα μιλάμε γι’ αυτόν. Βλέπετε, τόσο ως πράξη όσο και ως θέμα συζήτησης η πεολειχία, ο πεοθηλασμός, η «πίπα» ή όπως αλλιώς αποκαλείται ο στοματικός έρωτας από μια γυναίκα σ’ έναν άνδρα, ήταν και παραμένει θέμα - ταμπού ακόμη και μέσα στην ίδια κρεβατοκάμαρα. «Ο στοματικός έρωτας δηλώνει την ανάγκη των ανθρώπων να ξαναγευτούν την εποχή της ερωτικής προσέλκυσης των οσμών. Οι φερομόνες, η χημική έλξη των δύο φίλων τείνει να εξαφανιστεί στον Δυτικό καθαρομανή Πολιτισμό. Οι εκκρίσεις του σώματος στον πολιτισμένο άνθρωπο δημιουργούν πλέον μια απέχθεια. Θα λέγαμε λοιπόν ότι ιδιαίτερα οι μικροβιοφοβικοί συντηρούν με κάθε τρόπο ως ταμπού το στοματικό έρωτα». Κι αν σπάνια συζητάμε γι’ αυτόν, ακόμη σπανιότερα αποκαλύπτουμε τα ειλικρινά μας συναισθήματα απέναντι του. Εμείς οι γυναίκες. Γιατί οι άνδρες είναι πολύ σαφείς: τον λατρεύουν.

Μια μέθοδος αντι…σύλληψης
Γιατί όμως; «Ο γυναικείος κόλπος ως εσωτερικό όργανο, άρα και μη ορατό, δημιουργεί φόβο στον άνδρα, ιδιαίτερα σε εκείνους που βίωσαν ένα δύσκολο έως επίπονο τοκετό. Ασυνείδητα αισθάνονται ότι αναβιώνουν μια επιστροφή στην απειλητική μήτρα. Η πεολειξία λυτρώνει τον άνδρα από το φόβο της διείσδυσης στον κόλπο, ο οποίος συνδέεται με το χάσιμο της στύσης ή την πρόωρη εκσπερμάτιση».
Παλιότερα, που τα μέσα αντισύλληψης ήταν πολύ λιγότερο διαδεδομένα, ο στοματικός έρωτας ήταν ένα ασφαλές τέχνασμα για την αποφυγή της εγκυμοσύνης. Επιπλέον, λανθασμένα όπως αποδείχθηκε πολύ γρήγορα, θεωρούνταν ως η λύση απέναντι στον φόβο του AIDS, αλλά και των άλλων αφροδίσιων νοσημάτων. Ακόμη και σήμερα όμως, με δεδομένη την απέχθεια πολλών ανδρών απέναντι στο προφυλακτικό, αποτελεί ένα μέσο «διαφυγής»: «Η χρήση του προφυλακτικού δημιουργεί σε κάποιους άνδρες τη δυσάρεστη αίσθηση της παγίδευσης του πέους τους όπως συμβαίνει και με την είσοδό τους στο γυναικείο κόλπο. Έτσι ο στοματικός έρωτας είναι μια κάποια λύση… αντισύλληψης!».

Άνδρες σε θέση ισχύος
Οι άνθρωποι είναι τα μοναδικά όντα στο ζωικό βασίλειο που κάνουν στοματικό έρωτα. Υπάρχουν βέβαια κάποια είδη χιμπαντζή όπου το αρσενικό γλύφει το θηλυκό, αυτό όμως γίνεται μόνο για λόγους υγιεινής και ποτέ δεν συμβαίνει αντεστραμμένα. Αντίθετα, στην ανθρώπινη πρακτική, ο στόχος είναι αποκλειστικά ο ερεθισμός του ερωτικού οργάνου του συντρόφου μας. Κι όσο κι αν ο σεξουαλικός αλτρουισμός που χαρακτηρίζει τις -ερωτευμένες ή απλώς ‘προγραμματισμένες’ να προσφέρουμε ευχαρίστηση- γυναίκες παραβλέποντας το τι αρέσει σε μας, μας κάνει να μην ομολογούμε τη δυσαρέσκειά μας ούτε καν στην πιο έμπιστη φίλη μας, όλα θα ήταν καλύτερα αν η συγκεκριμένη στάση (σκυμμένες, μπροστά σε έναν άνδρα σε σημαντικά πλεονεκτικότερη θέση) είχε «σχεδιαστεί» με λίγο περισσότερο γυναικεία ματιά. «Η υποτιμητική στάση αυτής της σεξουαλικής πράξης δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματα του ενός συντρόφου προς τον άλλο. Σήμερα ο άνδρας, υποτιμημένος περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, προσπαθεί με ‘ανορθόδοξους’ τρόπους να κρατήσει το χαμένο του κύρος». Πέρα όμως από αυτή την ασυνείδητη φαλλοκρατική (στην κυριολεξία) διάσταση του συντρόφου μας, στην ίδια ντουλάπα κρύβεται και ο σκελετός του εραστή – παρατηρητή: «Σήμερα οι άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε ηδονοβλεψίες σε οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο, πόσο μάλλον σε καθετί σεξουαλικό. Την εποχή της κυριαρχίας της εικόνας, η ηδονοβλεπτική ματιά ζητά την ικανοποίησή της. Ο άνδρας έχει ανάγκη να οπτικοποιήσει τη σεξουαλική πράξη».

Γυναίκες και πεοθηλασμός
Σύμφωνα με τον Φρόιντ, καθ’ όλη τη διάρκεια της ενήλικης ζωής μας, άνδρες και γυναίκες πενθούμε για το πρώτο χαμένο αντικείμενο της ζωής μας, το μητρικό στήθος, το οποίο αναζητούμε σε υποκατάστατα, περισσότερο ή λιγότερο κοινωνικά αποδεκτά. «Τα αξιοπερίεργα σημεία του σώματός μας σε βρεφική και νηπιακή ηλικία είναι αναμφισβήτητα το στόμα (μέσο τροφής) και τα γεννητικά μας όργανα (ως παράλληλα εκκριτικά όργανα που προσφέρουν ευχαρίστηση και δυσαρέσκεια ταυτόχρονα). Γι’ αυτό και η έκφραση ‘πεοθηλασμός’ συνδέει την έκκριση του γάλατος με το σπέρμα)». Για όσους το πρώτο αυτό αντικείμενο αντικαταστάθηκε επαρκώς με μητρική αγάπη, η αναζήτηση είναι πιο ομαλή, όσοι όμως δεν υπήρξαν το ίδιο τυχεροί, αναζητούν το υποκατάστατο αγωνιωδώς. Με τον ίδιο τρόπο που ο θηλασμός ισχυροποιεί το δεσμό ανάμεσα στο βρέφος και τη μητέρα, η γυναίκα μέσω του πεοθηλασμού, προτείνοντας το στόμα, τη βασικότερη ερωτογενή περιοχή κατά τη βρεφική ηλικία, αναζητά σε αυτή την επαφή τα αισθήματα αγάπης και τρυφερότητας που εισπράττει το βρέφος. Μπορεί άραγε να είναι αυτή η απάντηση στην ερώτημα γιατί κάποιες γυναίκες απολαμβάνουν περισσότερο το θηλασμό του πέους από άλλες; Οι αμφισβητίες είναι πολλοί. Τι γίνεται όμως με τις γυναίκες που τον απεχθάνονται και αρνούνται κατηγορηματικά να το κάνουν; «Περισσότερες γυναίκες και λιγότεροι άνδρες συνδέουν την πεολειχία και αντίστοιχα την αιδιολειχία με τα όργανα της αφόδευσης. Ίσως αυτό δικαιολογεί και το γεγονός ότι πολλές γυναίκες κυρίως αποστρέφονται αυτή την πράξη. Οι γυναίκες νιώθουν μεγαλύτερη αμηχανία για τα δικά τους σεξουαλικά όργανα που είναι ανατομικά κρυμμένα. Συνήθως δεν είναι εξοικειωμένες ούτε με τις δικές τους οσμές, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα άλλο σώμα…». Για να τελειώνουμε πάντως με τον Φρόιντ, είχε πει κάποτε ότι οι καλύτεροι εραστές είναι αυτοί που αηδιάζουν λιγότερο.

Τεχνητές αναπνοές στην απόλαυση
Αρκεί μια γρήγορη αναζήτηση στο ίντερνετ για να μας αποκαλυφθεί όλη η σοφία του στοματικού σεξ. Ποια στάση πρέπει να πάρουμε, πού να βάλουμε τα χέρια μας, πώς να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα μας. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο στοματικός έρωτας είναι πολλά παραπάνω από μια απλή αποστήθιση τεχνικών ή μια σκληρή «δουλειά» (job) που όμως πρέπει να γίνει. Κι αν στις ΗΠΑ αντικαθιστά εξ ολοκλήρου την ερωτική πράξη (θυμηθείτε την πρώτη διδάξασα, Μόνικα Λεβίνσκι, και τον διάσημο λεκέ της), στη Γαλλία θεωρείται πράξη μεγαλύτερης οικειότητας και από την ίδια τη διείσδυση. Στην Ελλάδα η απουσία ερευνών γύρω από τη σχέση μας μαζί του μας αναγκάζει να στηριχθούμε αποκλειστικά στο δικό μας κριτήριο εξασκώντας το δικαίωμα ακόμη και να τον αρνηθούμε. Άλλωστε, «η αισθησιακή ‘ποικιλία’ στον έρωτα δεν έχει φραγμούς. Φραγμοί δημιουργούνται όταν υπάρχουν εμμονές στο ζευγάρι ότι πρέπει να συντάσσονται σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ερωτικής απόλαυσης». Γιατί ακόμη όταν η απόλαυση του συντρόφου μας γίνει «δουλειά» η μαγεία έχει κρυφτεί κάτω απ’ το κρεβάτι. Και δεν θα βγει όσο κι αν τη «φυσήξουμε».

Γιατί σε κάποιες γυναίκες αρέσει και σε κάποιες όχι
Για κάποιες είναι απαραίτητο προκαταρκτικό της ερωτικής πράξης, κάποιες άλλες όμως την αποκλείουν... δια ροπάλου. Ο ψυχαναλυτικός όρος «φθόνος του πέους» εξηγεί, σύμφωνα με τους ειδικούς, την έλξη που ασκεί η αιδιολειξία στις γυναίκες: Καταδικασμένες, όπως μας θέλει ο Φρόιντ, να ζηλεύουμε τους άνδρες για το συγκριτικό τους πλεονέκτημα να διαθέτουν πέος, νιώθουμε την ανάγκη να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στην ικανοποίηση της κλειτορίδας μας, καθώς αυτό μας δίνει την αίσθηση ότι ικανοποιούμαστε σαν να είμαστε άνδρες!
Γιατί όμως κάποιες γυναίκες θεωρούν την περιοχή του αιδοίου τους απροσπέλαστη στα ανδρικά χείλη; Μια αιτία είναι ότι φοβούνται να απολέσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο του σώματός τους, επισημαίνουν οι ειδικοί. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε γυναίκες ανεξάρτητες, που επιθυμούν να διατηρούν τον έλεγχο των καταστάσεων ακόμη και στις πιο προσωπικές στιγμές τους, φοβούμενες ακόμη και τα ίδια τους τα ένστικτα. Η δυσαρέσκεια όμως μιας γυναίκας είναι πιθανόν να είναι και ένδειξη συντηρητισμού. Η σχέση μας με το σώμα, τις λειτουργίες, ακόμη και με τις οσμές μας μπορεί να λειτουργεί αποτρεπτικά, αφού η «ντροπή» που νιώθουμε απέναντι στο σύντροφό μας δεν μας επιτρέπει να απολαύσουμε τη διαδικασία.

Πηγή: Psychologies

Gossip HOT DOG