Ο Ολυμπιακός φανέρωσε τις αδυναμίες του στα "σενάρια" που δοκίμασε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ενώ ο Παναθηναϊκός με τις δύο ήττες, αν και δεν εντυπωσίασε έδειξε να "μασάει" τους καινούργιους του παίκτες.

Η αλήθεια είναι ότι η δουλειά του Παναθηναϊκού, σε σχέση με αυτή του Ολυμπιακού είναι ευκολότερη: πρέπει απλά να εντάξει τα 3-4 καινούργια πρόσωπα στο στυλ παιχνιδιού που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια. Με αυτή την έννοια οι "πράσινοι" τα πήγαν πολύ καλά, έστω κι αν γνώρισαν δύο ήττες και μάλιστα χωρίς να "χτυπήσουν" τα ματς στο τέλος.

Οι απουσίες είναι "δικαιολογίες" για το σκορ, αλλά όχι τόσο για την εικόνα που φάνηκε στο γήπεδο, αν κι είναι αλήθεια ότι χωρίς τον Μπατίστ και τον Διαμαντίδη, το "τριφύλλι" είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα.

Τι έδειξε, όμως, ο Παναθηναϊκός στο "Two Nations Cup";

Το μεγαλύτερο κέρδος είναι κατά τη γνώμη μου ο Ντέιβιντ Λόγκαν. Ο Αμερικανός γκαρντ έχει κατανοήσει πλήρως το ρόλο του και εκ πρώτης ανταποκρίνεται πλήρως και άμεσα. Δεν κυνηγάει να σκοράρει, προσπαθεί πρωτίστως να δημιουργήσει και προσπαθεί στην άμυνα. Άλλωστε ο ρόλος του είναι ο αντίστοιχος που είχε ο Ντρου Νίκολας. Και το κοινό τους σημείο; Δύο σκόρερ κλήθηκαν να βελτιωθούν στο κομμάτι της δημιουργίας.

Κατά τα άλλα ο Παναθηναϊκός στηρίχτηκε στη γνωστή συνταγή των τελευταίων ετών: στο πικ-εν-ρολ (σε διαφορετικές συνθήκες), στο post-up των περιφερειακών (Σάτο, Καϊμακόγλου) και στα "κλειδώματα" των 5αριών (Βουγιούκας, Μάριτς).

Σε ότι αφορά το αγαπημένο παιχνίδι του Παναθηναϊκού -το σκριν στη μπάλα- η αποτελεσματικότητα δεν ήταν τόσο μεγάλη, λόγω της απουσίας κυρίως του Μάικ Μπατίστ, που είναι εκπληκτικός στο να κόβει δυνατά στο καλάθι και να τελειώνει τις φάσεις. Με τον Γιασικεβίτσιους, πάντως, θα υπάρχει μια ακόμη εναλλακτική λύση σε σχέση με πέρσι, καθώς θα προστεθεί ένας χειριστής δίπλα στους Διαμαντίδη, Καλάθη και Λόγκαν (Νίκολας πέρσι).

Αν οι "πράσινοι" παρουσίασαν κάτι καινούργιο ήταν οι καταστάσεις ένας-εναντίον-ενός από τη θέση "4". Ο Στίβεν Σμιθ, αν και έκανε εύκολα το λάθος, έδειξε την ικανότητα του να ντριμπλάρει και να παίξει με πρόσωπο, ή να γυρίσει πλάτη και να απειλήσει με αυτόν τον τρόπο το καλάθι. Το τεχνικό τιμ του Παναθηναϊκού τον "απομόνωσε" αρκετές φορές, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί το δυνατό του σημείο.

Κόντρα στην Εφές το Σάββατο ο "Ζοτς" έριξε στο παρκέ και κάτι διαφορετικό: μια άμυνα ματς-απ, την οποία είχε χρησιμοποιήσει περισσότερο πρόπερσι και λιγότερο πέρσι. Πρόκειται για μια σύνθετη "τακτική", με σκοπό να μπερδέψει τον αντίπαλο και να "χαλάσει" τις συνεργασίες του. Με τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ οι "πράσινοι" έπαιξαν man-to-man, με συγκεκριμένα τρικ στις περιστροφές και πολλές "βοήθειες" από τα "4άρια".

Για λίγα λεπτά είδαμε στο παρκέ και τον Σάτο στη θέση του πάουερ-φόργουορντ. Δεν ήταν, όμως, σε κακή ημέρα και η κίνηση αυτή δεν άλλαξε τη ροή του αγώνα (απέναντι σε σχήμα με "δίδυμους-πύργους" των Τούρκων) και δεν "στέριωσε".

Ο Αλέξης Κυρίτσης πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής (απουσίαζε ο Περπέρογλου κι ο Καλάθης στο τελευταίο ματς). Ο 29χρονος έκανε μεγάλη προσπάθεια στην άμυνα και επιβεβαίωσε την ποιότητα του στο ανοιχτό γήπεδο. Δεν ήταν, όμως, το ίδιο αποτελεσματκός και θα χρειαστεί χρόνο να προσαρμοστεί στα τελείως νέα δεδομένα που συναντά στο "τριφύλλι".

Στα αρνητικά σημεία πρέπει να αναφερθούν αφενός ο "εκτός κλίματος" Πατ Καλάθης, που δεν έχει την αυτοπεποίθηση (και την άνεση) που τον διέκρινε στον Κολοσσό, αλλά και τα χαμηλά ποσοστά στα περιφερειακά σουτ.

Ο χρήσιμος Άντιτς, ο "άμεσος" Χάινς κι ο αντι-Χαλπερίν

Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε το τουρνουά Two Nations Cup στην Τουτρκία, φανερώνοντας τα καλά του σημεία αλλά και τις αδυναμίες του σε δύο πολύ δυνατά παιχνίδια στο Αμπντί Ιπεκτσί

Από αυτή την άποψη η "εμπειρία" του τουρνουά ήταν εποικοδομητική για τους "ερυθρολεύκους", που έπαιξαν με δύο ομάδες του υψηλότερου επιπέδου κι είχαν την ευκαιρία να "βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα", όπως αναφέρει το κλισέ των... κλισέ.

Το μόνο... παραπλανητικό ήταν το πρόγραμμα, που ανάγκασε τον Ολυμπιακό να παίξει το βράδυ του Σαββάτου και νωρίς το απόγευμα της Κυριακής, χωρίς να αφήσει πολλά περιθώρια για ξεκούραση. Είναι ίσως το μόνο σημείο που ίσως "μπερδέψει" το προπονητικό τιμ σε ότι αφορά τον βαθμό ετοιμότητας της ομάδας. Αυτό και το συμπέρασμα ότι ο Βασίλης Σπανούλης είναι ακόμη μακριά από το καλό εαυτό του.

Ο Ολυμπιακός που έχει "χτιστεί" από πέρσι γύρω από τον διεθνή γκαρντ, όχι μόνο περιμένει περισσότερα από αυτόν, αλλά από τη στιγμή που σχεδιάστηκε τον υπολογίζει για περισσότερα από τα 13 περίπου λεπτά που έμεινε στο παρκέ κόντρα στην Εφές.

Πέρα από αυτά, όμως, ας δούμε τι "φάνηκε" στο "Two Nations Cup"

Ότι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είχε φανερή πρόθεση να "μπλέξει" τα πράγματα, να δοκιμάσει δηλαδή διαφορετικά "σενάρια" σε ότι αφορά την άμυνα, τον τρόπο επίθεσης, αλλά και τα σχήματα. Οι "ερυθρόλευκοι" φαίνεται ότι θα αποτελούν μια... ομάδα χαμαιλέοντα έχοντας παίκτες με διαφορετικά στυλ, οι οποίοι θα συνδυάζονται ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα.

Πέρα από τη δεδομένη διάθεση να πιέσουν τη μπάλα, να παίξουν σκληρά βάζοντας το σώμα τους για αρνηθούν σκριν ή διάδρομο (αγαπημένες τακτικές του "Ντούντα"), είδαμε διάφορες αμυντικές τακτικές, ανάλογα κυρίως το δίδυμο των ψηλών.

Στο παιχνίδι με τη Φενέρμπαχτσε οι Πειραιώτες πήγαν το σκορ και το παιχνίδι σύμφωνα με τα σχέδια τους. Με την Εφές απέτυχαν, όμως, όπως φαίνεται κι από το παθητικό των 87 πόντων (80 πόντους στα 35 λεπτά) κι αυτό οφείλεται κυρίως στα 20 λάθη που έγιναν και οδήγησαν σε 8 τούρκικους αιφνιδιασμούς. Όσο καλή άμυνα και να παίζει μια ομάδα, αν "πουλάει" τη μπάλα δεν έχει τύχη να κρατήσει χαμηλά το σκορ, καθώς... λίμπερο στο μπάσκετ δεν υπάρχει. Ούτε σέντερ-μπακ.

Ο Άντιτς, που είναι "ζεστός" από το Ευρωμπάσκετ, πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής. Προκαλείται μάλιστα η εντύπωση ότι αυτός προορίζεται για τη βασική επιλογή στο "4". Αρχικά ο Ίβκοβιτς φάνηκε να τον χρησιμοποιεί αποκλειστικά μαζί με τον Κάιλ Χάινς (σε ένα σχήμα που δημιουργεί μις-ματς και στις δύο θέσεις), ενώ στη συνέχεια τον έβαλε και με τον Παπαδόπουλο.

Τα διαφορετικά σχήματα περιλάμβαναν τον Πρίντεζη στην περιφέρεια, τον Χάινς να παίζει στο "4" (μαζί με τον Γλυνιαδάκη), δίδυμο χειριστών και πολλά άλλα. Προκύπτει πάντως ότι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δείχνει να προορίζει τον Χάουαρντ να παίζει "αγκαζέ" με τον Παπαδόπουλο και τον Άντιτς με τον Χάινς.

Η ζώνη της Εφές ήταν ο κυριότερος λόγος (μαζί με τα φθηνά λάθη του Ολυμπιακού) για την εξέλιξη του αγώνα. Όταν οι Τούρκοι αμύνθηκαν κατά αυτόν τον τρόπο οι Πειραιώτες έδειχναν να "κολλάνε" στην επίθεση.

Πολύ καλός στο επιθετικό κομμάτι ο Λάζαρος Παπαδόπουλος. Απέδειξε ότι θα αποτελεί ένα σημείο αναφοράς στην τακτική του Ολυμπιακού. Δεν είναι μόνοι οι πόντοι, αλλά κυρίως η δημιουργία που προσφέρει από το low-post. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο πάσαρε πολύ καλά στους "ανοιχτούς" περιφερειακούς.

Σε συνέχεια με το προηγούμενο φαίνεται (και πάλι) ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει πολλούς παίκτες να απειλούν από την περιφέρεια. Με την Εφές ο Γκετσεβίτσιους έβαλε τρία τρίποντα κι οι υπόλοιποι έντεκα ευστόχησαν σε 4, ενώ το 1/3 των συνολικών προσπαθείων ήρθαν από τη θέση "4", κατ' επιλογή της αντίπαλης άμυνας (στο μεγαλύτερο ποσοστό) φαινόμενο που παρατηρήθηκε και πέρσι.

Όπως αναμενόταν ο Χάινς είναι ο νέος παίκτης που έχει "εγκλιματιστεί" γρηγορότερα από τους άλλους. Λογικό διότι διαθέτει επαγγελματική, αλλά και ευρωπαϊκή εμπειρία. Είναι ότι... περίμεναν στον Ολυμπιακό: σκληρός, μαχητικός, εκρηκτικός και έτοιμος να δημιουργήσει προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα. Επιβεβαιώνει το περίφημο μπασκετικό ρητό που λέει ότι "δεν μετράει το ύψος, αλλά το μέγεθος της καρδιάς".

Όσο για τους άλλους; Ο ρόλος του Γκετσεβίτσιους είναι εύκολα διακριτός και στα "συν" της παρουσίας του η διάθεση του να παίξει άμυνα. Ουσιαστικά παίζει αυτόν του Γιοτάμ Χαλπερίν και ο κάνει με επιτυχία. Ο Λούκας χρειάζεται ακόμη χρόνο και θα πρέπει να περάσει πρώτα ένα στάδιο που θα βοηθηθεί από την ομάδα, προκειμένου να βοηθήσει κι αυτός με τη σειρά του. Κι ακόμη σίγουρα δεν μπορεί να γίνει... αντι-Σπανούλης όταν ο διεθνής γκαρντ δεν είναι σε καλή ημέρα.

ΠΗΓΗ: sport24.gr

Τουρκία Α1 Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός