Ποιοι σταματούν από την Εθνική, ποιοι… έρχονται και πώς θα πάρει μετάλλιο!

Η Εθνική αναχωρεί αύριο για την Κύπρο, εκεί, όπου θα αρχίσει την προσπάθειά της για διάκριση στο Ευρωμπάσκετ. Η εικόνα της στο τελευταίο φιλικό με την Γαλλία δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, αλλά στην εξίσωση πρέπει να μπει και ο αντίπαλος. Οι Γάλλοι έχουν πολλές και μεγάλες απουσίες, ακόμη και έτσι, όμως, είναι πολύ πιο ποιοτική ομάδα από την δική μας. Ετσι αυτό που έγινε, η εύκολη ήττα μας στο φιλικό, ήταν το λογικό.

Στο Ευρωμπάσκετ, όμως, μπορεί να ισχύσει η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Αν συναντηθούμε, δηλαδή, με τους Γάλλους στην δεύτερη φάση μπορούμε να τους κερδίσουμε και να τους αποκλείσουμε. Σε ένα παιχνίδι μία κι έξω όλα (σχεδόν) γίνονται, κάτι άλλωστε που είδαμε και το 2005 στον μεγάλο ημιτελικό των δύο ομάδων. Όταν η νίκη έμοιαζε χαμένη για την Ελλάδα αλλά το «βάλτο αγόρι μου» του Διαμαντίδη έφερε την επανάσταση. Εφερε τη νίκη, τη πρόκριση στον τελικό και το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου.

Το… Last Dance και η επόμενη γενιά της Εθνικής

Δεν ξέρει κανείς αν η Εθνική θα μπορέσει να ανέβει στο βάθρο μετά από 16 χρόνια, αυτό, που ξέρουν, όμως, όλοι είναι ότι πρόκειται για την τελευταία της ευκαιρία. Ο Σλούκας με τον Παπανικολάου δύσκολα θα ξαναπαίξουν με την Εθνική, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι άγνωστο αν θα παίξει στο Παγκόσμιο του 2027, οπότε και είναι η επόμενη διοργάνωση. Από πίσω έρχονται κάποιες πολύ καλές μονάδες, όπως ο Αβδάλας, από κει και πέρα ο Ρογκαβόπουλος με τον Παπαγιάννη θα ξαναπαίξουν στην Εθνική, αλλά το θέμα είναι ποιος θα παίξει πλέι-μέικερ. Και το βασικό είναι αν θα εμφανίζεται πλέον στην Εθνική ο Αντετοκούνμπο. Εκεί αρχίζουν και σταματάνε όλα.

Θα ανέβει, λοιπόν, ο Αβδάλας, θα ανέβει ο Ζούγρης, θα ανέβει ο Σαμοντούροβ, ελπίζουμε το ίδιο και με Χατζηλάμπρου, Ζούπα, αλλά όλοι αυτοί δεν φτάνουν αν δεν υπάρχει Γιάννης. Με Γιάννη και όλους αυτούς, που αναφέραμε, κάτι μπορεί να γίνει το 2027. Χωρίς Γιάννη, όμως, προκοπή δεν κάνουμε.

Ο Βασίλης Σπανούλης είναι αισιόδοξος, παράλληλα, όμως, κρατάει, όπως και όλοι στην ομάδα, χαμηλούς τόνους. Πρώτος στόχος είναι η πρώτη θέση στον όμιλο της Κύπρου, ώστε να αποφύγουμε την Σερβία και τον Γιόκιτς. Οσο και αν σχεδόν όλα μπορούν να γίνουν σε ένα παιχνίδι, τους Σέρβους δεν μπορούμε να τους κερδίσουμε. Ολους τους άλλους ναι, τη ντριμ-τιμ, όμως, του Πέσιτς όχι. Οσο, λοιπόν, αργήσουμε να τους βρούμε μπροστά μας, τόσο καλύτερα. Αν δεν τους βρούμε καθόλου κιόλας, τότε θα είμαστε απόλυτα ευτυχισμένοι και πιο αισιόδοξοι για μία θέση στο βάθρο.