Υπόκλιση της As στον Αταμάν: "Ο Μουρίνιο του μπάσκετ"

«Οι χειρονομίες και οι επιδείξεις του, ο τρόπος επικοινωνίας του με τον Τύπο, οι κατηγορίες για την ήττα και οι πανηγυρισμοί του στη νίκη μετατρέπουν τον θρυλικό πλέον Τούρκο προπονητή σε αντίγραφο του Πορτογάλου τεχνικού ποδοσφαίρου», γράφει στο lead ο Ισπανός δημοσιογράφος.

Αναλυτικά όλο το δημοσίευμα της ισπανικής εφημερίδας As για τον κόουτς του Παναθηναϊκού και της Εθνικής Τουρκίας:

Διαβάστε επίσης...

Πάλι “έκραξε” τη FIBA o Αταμάν - “Τα power rankings είναι μ@λ@κ!#ς”

Η θέση-έκπληξη Σαμοντούροφ στο πλάνο Αταμάν με Σορτς και Ναν - Νέα καριέρα!

Ο Εργκίν Αταμάν δήλωσε πριν από τον αγώνα μεταξύ Τουρκίας και Σερβίας ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν και τόσο σημαντικό. Όταν τελείωσε ο αγώνας, ο τρόπος με τον οποίο πανηγύρισε τη νίκη έδειχνε ακριβώς το αντίθετο. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό: ο προπονητής είναι μια σαγηνευτική προσωπικότητα, προς το καλύτερο ή το χειρότερο.

«Ο πιο σημαντικός προπονητής στην Ευρώπη σήμερα»

Ένας εγωπαθής με άπειρο ναρκισσισμό που έχει κάνει τον τρόπο λειτουργίας του το δικό του σαφώς καθορισμένο στυλ, το οποίο, πρέπει να πούμε, τον έχει οδηγήσει σε μεγάλη επιτυχία. Και, πλησιάζοντας τα 60, είναι ο πιο σημαντικός προπονητής στην Ευρώπη σήμερα. Με βιογραφικό, με προβολή και με κατακτημένους τίτλους . Ένας άνθρωπος αφοσιωμένος στο μπάσκετ που δεν σταματά ποτέ να συλλέγει σπουδαίες στιγμές, χαρίζοντας στους οπαδούς ένα αναμφισβήτητο τηλεοπτικό προϊόν. Ένας από αυτούς που πάντα κάνουν τους ανθρώπους να μιλάνε.

Η συμπεριφορά του Αταμάν θυμίζει τον Ζοζέ Μουρίνιο, έναν θρυλικό προπονητή ποδοσφαίρου που εξακολουθεί να δραστηριοποιείται στα 62 του χρόνια, και σύγχρονο του ομολόγου του. Ο Πορτογάλος, που πρόσφατα απολύθηκε από τη Φενέρμπαχτσε, ήταν ένας από τους σημαντικότερους προπονητές της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, συσσωρεύοντας μια ατελείωτη σειρά επιτυχιών, συμπεριλαμβανομένων δύο τίτλων Champions League, το ένα με την Πόρτο και το άλλο με την Ίντερ. Η θητεία του στη Ρεάλ Μαδρίτης συζητήθηκε πολύ, όπως και η ικανότητά του να τραβάει την προσοχή πάνω του, αγνοώντας την πάντα παρούσα κριτική του κοινού. Τώρα, το αστέρι του έχει πέσει και βρίσκεται στα μικρά πρωταθλήματα, αν και εξακολουθεί να έχει κάποιες σπάνιες επιτυχίες στο όνομά του. Ωστόσο, έχει μείνει σαν ένα φθαρμένο προϊόν, πολύ μακριά από τον θρύλο που κάποτε ήταν και θα είναι πάντα. Άλλωστε, κέρδισε τη θέση του στην ιστορία.

«Ο Αταμάν βρίσκεται σε πλήρη άνθιση»

Ο Αταμάν δεν έχει φτάσει ακόμα εκεί. Στην πραγματικότητα, βρίσκεται σε πλήρη άνθιση, στο απόγειο μιας ήδη πολύ μακράς αθλητικής καριέρας. Σε διάφορους προπονητικούς πάγκους από το 1996, ο Τούρκος έχει συσσωρεύσει τις επιτυχίες που τον έχουν κάνει θρύλο την τελευταία δεκαετία, αν και έχει κερδίσει τίτλους πολύ πριν από αυτό. Πέντε φορές πρωταθλητής τουρκικού πρωταθλήματος, κέρδισε επίσης το Κύπελλο Τουρκίας πέντε φορές. Το 2012, με την Μπεσίκτας, κέρδισε το FIBA ​​EuroChallenge, ενώ με τη Γαλατασαράι, στην επόμενη περιπέτειά του, κέρδισε το Eurocup το 2016. Αλλά τα καλύτερα δεν είχαν έρθει: ως προπονητής της Έφες και με τους Σέιν Λάρκιν και Βασίλιε Μίτσιτς ως σταρ, κέρδισε δύο συνεχόμενους τίτλους Ευρωλίγκας, οι οποίοι θα ήταν τρεις αν ο κορωνοϊός δεν είχε διακόψει την κορυφαία ηπειρωτική διοργάνωση το 2020, όταν η ομάδα του κυριάρχησε στην βαθμολογία με σιδερένια γροθιά. Η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό ήταν μια τεράστια αίσθηση στα μέσα ενημέρωσης και στην πρώτη του σεζόν κέρδισε την Ευρωλίγκα και το ελληνικό πρωτάθλημα με ένα megaproject γεμάτο απίστευτα αστέρια. Είναι σίγουρα ο προπονητής της στιγμής. Αλλά...

«Στον Παναθηναϊκό, του έχει δοθεί ακόμη και προπονητική εξουσία»

Ο τρόπος που κάνει τα πράγματα ο Αταμάν δεν είναι τυπικός, αλλά δεν είναι και ασυνήθιστος. Είναι μοναδικός επειδή είναι ατομικός, κάτι που δεν τον κάνει ασυνήθιστο. Και επειδή δεν είναι ασυνήθιστος δεν τον κάνει κατανοητό. Αλλά σίγουρα είναι αυτό που τον οδήγησε στην επιτυχία . Πάντα χειρονομώντας στον πάγκο, κατηγορώντας συνεχώς τους διαιτητές, ψάχνοντας συνεχώς δικαιολογίες για την ήττα και πανηγυρίζοντας με χαρά τις νίκες, ο Αταμάν έχει γίνει ο πρωταγωνιστής της δικής του ιστορίας, ένας από εκείνους τους προπονητές που ξεπερνούν το άτομο και την ίδια την ομάδα. Στον αθλητισμό, οι παίκτες είναι αυτοί που κερδίζουν ή χάνουν. Αλλά όχι για τον Τούρκο, ο οποίος είναι υπεύθυνος να αποφασίζει τι, ποιος και πώς θέλει να γίνουν τα πράγματα, ελέγχοντας κάθε πτυχή μιας δομής. Στον Παναθηναϊκό, του έχει δοθεί ακόμη και προπονητική εξουσία, παίζοντας ουσιαστικό ρόλο στις κινήσεις της αγοράς, οι οποίες πρέπει να έχουν την έγκρισή του.

Ο Τούρκος έχει επίσης γίνει ειδικός στον έλεγχο μεγάλων προσωπικοτήτων στο γήπεδο και στο να έχει απίστευτο έλεγχο στη συναισθηματική διαχείριση της ομάδας του. Το 2024, ο Παναθηναϊκός έχανε με 2-1 στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας . Εκείνη την εποχή, έκανε κάποιες εκρηκτικές δηλώσεις στις οποίες ισχυρίστηκε ότι αν η ομάδα του δεν ήταν στο Final Four, θα έφευγε. Οι Πράσινοι κέρδισαν τον τέταρτο γύρο, είτε νίκη είτε επιστροφή στο σπίτι τους (88-95) για να σφραγίσουν την ανατροπή εναντίον του ΟΑΚΑ (81-72), με το πλήθος να υποστηρίζει με ενθουσιασμό τον προπονητή τους. Στη συνέχεια, ξεκίνησε για το τρίτο ηπειρωτικό πρωτάθλημα. Φέτος, δυσκολεύτηκε να νικήσει την πρώην ομάδα του, την Έφες, στα προημιτελικά (3-2). Στη συνέχεια, τροφοδότησε την αντιπαλότητα εναντίον του Ολυμπιακού με τις ατυχίες στο Final Four, όπου έχασε στα ημιτελικά. Και με τη συνήθη φλυαρία του, ενέτεινε την εχθρική ατμόσφαιρα που μεταφέρθηκε στον ελληνικό τελικό εναντίον του αιώνιου εχθρού τους, από όπου επίσης έφυγε νιώθοντας καμένος. Δεν είχε σημασία: θα παραμείνει επικεφαλής. Είναι το αφεντικό και έχει τον έλεγχο. Αλλά για πόσο καιρό;

Η απαρίθμηση όλων των στιγμών με τον Αταμάν θα ήταν μια άσκηση αισιοδοξίας που θα ήταν πολύ μεγάλη. Οι συγκρίσεις που έχει κάνει μεταξύ της Ευρωλίγκας και του NBA , ή η πιθανότητα να προπονήσει μια ομάδα στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου... Επίσης, ο χειρισμός των συνεντεύξεων Τύπου, ή οι συνεχείς εκρήξεις του. Ή ο τρόπος που έχει κλονίσει το ηθικό της Ρεάλ Μαδρίτης , όντας το μαύρο τέρας της πρόσφατης πορείας των «Λευκών», τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Έφες όσο και τώρα στον Παναθηναϊκό. Όλα αυτά και περισσότερα έχουν επιτευχθεί από έναν προπονητή που βρίσκεται στο στοιχείο του σε ένα Ευρωμπάσκετ που του ανήκει ψυχή τε και σώματι. Η Τουρκία, η οποία νίκησε τη Σερβία σε έναν πραγματικά σπουδαίο αγώνα, έδειξε την υποψηφιότητά της και νίκησε τη Σουηδία στον γύρο των 16 για να συναντήσει την Πολωνία στα προημιτελικά σήμερα. Και ναι, όλα τελειώνουν και δεν μετράνε πάντα το ίδιο . Μέχρι τότε, θα συνεχίσουμε να έχουμε πικάντικες δηλώσεις, υπερβολικές χειρονομίες και άφθονο θεατρικό έργο. Όπως ακριβώς και με τον Μουρίνιο, φυσικά.